2818. ‘Ad mactandum filium suum’: quod significet usque dum mortuum quicquid ex mere humano, constare potest ex sensu interno horum verborum, significant enim gravissimas et intimas tentationes Domini, quarum ultima fuit crucis, in qua quod mere humanum etiam mortuum sit, constat; hoc non potuit repraesentari per ‘filium Abrahami’ seu Jishakum quia sacrificare filios abominatio fuit, sed quantum potuit, repraesentatum fuit, nempe usque ad conatum, non autem ad actum; inde constare potest quod per haec verba quod ‘Abraham acceperit cultrum ad mactandum filium suum’, significetur usque dum mortuum sit omne mere humanum. Quod Dominus venturus in mundum, et quod passurus mortem, ab antiquissimo tempore notum fuisse, manifeste sciri potest ex eo quod invaluerit mos apud gentiles sacrificare liberos suos, sic credentes se expiari et propitiari Deo; in quo more abominabili non posuissent religiosissimum suum nisi acceperint ab Antiquis quod Filius Dei venturus sit, qui, ut credebant, sacrificium fieret; ad hanc abominationem etiam filii Jacobi inclinaverunt, et quoque Abraham, nemo enim tentatur nisi per id ad quod inclinat: quod filii Jacobi, constat apud Prophetas; sed ne in eam abominationem ruerent, permissum fuit holocausta et sacrificia instituere, videatur n. 922, 1128, 1241 1343, 2180.