Ang Bibliya

 

Genesis 1

pag-aaral

1 Nang pasimula ay nilikha ng Dios ang langit at ang lupa.

2 At ang lupa ay walang anyo at walang laman; at ang kadiliman ay sumasa ibabaw ng kalaliman; at ang Espiritu ng Dios ay sumasa ibabaw ng tubig.

3 At sinabi ng Dios Magkaroon ng liwanag; at nagkaroon ng liwanag.

4 At nakita ng Dios ang liwanag na mabuti, at inihiwalay ng Dios ang liwanag sa kadiliman.

5 At tinawag ng Dios ang liwanag na Araw, at tinawag niya ang kadiliman na Gabi. At nagkahapon at nagkaumaga ang unang araw.

6 At sinabi ng Dios, Magkaroon ng isang kalawakan sa gitna ng tubig, at mahiwalay ang tubig sa kapuwa tubig.

7 At ginawa ng Dios ang kalawakan, at inihiwalay ang tubig na nasa ilalim ng kalawakan, sa tubig na nasa itaas ng kalawakan: at nagkagayon.

8 At tinawag ng Dios ang kalawakan na Langit. At nagkahapon at nagkaumaga ang ikalawang araw.

9 At sinabi ng Dios, Mapisan ang tubig na nasa silong ng langit sa isang dako, at lumitaw ang katuyuan, at nagkagayon.

10 At tinawag ng Dios ang katuyuan na Lupa, at ang kapisanan ng tubig ay tinawag niyang mga Dagat: at nakita ng Dios na mabuti.

11 At sinabi ng Dios, Sibulan ang lupa ng damo, pananim na nagkakabinhi, at punong kahoy na namumunga ayon sa kaniyang pagkakahoy, na taglay ang kaniyang binhi sa ibabaw ng lupa, at nagkagayon.

12 At ang lupa ay sinibulan ng damo, pananim na nagkakabinhi, ayon sa kaniyang pagkapananim, at ng punong kahoy na namumunga, na taglay ang kaniyang binhi, ayon sa kaniyang pagkakahoy, at nakita ng Dios na mabuti.

13 At nagkahapon at nagkaumaga ang ikatlong araw.

14 At sinabi ng Dios, Magkaroon ng mga tanglaw sa kalawakan ng langit upang maghiwalay ng araw sa gabi; at maging pinakatanda, at pinakabahagi ng panahon, ng mga araw at ng mga taon:

15 At maging pinakatanglaw sa kalawakan ng langit, upang tumanglaw sa ibabaw ng lupa: at nagkagayon.

16 At nilikha ng Dios ang dalawang malaking tanglaw; ang malaking tanglaw ay upang magpuno sa araw, at ang maliit na tanglaw ay upang magpuno sa gabi: nilikha rin niya ang mga bituin.

17 At mga inilagay ng Dios sa kalawakan ng langit, upang tumanglaw sa ibabaw ng lupa,

18 At upang magpuno sa araw at sa gabi, at upang maghiwalay ng liwanag sa kadiliman: at nakita ng Dios na mabuti.

19 At nagkahapon at nagkaumaga ang ikaapat na araw.

20 At sinabi ng Dios, Bukalan ng sagana ang tubig ng mga gumagalaw na kinapal na may buhay, at magsilipad ang mga ibon sa itaas ng lupa sa luwal na kalawakan ng himpapawid.

21 At nilikha ng Dios ang malalaking hayop sa dagat, at ang bawa't may buhay na kinapal na gumagalaw, na ibinukal na sagana ng tubig, ayon sa kanikaniyang uri at ang lahat na may pakpak na ibon, ayon sa kanikaniyang uri: at nakita ng Dios na mabuti.

22 At mga binasbasan ng Dios, na sinabi, Kayo'y magpalaanakin, at magpakarami, at inyong punuin ang tubig sa mga dagat, at magpakarami ang mga ibon sa lupa.

23 At nagkahapon at nagkaumaga ang ikalimang araw.

24 At sinabi ng Dios, Bukalan ang lupa ng mga may buhay na kinapal, ayon sa kanikaniyang uri ng hayop at ng mga kinapal na umuusad, at ng mga ganid sa lupa, ayon sa kanikaniyang uri: at nagkagayon.

25 At nilikha ng Dios ang ganid sa lupa ayon sa kaniyang uri, at ang hayop ayon sa kaniyang uri, at ang bawa't umuusad sa ibabaw ng lupa ayon sa kanikaniyang uri: at nakita ng Dios na mabuti.

26 At sinabi ng Dios, Lalangin natin ang tao sa ating larawan, ayon sa ating wangis: at magkaroon sila ng kapangyarihan sa mga isda sa dagat, at sa mga ibon sa himpapawid, at sa mga hayop, at sa buong lupa, at sa bawa't umuusad, na nagsisiusad sa ibabaw ng lupa.

27 At nilalang ng Dios ang tao ayon sa kaniyang sariling larawan, ayon sa larawan ng Dios siya nilalang; nilalang niya sila na lalake at babae.

28 At sila'y binasbasan ng Dios, at sa kanila'y sinabi ng Dios, Kayo'y magpalaanakin, at magpakarami, at kalatan ninyo ang lupa, at inyong supilin; at magkaroon kayo ng kapangyarihan sa mga isda sa dagat, at sa mga ibon sa himpapawid, at sa bawa't hayop na gumagalaw sa ibabaw ng lupa.

29 At sinabi ng Dios, Narito, ibinigay ko sa inyo ang bawa't pananim na nagkakabinhi, na nasa ibabaw ng balat ng lupa, at ang bawa't punong kahoy na may bunga ng punong kahoy na nagkakabinhi; sa inyo'y magiging pagkain:

30 At sa bawa't hayop sa lupa, at sa bawa't ibon sa himpapawid; at sa bawa't nagsisiusad sa ibabaw ng lupa na may buhay ay ibinigay ko ang lahat na pananim na sariwa na pinakapagkain; at nagkagayon.

31 At nakita ng Dios ang lahat ng kaniyang nilikha, at, narito, napakabuti. At nagkahapon at nagkaumaga ang ikaanim na araw.

Mula sa Mga gawa ni Swedenborg

 

Arcana Coelestia # 3623

Pag-aralan ang Sipi na ito

  
/ 10837  
  

3623. Wherefore have I lives? That this signifies that thus there would not be conjunction, is evident from the signification of “lives,” as being conjunction through truths and goods; for when no truth from a common stock or genuine source could be adjoined to natural truth, then neither would there be the adjunction of the natural to the truth of the rational; thus to the rational its life would appear as no life (n. 3493, 3620); hence by the words, “wherefore have I lives?” is signified that thus there would not be conjunction. The reason why here and in other passages lives are spoken of in the plural, is that there are two faculties of life in man; one of which is called the understanding, and is of truth; and the other of which is called the will, and is of good; these two lives or faculties of life make a one when the understanding is of the will, or what is the same, when truth is of good. This is the reason why in the Hebrew tongue frequent mention is made of “life,” and also of “lives.” That mention is made of “lives,” is evident from the following passages in Genesis:

And Jehovah God formed man of dust from the ground, and breathed into his nostrils the breath of lives, and man became a living soul (Genesis 2:7).

And out of the ground made Jehovah God to grow every tree that is desirable to the sight, and good for food; and the tree of lives in the midst of the garden (Genesis 2:9).

Behold I do bring the flood of waters upon the earth, to destroy all flesh wherein is the breath of lives (Genesis 6:17).

And they went in unto Noah into the ark, two, two, of all flesh wherein is the breath of lives (Genesis 7:15, n. 780).

All in whose nostrils was the breathing of the breath of lives died (Genesis 6:22).

And in David:

I believe to see the goodness of Jehovah in the land of lives (Psalms 27:13).

Again:

What man is he that desireth lives, and loveth days that he may see good (Psalms 34:12)?

Again:

With Thee is the fountain of lives; in Thy light shall we see light (Psalms 36:9).

In Malachi:

My covenant was with Leviticus of lives and peace (Malachi 2:5).

In Jeremiah:

Thus saith Jehovah, Behold I set before you the way of lives, and the way of death (Jeremiah 21:8).

In Moses:

To love Jehovah thy God, and to obey His voice, and to cleave unto Him for He Is thy lives, and the length of thy days; that thou mayest dwell in the land (Deuteronomy 30:20).

And again:

It is not a vain word from you, because it is your lives, and through this word ye shall prolong your days upon the land (Deuteronomy 32:47); and in other places.

“Lives” are spoken of in the plural because they are two, as was said, and yet a one; as also in the Hebrew tongue are “heavens,” which are many, and yet a one; in like manner “waters,” those above and those beneath (Genesis 1:6-7, 9), which are spiritual things pertaining to the rational and the natural, and which also are to be a one through conjunction. In respect to “lives,” they signify in the plural both what is of the will and what is of the understanding, consequently what is of good and what is of truth; for the life of man is nothing else than good and truth wherein is life from the Lord, inasmuch as man, without good and truth, and life therein, is no man; for man without these would not be able to will anything or think anything, all his faculty of willing being from what is good or what is not good, and his faculty of thinking from what is true or what is not true; hence man has lives, which are one life when his thinking is from his willing, that is, when the truth which is of faith is from the good which is of love.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.