IBhayibheli

 

Exodo 32

Funda

   

1 At nang makita ng bayan na nagluluwat si Moises ng pagpanaog sa bundok, ay nagpipisan ang bayan kay Aaron, at nagsabi sa kaniya, Tumindig ka at igawa mo kami ng mga dios na mangunguna sa amin; sapagka't tungkol sa Moises na ito, na lalaking nagsampa sa amin mula sa lupain ng Egipto, ay hindi namin maalaman kung anong nangyari sa kaniya.

2 At sinabi ni Aaron sa kanila, Alisin ninyo ang mga hikaw na ginto, na nasa tainga ng inyo-inyong asawa, ng inyong mga anak na lalake, at babae, at dalhin ninyo sa akin.

3 At inalis ng buong bayan ang mga hikaw na ginto na nangasa kanilang mga tainga, at dinala kay Aaron.

4 At kaniyang tinanggap sa kanilang kamay, at niyari sa pamamagitan ng isang buril, at ginawang isang guyang binubo, at kanilang sinabi, Ang mga ito ang maging iyong mga dios, Oh Israel, na nagsampa sa iyo mula sa lupain ng Egipto.

5 At nang makita ito ni Aaron, ay nagtayo siya ng isang dambana sa harapan niyaon: at itinanyag ni Aaron at sinabi, Bukas ay pista sa Panginoon.

6 At sila'y bumangong maaga nang kinabukasan, at naghandog ng mga handog na susunugin, at nagdala ng mga handog tungkol sa kapayapaan; at ang bayan ay umupong kumain at uminom, at tumindig upang magkatuwa.

7 At sinalita ng Panginoon kay Moises, Yumaon ka, bumaba ka, sapagka't ang iyong bayan, na iyong isinampa mula sa lupain ng Egipto ay nangagsisama:

8 Sila'y humiwalay na madali sa daan na aking iniutos sa kanila: sila'y gumawa ng isang guyang binubo, at kanilang sinamba, at kanilang hinainan, at kanilang sinabi, Ang mga ito'y iyong maging mga dios, Oh Israel, na nagsampa sa iyo mula sa lupain ng Egipto.

9 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Aking nakita ang bayang ito, at, narito, isang bayang may matigas na ulo;

10 Ngayo'y bayaan mo nga ako upang ang aking pagiinit ay magalab laban sa kanila, at upang aking lipulin sila: at ikaw ay aking gagawing dakilang bansa.

11 At dumalangin si Moises sa Panginoon niyang Dios, at sinabi, Panginoon, bakit ang iyong pagiinit ay pinapagaalab mo laban sa iyong bayan, na iyong inilabas sa lupain ng Egipto sa pamamagitan ng dakilang kapangyarihan at ng makapangyarihang kamay?

12 Bakit sasalitain ng mga Egipcio, na sasabihin, Dahil sa kasamaan, inilabas sila upang patayin sila sa mga bundok, at upang lipulin sila sa balat ng lupa? Iurong mo ang iyong mabangis na pagiinit, at pagsisihan mo ang kasamaang ito laban sa iyong bayan.

13 Alalahanin mo si Abraham, si Isaac, at si Israel na iyong mga lingkod, na silang iyong mga sinumpaan sa iyong sarili, at mga pinagsabihan, Aking pararamihin ang inyong binhi na gaya ng mga bituin sa langit, at lahat ng lupaing ito na aking sinalita ay aking ibibigay sa inyong binhi, at kanilang mamanahin magpakailan man.

14 At pinagsisihan ng Panginoon ang kasamaan na kaniyang sinabing kaniyang gagawin sa kaniyang bayan.

15 At si Moises ay pumihit, at bumaba sa bundok, na dala ang dalawang tapyas ng patotoo sa kaniyang kamay; mga tapyas na may sulat sa dalawang mukha niyaon; sa isang mukha at sa kabilang mukha ay may sulat.

16 At ang mga tapyas ay gawa ng Dios, at ang sulat ay sulat ng Dios, na nakaukit sa mga tapyas.

17 At ng marinig ni Josue ang ingay ng bayan na humihiyaw, ay sinabi kay Moises, May ingay ng pagbabaka sa kampamento.

18 At kaniyang sinabi, Hindi ingay ng pagtatagumpay, o ingay man ng pagkatalo, kundi ingay ng mga umaawit ang aking naririnig.

19 At nangyari paglapit niya sa kampamento, na kaniyang nakita ang guya at ang sayawan; at ang galit ni Moises ay naginit at kaniyang inihagis ang mga tapyas na nasa kaniyang mga kamay at nangasira sa paanan ng bundok.

20 At kaniyang kinuha ang guya na kanilang ginawa, at sinunog ng apoy, at giniling hanggang sa naging alabok, at isinaboy sa ibabaw ng tubig, at ipinainom sa mga anak ni Israel.

21 At sinabi ni Moises kay Aaron, Anong ginawa ng bayang ito sa iyo, na dinalhan mo sila ng isang malaking sala?

22 At sinabi ni Aaron, Huwag maginit ang galit ng aking panginoon: iyong kilala ang bayan, na sila'y mahilig sa kasamaan.

23 Sapagka't kanilang sinabi sa akin, Igawa mo kami ng mga dios na mangunguna sa amin: sapagka't tungkol sa Moises na ito, na lalaking nagsampa sa amin mula sa lupain ng Egipto ay hindi namin maalaman kung anong nangyari sa kaniya.

24 At aking sinabi sa kanila, Sinomang may ginto, ay magalis; na anopa't kanilang ibinigay sa akin: at aking inihagis sa apoy at lumabas ang guyang ito.

25 At nang makita ni Moises na ang bayan ay nakakawala; sapagka't pinabayaan ni Aarong makawala ng maging isang kabiruan sa gitna ng kanilang mga kaaway:

26 Ay tumayo nga si Moises sa pintuang-daan ng kampamento, at nagsabi, Sinomang sa Panginoon ang kiling ay lumapit sa akin. At lahat ng mga anak ni Levi ay nagpipisan sa kaniya.

27 At sinabi niya sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoon, ng Dios ng Israel: Ipatong ng bawa't lalake ang kaniyang tabak sa kaniyang hita, at yumaon kayong paroo't parito sa mga pintuang-daan, sa buong kampamento, at patayin ng bawa't lalake ang kaniyang kapatid na lalake, at ng bawa't lalake ang kaniyang kasama, at ng bawa't lalake ang kaniyang kapuwa.

28 At ginawa ng mga anak ni Levi ang ayon sa salita ni Moises: at nabuwal sa bayan ng araw na yaon, ang may tatlong libong katao.

29 At sinabi ni Moises, Italaga ninyo ang inyong sarili ngayon sa Panginoon, oo, bawa't lalake laban sa kaniyang anak na lalake, at laban sa kaniyang kapatid na lalake, upang kaniyang ipagkaloob sa inyo ang pagpapala sa araw na ito.

30 At nangyari ng kinabukasan, na sinabi ni Moises sa bayan, Kayo'y nagkasala ng malaking kasalanan: at ngayo'y sasampahin ko ang Panginoon; marahil ay aking matutubos ang inyong kasalanan.

31 At bumalik si Moises sa Panginoon, at nagsabi, Oh, ang bayang ito'y nagkasala ng malaking kasalanan, at gumawa sila ng mga dios na ginto.

32 Gayon ma'y ngayon, kung iyong ipatatawad ang kanilang kasalanan; at kung hindi, ay alisin mo ako, isinasamo ko sa iyo, sa iyong aklat na sinulat mo.

33 At sinabi ng Panginoon kay Moises, Ang magkasala laban sa akin ay siya kong aalisin sa aking aklat.

34 At ngayo'y yumaon ka, iyong patnubayan ang bayan sa dakong aking sinalita sa iyo: narito, ang aking anghel ay magpapauna sa iyo: gayon ma'y sa araw na aking dalawin sila ay aking dadalawin ang kanilang kasalanang ipinagkasala nila.

35 At sinaktan nga ng Panginoon ang bayan, sapagka't kanilang ginawa ang guya na ginawa ni Aaron.

   

Okususelwe Emisebenzini kaSwedenborg

 

True Christian Religion #107

Funda lesi Sigaba

  
Yiya esigabeni / 853  
  

107. (ix) FROM THIS TIME ON NO ONE FROM CHRISTIAN COUNTRIES CAN COME INTO HEAVEN, UNLESS HE BELIEVES IN THE LORD GOD THE SAVIOUR, AND APPROACHES HIM ALONE.

We read in Isaiah:

Behold, I create a new heaven and a new earth, and the former ones shall not be remembered, neither shall they rise above the heart, and behold, I shall make Jerusalem an exultation, and its people happiness, Isaiah 65:17-18.

and in Revelation:

I saw a new heaven and a new earth, and I saw the holy Jerusalem coming down from God out of heaven, prepared as a bride for her husband; and He that sat on the throne said, Behold, I shall make all things new, Revelation 21:1-2, 5.

We read in many places that only those who are written down in the Book of Life of the Lamb will enter heaven (Revelation 13:8; 17:8; 20:12, 15; 21:27). Heaven there does not mean the heaven we see with our eyes, but the heaven of the angels; Jerusalem is no city coming out of the sky, but a church which will come down from the Lord out of the other heaven; and the Book of Life of the Lamb does not mean some book written in heaven which is to be opened, but the Word, which is from the Lord and about Him. In the preceding sections of this chapter the doctrine that Jehovah God, who is called the Creator and Father, came down and took upon Himself human form, in order that He could be approached and be joined, has been confirmed, proved and established. Does anyone on approaching a person address himself to his soul? How could one do so? Rather he addresses himself to the person whom he sees before him, and speaks to him directly face to face. The case is similar with God the Father and God the Son, since God the Father is in the Son, as the soul is in the body.

[2] The following passages in the Word establish that one must believe in the Lord God the Saviour:

God so loved the world that He gave His only-begotten Son, so that everyone who believes in Him should not perish, but have everlasting life, John 3:15-16.

He who believes in the Son is not judged, but he who does not believe has already been judged, because he has not believed in the name of the only-begotten Son of God, John 3:18.

He who believes in the Son has everlasting life; but he who does not believe in the Son will not see life, but the wrath of God will rest upon him, John 3:36.

The bread of God is that which comes from heaven, and gives life to the world; he who comes to me shall not be hungry, and he who believes in me shall never be thirsty, John 6:33, 35.

This is the will of Him who sent me, that everyone who sees the Son and believes in Him should have everlasting life, and I should raise him up on the last day, John 6:40.

They said to Jesus, What shall we do to perform God's work? Jesus answered, This is God's work, to believe in Him whom the Father has sent, John 6:28-29.

In truth, I say to you, he who believes in me has everlasting life, John 6:47.

Jesus cried out saying, If anyone is thirsty, let him come to me and drink. If anyone believes in me, streams of living water will flow from his belly, John 7:37-38.

If you have not believed that I am, you will die in your sins, John 8:24.

Jesus said, I am the resurrection and life; he who believes in me, though he die, shall live; but everyone who lives and believes in me shall not ever die, John 11:25-26.

Jesus said, I have come as a light into the world, so that everyone who believes in me should not remain in darkness, John 12:46; 8:12.

So long as you have the light, believe in the light, so that you may be sons of light, John 12:36.

We read that they will abide in the Lord and the Lord in them (John 14:20; 15:1-5; 17:23), which they can do through faith.

Paul preached both to Jews and to gentiles repentance towards God and faith in our Lord Jesus Christ, Acts of the Apostles 20:21.

I am the way, truth and life; no one comes to the Father except through me, John 14:6.

[3] The following passages prove that he who believes in the Son believes in the Father, since, as said before, the Father is in Him, just as the soul is in the body:

If you knew me, you would also know my Father, John 8:19; 14:7.

He who sees me sees Him who sent me, John 12:45.

He who receives me receives Him who sent me, John 13:20.

The reason is that no one can see the Father and live (Exodus 33:20). For this reason the Lord says:

No one has ever seen God; His only-begotten Son who is in the Father's revealed Him, John 1:18.

No one has seen the Father, except Him who is with the Father; He has seen the Father, John 6:46.

You have never heard the Father's voice, nor have you seen His appearance, John 5:37.

But those who do not know anything about the Lord, like those in two of the three continents, Asia and Africa, not to mention the Indies, if they believe in one God, and live in accordance with the commandments of their own religion, are saved by their faith and their life. Sin is imputed to those who know, not to those who are ignorant, just as blind people who knock into things are not blamed. For the Lord says:

If you were blind, you would not have any sin; but now you say that you can see, therefore your sin remains, John 9:41.

  
Yiya esigabeni / 853  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

IBhayibheli

 

John 13:20

Funda

       

20 Most certainly I tell you, he who receives whomever I send, receives me; and he who receives me, receives him who sent me."