Ang Bibliya

 

Genesis 19

pag-aaral

   

1 At nagsidating ang dalawang anghel sa Sodoma, nang nagtatakip silim; at si Lot ay nakaupo sa pintuang-bayan ng Sodoma: at sila'y nakita ni Lot, at nagtindig upang salubungin sila; at iniyukod ang mukha sa lupa;

2 At nagsabi, Ngayon nga mga panginoon ko, ipinamamanhik ko sa inyo na kayo'y magsiliko at magsipasok sa bahay ng inyong lingkod, at kayo'y matira sa buong magdamag, at maghugas ng inyong mga paa, at sa madaling araw ay magsipagbangon kayo at magpatuloy ng inyong paglakad. At kanilang sinabi, Hindi, kundi sa langsangan mananahan kami sa buong magdamag.

3 At kaniyang pinakapilit sila; at sila'y nagsiliko, at nagsipasok sa kaniyang bahay; at sila'y kaniyang pinaghandaan, at ipinagluto ng mga tinapay na walang levadura, at nagsikain.

4 Datapuwa't bago nagsihiga, ang bahay ay kinulong ng mga tao sa bayan sa makatuwid baga'y ng mga tao sa Sodoma, na mga binata at gayon din ng mga matanda ng buong bayan sa buong palibot;

5 At kanilang tinawagan si Lot, at sinabi sa kaniya, Saan nangaroon ang mga lalaking dumating sa iyo ng gabing ito? ilabas mo sila sa amin upang kilalanin namin sila.

6 At nilabas sila ni Lot sa pintuan, at isinara ang pinto sa likuran niya.

7 At sinabi niya, Ipinamamanhik ko sa inyo, mga kapatid ko, na huwag kayong gumawa ng ganiyang kasamaan.

8 Narito, ngayon, may dalawa akong anak na babae, na hindi nakakilala ng lalake; ipinamamanhik ko sa inyo, na sila'y aking ilalabas sa inyo, at gawin ninyo sa kanila ang magalingin ninyo sa inyong paningin: huwag lamang ninyong gawan ng anoman ang mga lalaking ito; yamang sila'y nangasa silong ng aking bubungan.

9 At sinabi nila, Umurong ka! At sinabi pa nila, Ang taong ito'y naparito upang makipamayan, at ibig niyang maging hukom: ngayon nga'y gagawan ka namin ng lalong masama kay sa kanila. At kanilang ipinagtulakan ang lalaking si Lot, at nagsilapit upang sirain ang pintuan.

10 Datapuwa't iniunat ng mga lalake ang kanilang kamay at binatak si Lot sa loob ng bahay at kanilang sinarhan ang pintuan.

11 At ang mga taong nangasa pintuan ng bahay ay mga pinagbulag nila, ang munti't malaki: ano pa't sila'y nangayamot sa paghahanap ng pintuan.

12 At sinabi ng mga lalake kay Lot, Mayroon ka pa ritong kamaganakan? Ang iyong mga manugang, at ang iyong mga anak na lalake at babae, at ang lahat ng iyong tinatangkilik sa bayan: ay ipagaalis mo sa dakong ito:

13 Sapagka't aming lilipulin ang dakong ito dahil sa napakalakas ang kanilang sigaw sa harap ng Panginoon; at kami ay sinugo ng Panginoon upang aming lipulin.

14 At si Lot ay lumabas, at pinagsabihan niya ang kaniyang mga manugang na nagasawa sa kaniyang mga anak na babae, at sinabi, Magtindig kayo, magsialis kayo sa dakong ito; sapagka't gugunawin ng Panginoon ang bayan. Datapuwa't ang akala ng kaniyang mga manugang ay nagbibiro siya.

15 At nang umumaga ay pinapagmadali ng mga anghel si Lot, na sinasabi, Magbangon ka, ipagsama mo ang iyong asawa at ang iyong dalawang anak na babae na narito, baka pati ikaw ay madamay sa parusa sa bayan.

16 Datapuwa't siya'y nagluluwat; at hinawakan ng mga lalake ang kaniyang kamay, at ang kamay ng kaniyang asawa, at ang kamay ng kaniyang dalawang anak na babae; sa habag sa kaniya ng Panginoon: at siya'y kanilang inilabas, at siya'y kanilang inilagay sa labas ng bayan.

17 At nangyari, na nang sila'y mailabas na nila, ay sinabi, Itakas mo ang iyong buhay; huwag kang lumingon o huminto man sa buong kapatagan; tumakas ka hanggang sa bundok, baka ikaw ay mamatay.

18 At sinabi sa kanila ni Lot, Huwag ganiyan, panginoon ko:

19 Narito, ngayo't ang lingkod mo ay nakasumpong ng biyaya sa iyong paningin, at pinakalaki mo ang iyong awang ipinakita sa akin sa pagliligtas ng aking buhay; at ako'y di makatatakas sa bundok, baka ako'y abutan ng sama, at ako'y mamatay.

20 Narito, ang bayang ito ay malapit takasan at maliit: Oh tulutan mong tumakas ako roon, (di ba yao'y maliit?) at mabubuhay ako.

21 At sinabi sa kaniya, Narito, sa bagay mang ito ay pinayagan din kita, na hindi ko gugunawin ang bayang iyong sinalita.

22 Magmadali ka, tumakas ka roon; sapagka't wala akong magagawa hanggang sa dumating ka roon. Kaya't ang pangalang itinawag sa bayang yaon ay Zoar.

23 Ang araw ay nakalitaw na sa lupa nang dumating si Lot sa Zoar.

24 Nang magkagayo'y nagpaulan ang Panginoon sa Sodoma at Gomorra ng azufre at apoy mula sa Panginoon na buhat sa langit;

25 At ginunaw niya ang mga bayang yaon, at ang buong Kapatagan at ang lahat ng nangananahan sa mga bayang yaon, at ang tumutubo sa lupang yaon.

26 Datapuwa't ang asawa ni Lot ay lumingon sa likuran ni Lot, at naging haliging asin.

27 At si Abraham ay sumampang maaga ng kinaumagahan sa dakong kinatayuan niya sa harap ng Panginoon.

28 At siya'y tumingin sa dakong Sodoma at Gomorra, at sa buong lupain ng Kapatagan, at tumanaw, at narito, ang usok ng lupain ay napaiilanglang na parang usok ng isang hurno.

29 At nangyari, na nang gunawin ng Dios ang mga bayan ng Kapatagan, na naalaala ng Dios si Abraham, at pinalabas si Lot, mula sa gitna ng pinaggunawan, nang gunawin ang mga bayan na kinatitirahan ni Lot.

30 At sumampa si Lot mula sa Zoar at tumira sa bundok, at ang kaniyang dalawang anak na babae na kasama niya; sapagka't siya'y natakot na tumira sa Zoar: at siya'y tumira sa isang yungib, siya at ang kaniyang dalawang anak na babae.

31 At sinabi ng panganay sa bunso: Ang ating ama ay matanda, at walang lalake sa lupa na sumiping sa atin, ayon sa ugali ng sangkalupaan:

32 Halika, painumin natin ng alak ang ating ama, at tayo'y sumiping sa kaniya; upang mapalagi natin ang binhi ng ating ama.

33 At pinainom nila ng alak ang kanilang ama ng gabing yaon: at pumasok ang panganay at sumiping sa kaniyang ama; at hindi naalaman, ng ama nang siya'y mahiga ni nang siya'y magbangon.

34 At nangyari nang kinabukasan, na sinabi ng panganay sa bunso. Narito, ako'y sumiping kagabi sa aking ama; painumin din natin ng alak sa gabing ito; at pumasok ka, at sumiping ka sa kaniya; upang mapalagi natin ang binhi ng ating ama.

35 At pinainom din nila ng alak ang kanilang ama ng gabing yaon: at nagtindig ang bunso, at sumiping sa ama; at hindi naalaman ng ama nang siya'y mahiga, ni nang siya'y magbangon.

36 Sa ganito'y kapuwa nagdalangtao ang mga anak ni Lot sa pamamagitan ng kanilang ama.

37 At nanganak ang panganay ng isang lalake, at tinawag ang kaniyang ngalang Moab: na siya ngang ama ng mga Moabita, hanggang sa araw na ito.

38 At ang bunso ay nanganak din ng isang lalake, at tinawag ang kaniyang pangalang Ben-ammi: na siya ngang ama ng mga anak ni Ammon, hanggang ngayon.

   

Mula sa Mga gawa ni Swedenborg

 

Apocalypse Explained # 491

Pag-aralan ang Sipi na ito

  
/ 1232  
  

491. Having a golden censer.- This signifies the conjunction of celestial good with spiritual good, and thus the conjunction of the higher heavens, as is evident from the signification of a censer, which denotes worship from spiritual good, for that worship was represented by the incense from the censers, as may be seen above (n. 324). To have a golden censer signifies the conjunction of celestial good with spiritual good, because the angel standing at the altar had the censer, and by the altar is signified worship from celestial good, and by the golden censer, spiritual good from celestial good; gold also signifies celestial good. The censers which were in use amongst the Jewish and Israelitish nation were of brass, and the offerings of incense from those censers represented worship from spiritual good, and at the same time conjunction with natural good, for brass signifies natural good. Here therefore the golden censer signifies the conjunction of celestial good with spiritual good. The reason why the conjunction of the two higher heavens is also signified, is that the good of the inmost heaven is celestial good, and the good of the middle heaven spiritual good. When, therefore, the conjunction of those goods is referred to, the conjunction of the heavens is also understood, because good is that which makes heaven. Celestial good is the good of love to the Lord, and makes the highest or inmost heaven, and spiritual good is the good of love towards the neighbour, and makes the heaven below that, and this is called the second and middle heaven.

[2] That frankincense signifies in the Word spiritual good, and similarly the censer which contained it, the thing containing being assumed for what is contained, is evident from the following passages.

In Isaiah:

"I have not made thee to serve with a meat-offering, nor wearied thee with frankincense" (43:23).

Both the meat-offering and frankincense are mentioned, because the meat-offering, which was bread made of fine flour, signifies celestial good, wherefore frankincense signifies spiritual good. The reason why both are named is, that in every part of the Word there is the marriage of good and truth; that is to say, where good is treated of, truth is also treated of; and spiritual good in its essence is truth. From these things it is evident, that frankincense denotes spiritual good, or the truth of celestial good. This is further evident from other passages in which meat-offering and frankincense are mentioned; as in Isaiah:

"Causing the meat-offering to ascend, offering incense" (66:3).

[3] So again, in Jeremiah:

"They offered burnt-offering and sacrifice, and meat-offering, and frankincense" (17:26).

Burnt-offering also signifies worship from the good of celestial love, and sacrifice, worship from the good of spiritual love. These two goods are also signified by meat-offering and frankincense. Similarly meat-offering and incense, for incense consisted chiefly of frankincense.

In Malachi it is said,

"In every place incense, and a pure meat-offering is offered unto my name" (1:11).

In David:

"My prayers have been accepted before thee [as] incense; the lifting up of my hands [as] the meat-offering of the evening" (141:2).

Therefore oil was poured upon the meat-offering, and frankincense was put thereon (Leviticus 2:1, 2, 15). This was done in order that the meat-offering might represent the conjunction of celestial good and spiritual good, for the oil signified celestial good, and the frankincense spiritual good.

[4] Therefore frankincense was also put upon the bread of faces in the tabernacle (Leviticus 24:7), and this was done on account of the conjunction of both kinds of good; for the bread signified celestial good, and the frankincense, spiritual good; wherefore, when the frankincense was put on the bread, the conjunction of both was represented. In order to represent the conjunction of celestial good and spiritual good, a table was set in the tabernacle for the bread, and on the other side the altar for the offerings of incense was placed.

[5] Where meat-offering and frankincense are not named, oil and frankincense are mentioned, and gold and frankincense; for oil and gold, like the meat-offering, signify celestial good. Oil and incense are mentioned together in Ezekiel:

"Thou didst take mine oil and mine incense, and didst set before them" (16:18).

Gold and frankincense are mentioned in Isaiah:

"All they from Shebah shall come; they shall bring gold and frankincense; and they shall proclaim the praises of Jehovah" (60:6).

The wise men from the east, who came to the new-born Christ, opened their treasures and "presented gifts, gold, frankincense and myrrh" (Matthew 2:11).

Gold signified celestial good; frankincense, spiritual good; and myrrh, natural good thence; thus the three goods of the three heavens. From these things the signification of the angel seen at the altar having a golden censer is now evident. For the altar was representative of celestial good, and the censer of spiritual good, and both together were representative of the conjunction of celestial good with spiritual good, or, what is the same thing, of the conjunction of the higher heavens, or of the heaven of the celestial angels with the heaven of the spiritual angels.

  
/ 1232  
  

Translation by Isaiah Tansley. Many thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.