Ang Bibliya

 

Genesis 32

pag-aaral

   

1 Jacob quoque abiit itinere quo cœperat : fueruntque ei obviam angeli Dei.

2 Quos cum vidisset, ait : Castra Dei sunt hæc : et appellavit nomen loci illius Mahanaim, id est, Castra.

3 Misit autem et nuntios ante se ad Esau fratrem suum in terram Seir, in regionem Edom :

4 præcepitque eis, dicens : Sic loquimini domino meo Esau : Hæc dicit frater tuus Jacob : Apud Laban peregrinatus sum, et fui usque in præsentem diem.

5 Habeo boves, et asinos, et oves, et servos, et ancillas : mittoque nunc legationem ad dominum meum, ut inveniam gratiam in conspectu tuo.

6 Reversique sunt nuntii ad Jacob, dicentes : Venimus ad Esau fratrem tuum, et ecce properat tibi in occursum cum quadringentis viris.

7 Timuit Jacob valde : et perterritus divisit populum qui secum erat, greges quoque et oves, et boves, et camelos, in duas turmas,

8 dicens : Si venerit Esau ad unam turmam, et percusserit eam, alia turma, quæ relicta est, salvabitur.

9 Dixitque Jacob : Deus patris mei Abraham, et Deus patris mei Isaac : Domine qui dixisti mihi : Revertere in terram tuam, et in locum nativitatis tuæ, et benefaciam tibi :

10 minor sum cunctis miserationibus tuis, et veritate tua quam explevisti servo tuo. In baculo meo transivi Jordanem istum : et nunc cum duabus turmis regredior.

11 Erue me de manu fratris mei Esau, quia valde eum timeo : ne forte veniens percutiat matrem cum filiis.

12 Tu locutus es quod benefaceres mihi, et dilatares semen meum sicut arenam maris, quæ præ multitudine numerari non potest.

13 Cumque dormisset ibi nocte illa, separavit de his quæ habebat, munera Esau fratri suo,

14 capras ducentas, hircos viginti, oves ducentas, et arietes viginti,

15 camelos fœtas cum pullis suis triginta, vaccas quadraginta, et tauros viginti, asinas viginti et pullos earum decem.

16 Et misit per manus servorum suorum singulos seorsum greges, dixitque pueris suis : Antecedite me, et sit spatium inter gregem et gregem.

17 Et præcepit priori, dicens : Si obvium habueris fratrem meum Esau, et interrogaverit te : Cujus es ? aut, Quo vadis ? aut, Cujus sunt ista quæ sequeris ?

18 respondebis : Servi tui Jacob, munera misit domino meo Esau, ipse quoque post nos venit.

19 Similiter dedit mandata secundo, et tertio, et cunctis qui sequebantur greges, dicens : Iisdem verbis loquimini ad Esau cum inveneritis eum.

20 Et addetis : Ipse quoque servus tuus Jacob iter nostrum insequitur. Dixit enim : Placabo illum muneribus quæ præcedunt, et postea videbo illum : forsitan propitiabitur mihi.

21 Præcesserunt itaque munera ante eum, ipse vero mansit nocte illa in castris.

22 Cumque mature surrexisset, tulit duas uxores suas, et totidem famulas cum undecim filiis, et transivit vadum Jaboc.

23 Traductisque omnibus quæ ad se pertinebant,

24 mansit solus : et ecce vir luctabatur cum eo usque mane.

25 Qui cum videret quod eum superare non posset, tetigit nervum femoris ejus, et statim emarcuit.

26 Dixitque ad eum : Dimitte me : jam enim ascendit aurora. Respondit : Non dimittam te, nisi benedixeris mihi.

27 Ait ergo : Quod nomen est tibi ? Respondit : Jacob.

28 At ille : Nequaquam, inquit, Jacob appellabitur nomen tuum, sed Israël : quoniam si contra Deum fortis fuisti, quanto magis contra homines prævalebis ?

29 Interrogavit eum Jacob : Dic mihi, quo appellaris nomine ? Respondit : Cur quæris nomen meum ? Et benedixit ei in eodem loco.

30 Vocavitque Jacob nomen loci illius Phanuel, dicens : Vidi Deum facie ad faciem, et salva facta est anima mea.

31 Ortusque est ei statim sol, postquam transgressus est Phanuel : ipse vero claudicabat pede.

32 Quam ob causam non comedunt nervum filii Israël, qui emarcuit in femore Jacob, usque in præsentem diem : eo quod tetigerit nervum femoris ejus, et obstupuerit.

   

Mula sa Mga gawa ni Swedenborg

 

Arcana Coelestia # 4077

Pag-aralan ang Sipi na ito

  
/ 10837  
  

4077. 'And your father has deceived me, and has changed my wages in ten ways' means the state of good in relation to Himself when, acting of Himself, He applied to Himself the things which constituted that good, and also a very great change in that good. This is clear from the meaning of 'father', who in this case is Laban, as intermediate good, dealt with already; from the meaning of 'wages' as His acting of Himself, dealt with in 3996, 3999; and from the meaning of 'ten ways' as a very great change - 'ten' meaning very great, 1988, and 'ways' changes. All this implies a change in the actual state of that good when, acting of Himself, the Lord applied to Himself the things constituting that good. Now if instead of the good meant by 'Laban' a community of spirits or angels is thought of such as are governed by that kind of good, what is involved is then made plain. Communities do not readily depart from someone with whom they have been present; but when a person with whom they are present departs they become annoyed, and they react in a way similar to Laban's behaviour here towards Jacob. Indeed even if they do perceive that some good has come to that person through them they say that it has done so from them; for when they are annoyed evil governs what they say.

[2] A similar situation exists with a person who is being regenerated. That is to say, the Lord applies communities to that person which serve to introduce genuine goods and truths, not from those communities but through them. And when the one who is being regenerated is transferred to other communities those which have been present hitherto are annoyed. But such communities are not visible to him because he does not believe that he is within any community of spirits or angels. They are however clearly visible to angels, and also to those who in the Lord's Divine mercy are allowed to talk to them and go among them as one of them. This is how I have been given to know about such things.

[3] Spirits deplore very much the fact that man does not know about such things too, not even that they are present with him, and more still the fact that many deny not only their presence but also the very existence of hell and of heaven. This ignorance however they attribute to human stupidity, for man does not in actual fact possess the smallest amount of thought or the smallest amount of will except by means of influx through those spirits themselves from the Lord. And it is through them as a means that the Lord governs the human race, and in particular every member of it.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.