1821. Vers 9. En Hij zei tot hem: Neem u een driejarige vaars en een driejarige geit, en een driejarige ram, en een tortelduif, en een jonge duif.

Hij zei tot hem betekent de innerlijke gewaarwording; neem een driejarige vaars, en een driejarige geit, en een driejarige ram, betekent de dingen die uitbeeldingen zijn van de hemelse dingen van de Kerk: de vaars, die van de uiterlijk hemelse dingen; de geit die van de innerlijk hemelse dingen; en de ram die van de geestelijk hemelse dingen. Dat zij driejarig moesten zijn, komt omdat zij alle dingen van de Kerk, wat de tijden en de staten betreft, zouden insluiten; en een tortelduif en een jonge duif, betekenen die dingen, welke uitbeeldingen zijn van de geestelijke dingen van de Kerk: de tortelduif de uiterlijke, de jonge duif de innerlijke.

4307. Dat in de historische innerlijke zin door ‘Jakob vroeg en zei: Geef, ik bid u, uw naam te kennen’ de boze geesten worden aangeduid, kan vaststaan uit tal van dingen in deze zin, waarin deze woorden en die welke volgen worden gezegd met betrekking tot Jakobs nakomelingen, want de innerlijke zin past zich aan de zaak aan waarover gehandeld wordt. Dat niet de goede geesten maar de boze geesten worden aangeduid door hem die met Jakob had geworsteld, kan hieruit blijken dat door de worsteling de verzoeking wordt aangeduid, nrs. 3927, 3928, 4274;

en nooit vindt er enige verzoeking plaats door de goede geesten, maar door de boze, want de verzoeking is de opwekking van het boze en valse welke bij de mens zijn, nrs. 741, 751, 761, 1820, 4249, 4299;

de goede geesten en de engelen wekken nooit de boze en de valse dingen op, maar verdedigen de mens daartegen en buigen ze tot het goede; want de goede geesten worden door de Heer geleid en uit de Heer gaat nooit iets anders voort dan het heilig goede en het heilig ware; dat de Heer niemand verzoekt, is uit het aanvaarde leerstellige van de Kerk bekend, zie de nrs. 1875, 2768; hieruit en ook uit het feit dat Jakobs nakomelingen bezweken in elke verzoeking, zowel in de woestijn als daarna, blijkt duidelijk dat niet de goede geesten worden aangeduid door hem die met Jakob had geworsteld, maar de boze. Bovendien is die natie die hier door Jakob wordt aangeduid, niet in enige geestelijke en hemelse liefde geweest, maar in een lichamelijke en wereldse, nrs. 4281, 4288, 4289, 4290, 4293;

de tegenwoordigheid van de geesten bij de mens richt zich naar de liefde van de mensen; de goede geesten en de engelen zijn aanwezig bij degenen die in de geestelijke en hemelse liefde zijn en de boze geesten zijn bij degenen die alleen in de lichamelijke en wereldse liefde zijn en wel in die mate dat eenieder kan weten wat de hoedanigheid is van de geesten die bij hem zijn, als hij slechts daarop acht slaat hoedanig zijn liefden zijn, of wat hetzelfde is, hoedanig zijn einddoelen zijn, want eenieder heeft dat wat hij liefheeft, als doel. Dat hij zich goed noemde, komt omdat Jakob dat geloofde, evenals zijn nakomelingen, die steeds geloofden dat Jehovah in hun heilig uiterlijke was, terwijl toch Jehovah slechts op uitbeeldende wijze tegenwoordig was, zoals zal blijken uit wat volgt; zij geloofden ook dat Jehovah in verzoekingen leidde, dat al het boze uit Hem was en dat Hij in toorn en woede was wanneer zij werden bestraft: daarom werd in het Woord overeenkomstig hun geloof zo gesproken, terwijl toch Jehovah nooit in verzoekingen leidt, nooit enig boze uit Hem is en Hij nooit in toorn, te minder in woede is; zie de nrs. 223, 245, 592, 696, 1093, 1683, 1874, 1875, 2395, 3605, 3607, 3614. Vandaar komt het ook dat hij die met Jakob had geworsteld, zijn naam niet wilde openbaren. Dat in de geestelijke innerlijke zin onder hem die met Jakob worstelde, de engelenhemel wordt verstaan, nr. 4295, komt omdat de Heer, die daar in de hoogste zin door Jakob wordt uitgebeeld, ook de engelen aan de verzoeking toeliet en omdat de engelen toen aan hun eigene waren overgelaten, zoals daar op die plaats werd aangetoond.

3927. En Rachel zei: Met de worstelingen Gods heb ik met mijn zuster geworsteld, ook heb ik overmocht; dat dit in de hoogste zin de eigen macht betekent, in de innerlijke zin de verzoeking waarin Hij overwint, in de uiterlijke zin de tegenstand uit de natuurlijke mens, staat vast uit de betekenis van de worstelingen Gods en van worstelen, namelijk de verzoekingen; want verzoekingen zijn niets anders dan worstelingen van de innerlijke mens met de uiterlijke of van de geestelijke mens met de natuurlijke, want beide willen heersen en wanneer het om de heerschappij gaat, ontstaat strijd en deze strijd is hier de worsteling; dat overmogen hier overwinnen is, staat zonder ontvouwing vast. Dat die woorden in de hoogste zin de eigen macht betekenen, komt omdat de Heer, toen Hij in de wereld en in het Menselijke daar was, alle verzoekingen vanuit eigen macht doorstond en vanuit eigen macht overwon, anders dan elk mens die nooit uit eigen macht enige geestelijke verzoeking doorstaat en daarin overwint, maar de Heer bij hem; maar zie wat hierover eerder werd gezegd en getoond, namelijk dat de Heer meer dan anderen de zwaarste verzoekingen heeft doorstaan, nrs. 1663, 1668, 1690, 1737, 1787, 1789, 1812, 1813, 1815, 1820, 2776, 2786, 2795, 2813, 2816, 3318;

dat de Heer vanuit de eigen macht heeft gestreden en overwonnen, nrs. 1616, 1692, 1813, 3381;

en dat de Heer-alleen bij de mens strijdt, nr. 1692.

Dat in de innerlijke zin de worstelingen Gods en overmogen de verzoekingen zijn waarin de mens overwint, staat vast uit wat vlak hiervoor is gezegd. Dat het echter in de uiterlijke zin de tegenstand van de zijde van de natuurlijke mens is, komt omdat alle verzoeking niets anders is, want in de geestelijke verzoekingen gaat het zoals gezegd, om de heerschappij, namelijk wie de macht zal hebben, de innerlijke mens dan wel de uiterlijke, of wat hetzelfde is, de geestelijke mens dan wel de natuurlijke, want zij zijn elkaars tegenovergestelde, nr. 3913; want wanneer de mens in verzoekingen is, wordt zijn innerlijke of geestelijke mens uit de Heer door de engelen geregeerd, maar de uiterlijke of natuurlijke mens door de helse geesten; het is de strijd tussen hen die bij de mens als verzoeking wordt gevoeld; wanneer de mens zowel naar het geloof als naar het leven zodanig is dat hij kan worden wederverwekt, dan zal hij in de verzoekingen overwinnen; maar wanneer hij zodanig is dat hij niet wederverwekt kan worden, dan bezwijkt hij in de verzoekingen. Dat de tegenstand vanuit de natuurlijke mens is, wordt aangeduid door de woorden dat zij ‘geworsteld heeft met haar zuster’, want door Lea, die hier de zuster is wordt de aandoening van de uiterlijke mens aangeduid, door Rachel echter de aandoening van de innerlijke, nrs. 3793, 3819.