408. En gevallen is vanuit de hemel een grote ster, brandende als ware het een fakkel, betekent de verschijning van het eigen inzicht vanuit de trots opkomende vanuit de helse liefde.

Dat met ‘de vanuit de hemel vallende grote ster’ wordt aangeduid de verschijning van het eigen inzicht vanuit de trots opkomend vanuit de helse liefde, is omdat zij werd gezien te branden als een fakkel en omdat haar naam alsem was, zoals volgt; en met de ster en eveneens met de fakkel wordt het inzicht aangeduid, hier het eigen inzicht, omdat zij gezien werd te branden en alle eigen inzicht brandt vanuit de trots en de trots ervan komt op uit de helse liefde, die met de van vuur brandende berg, nr. 403, wordt aangeduid; met de alsem wordt het helse valse aangeduid, waar vanuit dat inzicht ontstaat en wordt aangeblazen.

Dat de ster het inzicht betekent, zie de nrs. 151, 954; evenzo ook de fakkel of de lamp, nr. 796.