¹ Ego Dominus Deus vester : non facietis vobis idolum, et sculptile, nec titulos erigetis, nec insignem lapidem ponetis in terra vestra, ut adoretis eum. Ego enim sum Dominus Deus vester.

² Custodite sabbata mea, et pavete ad sanctuarium meum. Ego Dominus.

³ Si in præceptis meis ambulaveritis, et mandata mea custodieritis, et feceritis ea, dabo vobis pluvias temporibus suis,

⁴ et terra gignet germen suum, et pomis arbores replebuntur.

⁵ Apprehendet messium tritura vindemiam, et vindemia occupabit sementem : et comedetis panem vestrum in saturitate, et absque pavore habitabitis in terra vestra.

⁶ Dabo pacem in finibus vestris : dormietis, et non erit qui exterreat. Auferam malas bestias, et gladius non transibit terminos vestros.

⁷ Persequemini inimicos vestros, et corruent coram vobis.

⁸ Persequentur quinque de vestris centum alienos, et centum de vobis decem millia : cadent inimici vestri gladio in conspectu vestro.

⁹ Respiciam vos, et crescere faciam : multiplicabimini, et firmabo pactum meum vobiscum.

¹⁰ Comedetis vetustissima veterum, et vetera novis supervenientibus projicietis.

¹¹ Ponam tabernaculum meum in medio vestri, et non abjiciet vos anima mea.

¹² Ambulabo inter vos, et ero Deus vester, vosque eritis populus meus.

¹³ Ego Dominus Deus vester, qui eduxi vos de terra Ægyptiorum, ne serviretis eis : et qui confregi catenas cervicum vestrarum, ut incederetis erecti.

¹⁴ Quod si non audieritis me, nec feceritis omnia mandata mea,

¹⁵ si spreveritis leges meas, et judicia mea contempseritis, ut non faciatis ea quæ a me constituta sunt, et ad irritum perducatis pactum meum :

¹⁶ ego quoque hæc faciam vobis : visitabo vos velociter in egestate, et ardore, qui conficiat oculos vestros, et consumat animas vestras. Frustra seretis sementem, quæ ab hostibus devorabitur.

¹⁷ Ponam faciem meam contra vos, et corruetis coram hostibus vestris, et subjiciemini his qui oderunt vos : fugietis, nemine persequente.

¹⁸ Sin autem nec sic obedieritis mihi, addam correptiones vestras septuplum propter peccata vestra,

¹⁹ et conteram superbiam duritiæ vestræ. Daboque vobis cælum desuper sicut ferrum, et terram æneam.

²⁰ Consumetur incassum labor vester, non proferet terra germen, nec arbores poma præbebunt.

²¹ Si ambulaveritis ex adverso mihi, nec volueritis audire me, addam plagas vestras in septuplum propter peccata vestra :

²² immittamque in vos bestias agri, quæ consumant vos, et pecora vestra, et ad paucitatem cuncta redigant, desertæque fiant viæ vestræ.

²³ Quod si nec sic volueritis recipere disciplinam, sed ambulaveritis ex adverso mihi :

²⁴ ego quoque contra vos adversus incedam, et percutiam vos septies propter peccata vestra,

²⁵ inducamque super vos gladium ultorem fœderis mei. Cumque confugeritis in urbes, mittam pestilentiam in medio vestri, et trademini in manibus hostium,

²⁶ postquam confregero baculum panis vestri : ita ut decem mulieres in uno clibano coquant panes, et reddant eos ad pondus : et comedetis, et non saturabimini.

²⁷ Sin autem nec per hæc audieritis me, sed ambulaveritis contra me :

²⁸ et ego incedam adversus vos in furore contrario, et corripiam vos septem plagis propter peccata vestra :

²⁹ ita ut comedatis carnes filiorum vestrorum et filiarum vestrarum.

³⁰ Destruam excelsa vestra, et simulacra confringam. Cadetis inter ruinas idolorum vestrorum, et abominabitur vos anima mea,

³¹ in tantum ut urbes vestras redigam in solitudinem, et deserta faciam sanctuaria vestra, nec recipiam ultra odorem suavissimum.

³² Disperdamque terram vestram, et stupebunt super ea inimici vestri, cum habitatores illius fuerint.

³³ Vos autem dispergam in gentes, et evaginabo post vos gladium, eritque terra vestra deserta, et civitates vestræ dirutæ.

³⁴ Tunc placebunt terræ sabbata sua cunctis diebus solitudinis suæ : quando fueritis

³⁵ in terra hostili, sabbatizabit, et requiescet in sabbatis solitudinis suæ, eo quod non requieverit in sabbatis vestris quando habitabatis in ea.

³⁶ Et qui de vobis remanserint, dabo pavorem in cordibus eorum in regionibus hostium, terrebit eos sonitus folii volantis, et ita fugient quasi gladium : cadent, nullo persequente,

³⁷ et corruent singuli super fratres suos, quasi bella fugientes, nemo vestrum inimicis audebit resistere.

³⁸ Peribitis inter gentes, et hostilis vos terra consumet.

³⁹ Quod si et de iis aliqui remanserint, tabescent in iniquitatibus suis, in terra inimicorum suorum, et propter peccata patrum suorum et sua affligentur :

⁴⁰ donec confiteantur iniquitates suas, et majorum suorum, quibus prævaricati sunt in me, et ambulaverunt ex adverso mihi.

⁴¹ Ambulabo igitur et ego contra eos, et inducam illos in terram hostilem, donec erubescat incircumcisa mens eorum : tunc orabunt pro impietatibus suis.

⁴² Et recordabor fœderis mei, quod pepigi cum Jacob, et Isaac, et Abraham. Terræ quoque memor ero :

⁴³ quæ cum relicta fuerit ab eis, complacebit sibi in sabbatis suis, patiens solitudinem propter illos. Ipsi vero rogabunt pro peccatis suis, eo quod abjecerint judicia mea, et leges meas despexerint.

⁴⁴ Et tamen etiam cum essent in terra hostili, non penitus abjeci eos, neque sic despexi ut consumerentur, et irritum facerent pactum meum cum eis. Ego enim sum Dominus Deus eorum,

⁴⁵ et recordabor fœderis mei pristini, quando eduxi eos de terra Ægypti in conspectu gentium, ut essem Deus eorum. Ego Dominus. Hæc sunt judicia atque præcepta et leges quas dedit Dominus inter se et filios Israël in monte Sinai per manum Moysi.

¹ In principio erat Verbum, et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum.

² Hoc erat in principio apud Deum.

³ Omnia per ipsum facta sunt : et sine ipso factum est nihil, quod factum est.

⁴ In ipso vita erat, et vita erat lux hominum :

⁵ et lux in tenebris lucet, et tenebræ eam non comprehenderunt.

⁶ Fuit homo missus a Deo, cui nomen erat Joannes.

⁷ Hic venit in testimonium ut testimonium perhiberet de lumine, ut omnes crederent per illum.

⁸ Non erat ille lux, sed ut testimonium perhiberet de lumine.

⁹ Erat lux vera, quæ illuminat omnem hominem venientem in hunc mundum.

¹⁰ In mundo erat, et mundus per ipsum factus est, et mundus eum non cognovit.

¹¹ In propria venit, et sui eum non receperunt.

¹² Quotquot autem receperunt eum, dedit eis potestatem filios Dei fieri, his qui credunt in nomine ejus :

¹³ qui non ex sanguinibus, neque ex voluntate carnis, neque ex voluntate viri, sed ex Deo nati sunt.

¹⁴ Et Verbum caro factum est, et habitavit in nobis : et vidimus gloriam ejus, gloriam quasi unigeniti a Patre plenum gratiæ et veritatis.

¹⁵ Joannes testimonium perhibet de ipso, et clamat dicens : Hic erat quem dixi : Qui post me venturus est, ante me factus est : quia prior me erat.

¹⁶ Et de plenitudine ejus nos omnes accepimus, et gratiam pro gratia :

¹⁷ quia lex per Moysen data est, gratia et veritas per Jesum Christum facta est.

¹⁸ Deum nemo vidit umquam : unigenitus Filius, qui est in sinu Patris, ipse enarravit.

¹⁹ Et hoc est testimonium Joannis, quando miserunt Judæi ab Jerosolymis sacerdotes et Levitas ad eum ut interrogarent eum : Tu quis es ?

²⁰ Et confessus est, et non negavit, et confessus est : Quia non sum ego Christus.

²¹ Et interrogaverunt eum : Quid ergo ? Elias es tu ? Et dixit : Non sum. Propheta es tu ? Et respondit : Non.

²² Dixerunt ergo ei : Quis es ut responsum demus his qui miserunt nos ? quid dicis de teipso ?

²³ Ait : Ego vox clamantis in deserto : Dirigite viam Domini, sicut dixit Isaias propheta.

²⁴ Et qui missi fuerant, erant ex pharisæis.

²⁵ Et interrogaverunt eum, et dixerunt ei : Quid ergo baptizas, si tu non es Christus, neque Elias, neque propheta ?

²⁶ Respondit eis Joannes, dicens : Ego baptizo in aqua : medius autem vestrum stetit, quem vos nescitis.

²⁷ Ipse est qui post me venturus est, qui ante me factus est : cujus ego non sum dignus ut solvam ejus corrigiam calceamenti.

²⁸ Hæc in Bethania facta sunt trans Jordanem, ubi erat Joannes baptizans.

²⁹ Altera die vidit Joannes Jesum venientem ad se, et ait : Ecce agnus Dei, ecce qui tollit peccatum mundi.

³⁰ Hic est de quo dixi : Post me venit vir qui ante me factus est : quia prior me erat :

³¹ et ego nesciebam eum, sed ut manifestetur in Israël, propterea veni ego in aqua baptizans.

³² Et testimonium perhibuit Joannes, dicens : Quia vidi Spiritum descendentem quasi columbam de cælo, et mansit super eum.

³³ Et ego nesciebam eum : sed qui misit me baptizare in aqua, ille mihi dixit : Super quem videris Spiritum descendentem, et manentem Super eum, hic est qui baptizat in Spiritu Sancto.

³⁴ Et ego vidi : et testimonium perhibui quia hic est Filius Dei.

³⁵ Altera die iterum stabat Joannes, et ex discipulis ejus duo.

³⁶ Et respiciens Jesum ambulantem, dicit : Ecce agnus Dei.

³⁷ Et audierunt eum duo discipuli loquentem, et secuti sunt Jesum.

³⁸ Conversus autem Jesus, et videns eos sequentes se, dicit eis : Quid quæritis ? Qui dixerunt ei : Rabbi (quod dicitur interpretatum Magister), ubi habitas ?

³⁹ Dicit eis : Venite et videte. Venerunt, et viderunt ubi maneret, et apud eum manserunt die illo : hora autem erat quasi decima.

⁴⁰ Erat autem Andreas, frater Simonis Petri, unus ex duobus qui audierant a Joanne, et secuti fuerant eum.

⁴¹ Invenit hic primum fratrem suum Simonem, et dicit ei : Invenimus Messiam (quod est interpretatum Christus).

⁴² Et adduxit eum ad Jesum. Intuitus autem eum Jesus, dixit : Tu es Simon, filius Jona ; tu vocaberis Cephas, quod interpretatur Petrus.

⁴³ In crastinam voluit exire in Galilæam, et invenit Philippum. Et dicit ei Jesus : Sequere me.

⁴⁴ Erat autem Philippus a Bethsaida, civitate Andreæ et Petri.

⁴⁵ Invenit Philippus Nathanaël, et dicit ei : Quem scripsit Moyses in lege, et prophetæ, invenimus Jesum filium Joseph a Nazareth.

⁴⁶ Et dixit ei Nathanaël : A Nazareth potest aliquid boni esse ? Dicit ei Philippus : Veni et vide.

⁴⁷ Vidit Jesus Nathanaël venientem ad se, et dicit de eo : Ecce vere Israëlita, in quo dolus non est.

⁴⁸ Dicit ei Nathanaël : Unde me nosti ? Respondit Jesus, et dixit ei : Priusquam te Philippus vocavit, cum esses sub ficu, vidi te.

⁴⁹ Respondit ei Nathanaël, et ait : Rabbi, tu es Filius Dei, tu es rex Israël.

⁵⁰ Respondit Jesus, et dixit ei : Quia dixi tibi : Vidi te sub ficu, credis ; majus his videbis.

⁵¹ Et dicit ei : Amen, Amen dico vobis, videbitis cælum apertum, et angelos Dei ascendentes, et descendentes supra Filium hominis.