4252. vers. 9-12. Et dixit Jacob, Deus patris mei Abrahami, et Deus patris mei Jishaki, Jehovah, dicens ad me, Revertere ad terram tuam, et ad nativitatem tuam, et benefaciam tecum. Minor sum prae omnibus misericordiis, et prae omni veritate, quae fecisti cum servo Tuo, quia in baculo meo transivi Jordanem hunc, et nunc sum in duo castra. Eripe me quaeso e manu fratris mei, e manu Esavi, quia timeo ego eum, forte veniat, et percutiat me, matrem super filios. Et Tu dixisti, Benefaciendo benefaciam tecum, et ponam semen tuum sicut arenam maris, quae non numeratur prae multitudine. ‘Dixit Jacob, Deus patris mei Abrahami, et Deus patris mei Jishaki, Jehovah’ significat sanctum praeparationis et dispositionis: ‘dicens ad me, Revertere ad terram tuam, et ad nativitatem tuam, et benefaciam tecum’ significat ad conjunctionem cum Divino Bono et Vero: ‘minor sum prae omnibus misericordiis et prae omni veritate, quae fecisti cum servo Tuo’ significat humiliationem in illo statu quoad bonum et quoad verum: 'quia in baculo meo transivi Jordanem hunc, et nunc sum in duo castra' significat quod ab exiguo multum: ‘eripe me quaeso e manu fratris mei, e manu Esavi, quia timeo ego eum’ significat statum respective, quia priorem se fecit: ‘forte veniat, et percutiat me, matrem super filios’ significat quod periturus: ‘et Tu dixisti, Benefaciendo benefaciam tecum’ significat quod usque tunc vitam adepturum: ‘et ponam semen tuum sicut arenam maris, quae non numeratur prae multitudine’ significat fructificationem et multiplicationem tunc.

‘Dixit, Deus patris mei Abrahami, et Deus patris mei Jishaki, Jehovah’: quod significet sanctum praeparationis et dispositionis, constat a significatione ‘Dei patris Abrahami’ quod sit Ipsum Divinum Domini, de qua n. 3439; et a significatione ‘Dei patris mei Jishaki’ quod sit Divinum Humanum Ipsius, de qua n. 3704, 4180; et quia utrumque est Jehovah, dicitur ‘Deus patris mei Abrahami, et Deus patris mei Jishaki, Jehovah’; hic autem significatur' sanctum quod procedit a Divino, nam omne sanctum est inde: quod sanctum significetur, est quia in naturali quod repraesentatur per ‘Jacob’, in quo nondum bonum quod repraesentatur per ‘Esavum’, cum vero conjunctum fuit; agitur ² enim nunc de statu receptionis boni, hic de statu praeparationis et dispositionis ut reciperetur; supplicatio Jacobi non aliud involvit; quapropter significatur per illa verba sanctum praeparationis et dispositionis.

Mga talababa:

1010. ‘Effundere sanguinem hominis in homine’: quod significet exstinguere charitatem, et ‘in homine’ sit apud hominem, constat es significatione ‘sanguinis’, de qua prius, quod sit sanctum charitatis, et ex eo quod dicatur ‘sanguis hominis in homine’, hoc est, interna ejus vita, quae non est in eo sed apud eum; nam vita Domini est charitas, quae non est in homine, quia homo est spurcus et profanus, sed apud hominem. Quod ‘effundere sanguinem’ sit violentiam charitati inferre, constat a locis Verbi, et illis quae prius n. 374 et 376 allata sunt, ubi ostensum quod violentia illata charitati dicatur ‘sanguis’.

[2] Effundere sanguinem in sensu litterae est occidere, sed in sensu interno est odium habere contra proximum, ut Dominus docet apud Matthaeum, Audivistis quod veteribus dictum sit, non occides, quisquis occiderit, obnoxius erit judicio: Ego vero dico vobis, quod quisquis irascitur fratri suo temere, obnoxius erit judicio, 5:21, 22;

‘irasci’ hic significat recedere a charitate, de quo videatur prius n. 357, proinde est odium; qui in odio est, non solum nullam charitatem habet, sed etiam violentiam infert charitati, hoc est, ‘effundit sanguinem’; in odio est ipsa occisio hominis, quod ex eo manifeste constat quod qui in odio est, nihil plus optet quam ut alter occidatur; et nisi vincula externa impedirent, occideret; quare occisio fratris et effusio sanguinis ejus est odium; et cum odium, est tale in unaquavis idea ejus contra eum. Similiter se res habet cum profanatione; qui profanat Verbum, ut dictum, is veritatem non solum odio habet, sed etiam exstinguit seu necat; quod manifeste constat ab iis qui profanarunt, in altera vita; utcumque externa forma apparuerunt honesti, sapientes, devoti, cum vixerunt in corpore, in altera vita internecino odio habent Dominum et omnia bona amoris et vera fidei, ex causa quia contraria sunt eorum intestinis odiis, rapinis et adulteriis, quae obvelarunt specie sancti, et in sui favorem adulteraverunt.

[3] Quod profanatio sit ‘sanguis’, praeter ab illis locis quae prius n. 374 adducta sunt, etiam ab hoc apud Mosen constat, Quisquis e domo Israelis, qui mactaverit bovem, aut agnum, aut capram, in castris, aut qui mactaverit extra castra, et ad ostium tentorii conventus non adduxerit illud ad offerendum munus Jehovae coram habitaculo Jehovae, sanguis reputabitur viro isti; sanguinem effudit, et exscindetur vir iste e medio populi sui, Lev. 17:3, 4;

‘sacrificare ¹ alibi quam super altari quod juxta tentorium’ repraesentabat profanationem; nam ‘sacrificare’ erat sanctum, at ‘in castris’ et ‘extra castra’ profanum.

Mga talababa: