4300. En de zon rees hem op; dat dit de verbinding van de goede dingen betekent, staat vast uit de betekenis van het verrijzen van de zon, namelijk de verbinding van de goede dingen; dat door het opgaan van de dageraad wordt aangeduid dat de verbinding nabij is of aanvangt, zie nr. 4283; hieruit volgt dat het verrijzen van de zon de verbinding zelf is; want de zon betekent in de innerlijke zin de hemelse liefde, nrs. 1529, 1530, 2441, 2495, 3636, 3643, 4060; dus de goede dingen, want deze zijn van die liefde; wanneer de hemelse liefde zich bij de mens openbaart, dat wil zeggen, wanneer zij wordt bemerkt, dan wordt er gezegd dat de zon hem verrijst, want dan worden de goede dingen van die liefde met hem verbonden.

1120. Mij werd ook getoond, dat de innerlijke ademhaling van de mensen van de Oudste Kerk, welke van de navel naar de innerlijke streek van de borst ging, in de loop van de tijd of in het nageslacht, veranderde, en zich meer naar de streek van de rug en naar de buik terugtrok, dus meer naar buiten en naar beneden, en dat tenslotte in het laatste nageslacht van deze Kerk, dat onmiddellijk voor de vloed bestond, nauwelijks iets van innerlijke ademhaling was overgebleven, en zij, toen de ademhaling eindelijk geheel uit de borst verdween, vanzelf verstikt werden; maar dat toen in sommigen een uiterlijke ademhaling begon te komen, en met deze ademhaling de gearticuleerde klank of de spraak van woorden; zo gedroeg zich de ademhaling van de mensen vóór de vloed naar de staat van hun liefde en van hun geloof; en dat, toen er tenslotte geen liefde en geen geloof meer waren, maar overreding van het valse, de innerlijke ademhaling ophield, en daarmee de rechtstreekse gemeenschap met de engelen, en de innerlijke gewaarwording.