Bibeln

 

Exodo 33:12

Studie

       

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

Bibeln

 

Genesis 50

Studie

   

1 At yumakap si Jose sa mukha ng kaniyang ama, at umiyak sa ibabaw niya, at hinalikan niya siya.

2 At iniutos ni Jose sa kaniyang mga lingkod na manggagamot, na embalsamahin ang kaniyang ama: at inembalsama ng mga manggagamot si Israel.

3 At apat na pung araw ang ginanap sa kaniya; sapagka't gayon ginaganap ang mga araw ng pagembalsama; at tinangisan siya ng mga Egipcio ng pitong pung araw.

4 At nang makaraan ang mga araw ng pagiyak sa kaniya ay nagsalita si Jose sa sangbahayan ni Faraon, na sinasabi, Kung ngayo'y nakasumpong ako ng biyaya sa inyong mga mata ay salitain ninyo, isinasamo ko sa inyo, sa mga pakinig ni Faraon, na inyong sabihin,

5 Pinanumpa ako ng ama ko, na sinasabi, Narito, ako'y namamatay: sa libingan na aking hinukay sa akin sa lupain ng Canaan, ay doon mo ako ililibing. Ngayon nga'y pahintulutan ninyo akong umahon, isinasamo ko sa inyo, at aking ilibing ang aking ama, at babalik uli ako.

6 At sinabi ni Faraon, Umahon ka, at ilibing mo ang iyong ama, ayon sa kaniyang ipinasumpa sa iyo.

7 At umahon si Jose upang ilibing ang kaniyang ama: at kasama niyang umahon ang lahat ng lingkod ni Faraon, ang mga matanda sa kaniyang sangbahayan, at ang lahat na matanda sa lupain ng Egipto;

8 At ang buong sangbahayan ni Jose, at ang kaniyang mga kapatid, at ang sangbahayan ng kaniyang ama: ang kanila lamang mga bata, at ang kanilang mga kawan, at ang kanilang bakahan, ang iniwan nila sa lupain ng Gosen.

9 At umahong kasama niya ang mga karro at mga nangangabayo: at yao'y naging totoong malaking pulutong.

10 At sila'y dumating sa giikan ni Atad, na nasa dako pa roon ng Jordan, at doo'y nanaghoy sila ng malakas at kapaitpait na panaghoy: at kaniyang pinanangisan ang kaniyang ama na pitong araw.

11 At nang makita ng mga nananahan sa lupaing yaon, ng mga Cananeo, ang panaghoy sa giikan ni Atad, ay kanilang sinabi, Ito'y isang kahambalhambal na panaghoy ng mga Egipcio kaya't ang pangalang itinawag ay Abel-mizraim, nasa dako pa roon ng Jordan.

12 At ginawa sa kaniya ng kaniyang mga anak ang ayon sa iniutos sa kanila.

13 Sapagka't dinala siya ng kaniyang mga anak sa lupain ng Canaan, at inilibing siya sa yungib ng Machpela, na binili ni Abraham sangpu ng parang na pinakaaring libingan, kay Ephron na Hetheo, sa tapat ng Mamre.

14 At bumalik si Jose sa Egipto, siya, at ang kaniyang mga kapatid, at ang lahat na umahong kasama niya sa paglilibing sa kaniyang ama, pagkatapos na mailibing ang kaniyang ama.

15 At nang makita ng mga kapatid ni Jose, na ang kanilang ama'y namatay, ay kanilang sinabi, Marahil si Jose ay mapopoot sa atin, at lubos na gagantihin sa atin ang buong kasamaan na ating ginawa sa kaniya.

16 At ipinasabi nila kay Jose, Iniutos ng iyong ama bago namatay, na sinasabi,

17 Ganito sasabihin ninyo kay Jose. Ipatawad mo, isinasamo ko sa iyo ngayon, ang pagsalangsang ng iyong mga kapatid, at ang kanilang kasalanan; at ngayon, ay aming isinasamo sa iyo, na ipatawad mo ang mga pagsalangsang ng mga lingkod ng Dios ng iyong ama. At si Jose ay umiyak ng kanilang salitain sa kaniya.

18 At naparoon ang kaniyang mga kapatid naman at nagpatirapa sa harap niya; at kanilang sinabi, Narito, kaming iyong mga lingkod.

19 At sinabi ni Jose sa kanila, Huwag kayong matakot, sapagka't nasa kalagayan ba ako ng Dios?

20 At tungkol sa inyo ay inyong ipinalagay na kasamaan laban sa akin; nguni't ipinalagay ng Dios na kabutihan upang mangyari ang gaya sa araw na ito, na iligtas ang buhay ng maraming tao.

21 Kaya nga huwag kayong matakot: aking pakakanin kayo at ang inyong mga bata. At kaniyang inaliw sila at kaniyang pinagsalitaan sila na may kagandahang loob.

22 At si Jose ay tumahan sa Egipto, siya at ang sangbahayan ng kaniyang ama: at si Jose ay nabuhay na isang daan at sangpung taon.

23 At nakita ni Jose ang mga anak ni Ephraim hanggang sa ikatlong salin ng lahi; ang mga anak man ni Machir na anak ni Manases ay ipinanganak sa mga tuhod ni Jose.

24 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid: Ako'y namamatay: nguni't tunay na dadalawin kayo ng Dios, at dadalhin kayo mula sa lupaing ito hanggang sa lupain na kaniyang isinumpa kay Abraham, kay Isaac at kay Jacob.

25 At ipinasumpa ni Jose sa mga anak ni Israel, na sinasabi, Tunay na dadalawin kayo ng Dios, at inyong iaahon ang aking mga buto mula rito.

26 Sa gayo'y namatay si Jose na may isang daan at sangpung taon: at kanilang inembalsama siya, at siya'y inilagay sa isang kabaong sa Egipto.

   

Från Swedenborgs verk

 

Arcana Coelestia #4903

Studera detta avsnitt

  
/ 10837  
  

4903. 'Saying, Tamar your daughter-in-law has committed whoredom' means a perception at this point that to say anything of marriage exists between them is a falsity. This is clear from the meaning of 'saying' in the historical descriptions of the Word as perception, dealt with above in 4892; from the meaning of 'committing whoredom' as falsity, dealt with in 2466, 2729, 3399, 4865; from the representation of 'Tamar' as the internal aspect of the representative Church, also dealt with above, in 4864; and from the meaning of 'a daughter-in-law' as the truth of the Church, dealt with in 4843, 4869. Consequently the words 'saying, Tamar your daughter-in-law has committed whoredom' means a perception at this point that to say anything of marriage exists between them is a falsity. The implications of all this may be seen above in 4864-4866; with its semblance of religion the Jewish nation perceived the internal aspect of the Church to be nothing else than a harlot, and its preaching and life based on this to be nothing else than whoredom. For those people who are confined to what is external devoid of anything internal do not look on the internal aspect of the Church in any other way. They give the name falsity to that which is true, and the name truth to that which is false. They do so for the reason that being confined to what is external does not enable anyone to see whether a thing is false or true; only what is internal makes this possible internal sight is a necessary ability which can make judgements about things seen by external sight; and to make such judgements internal sight must be fully in the light of heaven. But it is not in the light of heaven unless the person has faith in the Lord and this faith leads him to read the Word.

[2] The fact that the Jewish nation were confined to what was external devoid of anything internal, so that it believed what was true to be falsity, and conversely what was false to be the truth, is quite evident from their teaching that one was allowed to hate an enemy and also from their life of hating all who did not belong to their semblance of religion. Indeed it is quite evident from their belief that they pleased and served Jehovah when they treated gentile nations in a savage and cruel fashion, that is to say, when they exposed the bodies of those whom they had slaughtered to be devoured by wild animals or birds, cut up those who were still alive, hacked them to pieces with iron picks and axes, or made them pass through the brickkiln, 2 Samuel 12:31. Indeed their teachings asserted that even an ally who for some reason had been declared an enemy was to be treated in much the same way. From these considerations it becomes quite clear that nothing internal at all lay within their semblance of religion. If anyone at that time had told them that such actions were contrary to the inner spirit of the Church they would have replied that this was a falsity. The fact that they were confined to what was external, having no knowledge at all of anything internal and leading lives contrary to what was internal, is also evident from what the Lord teaches in Matthew 5:21-48.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.