圣经文本

 

Εξοδος πλήθους第6章

学习

   

1 Και ειπε Κυριος προς τον Μωυσην, Τωρα θελεις ιδει τι θελω καμει εις τον Φαραω· διοτι δια χειρος κραταιας θελει εξαποστειλει αυτους· και δια χειρος κραταιας θελει εκδιωξει αυτους εκ της γης αυτου.

2 Ο Θεος ελαλησεν ετι προς τον Μωυσην και ειπε προς αυτον, Εγω ειμαι ο Κυριος·

3 και εφανην εις τον Αβρααμ, εις τον Ισαακ και εις τον Ιακωβ, με το ονομα, Θεος Παντοκρατωρ· δεν εγνωρισθην ομως εις αυτους με το ονομα μου Ιεοβα·

4 και ετι εστησα προς αυτους την διαθηκην μου, να δωσω εις αυτους την γην Χανααν την γην της παροικιας αυτων, εν η παρωκησαν·

5 εγω προσετι ηκουσα τους στεναγμους των υιων Ισραηλ δια την υπο των Αιγυπτιων καταδουλωσιν αυτων· και ενεθυμηθην την διαθηκην μου·

6 δια τουτο ειπε προς τους υιους Ισραηλ, Εγω ειμαι ο Κυριος· και θελω σας εκβαλει υποκατωθεν των φορτιων των Αιγυπτιων και θελω σας ελευθερωσει απο της δουλειας αυτων και θελω σας λυτρωσει με βραχιονα εξηπλωμενον και με κρισεις μεγαλας·

7 και θελω σας λαβει εις εμαυτον δια λαον μου και θελω εισθαι Θεος υμων· και θελετε γνωρισει οτι εγω ειμαι Κυριος ο Θεος υμων, οστις σας εκβαλλω υποκατωθεν των φορτιων των Αιγυπτιων·

8 και θελω σας φερει εις την γην, περι της οποιας υψωσα την χειρα μου, οτι θελω δωσει αυτην εις τον Αβρααμ, εις τον Ισαακ και εις τον Ιακωβ· και θελω σας δωσει αυτην εις κληρονομιαν. Εγω ο Κυριος.

9 Και ελαλησεν ο Μωυσης ουτω προς τους υιους Ισραηλ· αλλα δεν εισηκουσαν εις τον Μωυσην, δια την στενοχωριαν της ψυχης αυτων και δια την σκληραν δουλειαν.

10 Και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων,

11 Εισελθε, λαλησον προς Φαραω, τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαποστειλη τους υιους Ισραηλ εκ της γης αυτου.

12 Και ελαλησεν ο Μωυσης ενωπιον του Κυριου, λεγων, Ιδου, οι υιοι Ισραηλ δεν μου εισηκουσαν· και πως θελει μου εισακουσει ο Φαραω, και εγω ειμαι απεριτμητος τα χειλη;

13 και ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην και προς τον Ααρων και απεστειλεν αυτους προς τους υιους Ισραηλ και προς Φαραω τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαγαγωσι τους υιους Ισραηλ εκ γης Αιγυπτου.

14 Ουτοι ειναι οι αρχηγοι των οικων των πατριων αυτων· Οι υιοι του Ρουβην, του πρωτοτοκου του Ισραηλ, Ανωχ και Φαλλου, Εσρων και Χαρμι· αυται ειναι αι συγγενειαι του Ρουβην.

15 Και οι υιοι του Συμεων, Ιεμουηλ και Ιαμειν και Αωδ και Ιαχειν και Σωαρ και Σαουλ υιος Χανανιτιδος· αυται ειναι αι συγγενειαι του Συμεων.

16 Τα δε ονοματα των υιων του Λευι κατα τας γενεας αυτων ειναι ταυτα· Γηρσων και Κααθ και Μεραρι· και τα ετη της ζωης του Λευι εγειναν εκατον τριακοντα επτα ετη.

17 Οι υιοι του Γηρσων, Λιβνι και Σεμει, κατα τας συγγενειας αυτων.

18 Και οι υιοι του Κααθ, Αμραμ και Ισααρ και Χεβρων και Οζιηλ· και τα ετη της ζωης του Κααθ εγειναν εκατον τριακοντα τρια ετη.

19 Και οι υιοι του Μεραρι, Μααλι και Μουσι· αυται ειναι αι συγγενειαι του Λευι, κατα τας γενεας αυτων.

20 Ελαβε δε ο Αμραμ εις γυναικα εαυτου την Ιωχαβεδ, θυγατερα του αδελφου του πατρος αυτου. και εγεννησεν εις αυτον τον Ααρων και τον Μωυσην· τα δε ετη της ζωης του Αμραμ εγειναν εκατον τριακοντα επτα ετη.

21 Και οι υιοι του Ισααρ, Κορε και Νεφεγ και Ζιθρι.

22 Και οι υιοι του Οζιηλ, Μισαηλ και Ελισαφαν και Σιθρι.

23 Ελαβε δε ο Ααρων εις γυναικα εαυτου την Ελισαβετ, θυγατερα του Αμμιναδαβ, αδελφην του Ναασσων· και εγεννησεν εις αυτον τον Ναδαβ και τον Αβιουδ, τον Ελεαζαρ και τον Ιθαμαρ.

24 Και οι υιοι του Κορε, Ασειρ και Ελκανα και Αβιασαφ· αυται ειναι αι συγγενειαι των Κοριτων.

25 Ο δε Ελεαζαρ, ο υιος του Ααρων, ελαβεν εις γυναικα εαυτου μιαν εκ των θυγατερων του Φουτιηλ· και εγεννησεν εις αυτον τον Φινεες· ουτοι ειναι οι αρχηγοι των πατριων των Λευιτων, κατα τας συγγενειας αυτων.

26 Ουτοι ειναι ο Ααρων και ο Μωυσης, προς τους οποιους ειπεν ο Κυριος, Εξαγαγετε τους υιους Ισραηλ, εκ γης Αιγυπτου κατα τα ταγματα αυτων.

27 Ουτοι ειναι οι λαλησαντες προς Φαραω τον βασιλεα της Αιγυπτου, δια να εξαγαγωσι τους υιους Ισραηλ εξ Αιγυπτου· αυτοι, ο Μωυσης και ο Ααρων.

28 Καθ' ην δε ημεραν ελαλησε Κυριος προς τον Μωυσην εν τη γη της Αιγυπτου,

29 ειπε Κυριος προς τον Μωυσην, λεγων, Εγω ειμαι ο Κυριος· λαλησον προς Φαραω, τον βασιλεα της Αιγυπτου, παντα οσα λεγω προς σε.

30 Και ειπεν ο Μωυσης ενωπιον του Κυριου, Ιδου, εγω ειμαι απεριτμητος τα χειλη· και πως θελει μου εισακουσει ο Φαραω;

   

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#7188

学习本章节

  
/10837  
  

7188. 'For with a strong hand he will send them away' means that with all their strength and power they will flee from them. This is clear from the meaning of 'a strong hand' as all the strength and power (for the meaning of 'hand' as power, see 878, 3387, 4931, 5327, 5318, 6947, 7011); and from the meaning of 'sending them away' as fleeing from them. The implications of this are that when punishments deter those belonging to hell from carrying out evil they at length refrain from molestation; they wish to leave those they have been molesting and to flee. Yet because the one and only delight of their life consists in carrying out what is evil and molesting they are unable to refrain unless they summon up all their strength and power to remove themselves. For since that which is the delight of any person's life is at the centre of his love it is at the centre of his life, and he is carried away; it is irresistible unless the unpleasantness of punishment weighs more heavily with him than the delight of carrying out evil. This is the reason for the punishments that the evil suffer in the next life.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

来自斯威登堡的著作

 

Arcana Coelestia#4931

学习本章节

  
/10837  
  

4931. CORRESPONDENCE WITH THE GRAND MAN - continued

IN THIS SECTION THE CORRESPONDENCE OF THE HANDS, THE ARMS, THE FEET, AND THE LOINS WITH IT

It has been shown already that the whole of heaven bears resemblance to a human being, together with each of his organs, members, and viscera. It has been shown too that this is so because heaven bears resemblance to the Lord; for the Lord is the All in all of heaven, so much its All that, properly speaking, heaven is essentially Divine Good and Divine Truth received from the Lord. For this reason heaven is distinguished into many so to speak separate provinces, as many as there are in a person's viscera, organs, and members, with which also there is a correspondence. Unless such a correspondence existed of the human being with heaven, and through heaven with the Lord, he could not remain in existence for even a single moment, all things being held in connection with one another by means of influx.

[2] But all those provinces are linked to two kingdoms - the celestial kingdom and the spiritual kingdom. The first of these - the celestial kingdom - is the kingdom of the heart within the Grand Man; the second - the spiritual kingdom - is the kingdom of the lungs there. And in the same way as in the human being, the heart reigns, and so do the lungs, in every single part of the Grand Man. These two kingdoms combine in a marvellous way. Their combination likewise is represented in the combination of the heart and lungs in the human being, and in the combined workings of the two within each member and interior organ.

[3] While a person is an embryo, that is, while still in the womb, he is in the kingdom of the heart. But once he has struggled out of the womb he enters the kingdom of the lungs. Then, if he allows the truths of faith to lead him into the good of love, he returns from the kingdom of the lungs within the Grand Man to the kingdom of the heart. For thereby he enters the womb a second time and is born again. Once again those two kingdoms become combined in him, but the order has been turned around. Previously the kingdom of the heart in him was under the control of the lungs, but now the kingdom of the lungs comes under the control of the heart. That is, first of all the truth of faith has dominion in him, but afterwards the good of charity does so. For the correspondence of the heart with the good of love and that of the lungs with the truth of faith, see 3635, 3883-3896.

  
/10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.