1821. Vers 9. En Hij zei tot hem: Neem u een driejarige vaars en een driejarige geit, en een driejarige ram, en een tortelduif, en een jonge duif.

Hij zei tot hem betekent de innerlijke gewaarwording; neem een driejarige vaars, en een driejarige geit, en een driejarige ram, betekent de dingen die uitbeeldingen zijn van de hemelse dingen van de Kerk: de vaars, die van de uiterlijk hemelse dingen; de geit die van de innerlijk hemelse dingen; en de ram die van de geestelijk hemelse dingen. Dat zij driejarig moesten zijn, komt omdat zij alle dingen van de Kerk, wat de tijden en de staten betreft, zouden insluiten; en een tortelduif en een jonge duif, betekenen die dingen, welke uitbeeldingen zijn van de geestelijke dingen van de Kerk: de tortelduif de uiterlijke, de jonge duif de innerlijke.

4307. Dat in de historische innerlijke zin door ‘Jakob vroeg en zei: Geef, ik bid u, uw naam te kennen’ de boze geesten worden aangeduid, kan vaststaan uit tal van dingen in deze zin, waarin deze woorden en die welke volgen worden gezegd met betrekking tot Jakobs nakomelingen, want de innerlijke zin past zich aan de zaak aan waarover gehandeld wordt. Dat niet de goede geesten maar de boze geesten worden aangeduid door hem die met Jakob had geworsteld, kan hieruit blijken dat door de worsteling de verzoeking wordt aangeduid, nrs. 3927, 3928, 4274;

en nooit vindt er enige verzoeking plaats door de goede geesten, maar door de boze, want de verzoeking is de opwekking van het boze en valse welke bij de mens zijn, nrs. 741, 751, 761, 1820, 4249, 4299;

de goede geesten en de engelen wekken nooit de boze en de valse dingen op, maar verdedigen de mens daartegen en buigen ze tot het goede; want de goede geesten worden door de Heer geleid en uit de Heer gaat nooit iets anders voort dan het heilig goede en het heilig ware; dat de Heer niemand verzoekt, is uit het aanvaarde leerstellige van de Kerk bekend, zie de nrs. 1875, 2768; hieruit en ook uit het feit dat Jakobs nakomelingen bezweken in elke verzoeking, zowel in de woestijn als daarna, blijkt duidelijk dat niet de goede geesten worden aangeduid door hem die met Jakob had geworsteld, maar de boze. Bovendien is die natie die hier door Jakob wordt aangeduid, niet in enige geestelijke en hemelse liefde geweest, maar in een lichamelijke en wereldse, nrs. 4281, 4288, 4289, 4290, 4293;

de tegenwoordigheid van de geesten bij de mens richt zich naar de liefde van de mensen; de goede geesten en de engelen zijn aanwezig bij degenen die in de geestelijke en hemelse liefde zijn en de boze geesten zijn bij degenen die alleen in de lichamelijke en wereldse liefde zijn en wel in die mate dat eenieder kan weten wat de hoedanigheid is van de geesten die bij hem zijn, als hij slechts daarop acht slaat hoedanig zijn liefden zijn, of wat hetzelfde is, hoedanig zijn einddoelen zijn, want eenieder heeft dat wat hij liefheeft, als doel. Dat hij zich goed noemde, komt omdat Jakob dat geloofde, evenals zijn nakomelingen, die steeds geloofden dat Jehovah in hun heilig uiterlijke was, terwijl toch Jehovah slechts op uitbeeldende wijze tegenwoordig was, zoals zal blijken uit wat volgt; zij geloofden ook dat Jehovah in verzoekingen leidde, dat al het boze uit Hem was en dat Hij in toorn en woede was wanneer zij werden bestraft: daarom werd in het Woord overeenkomstig hun geloof zo gesproken, terwijl toch Jehovah nooit in verzoekingen leidt, nooit enig boze uit Hem is en Hij nooit in toorn, te minder in woede is; zie de nrs. 223, 245, 592, 696, 1093, 1683, 1874, 1875, 2395, 3605, 3607, 3614. Vandaar komt het ook dat hij die met Jakob had geworsteld, zijn naam niet wilde openbaren. Dat in de geestelijke innerlijke zin onder hem die met Jakob worstelde, de engelenhemel wordt verstaan, nr. 4295, komt omdat de Heer, die daar in de hoogste zin door Jakob wordt uitgebeeld, ook de engelen aan de verzoeking toeliet en omdat de engelen toen aan hun eigene waren overgelaten, zoals daar op die plaats werd aangetoond.

1868. Het zou te ver voeren om hier uit het Woord te bevestigen, dat dit de betekenis van die naties is, en het is hier trouwens niet nodig, daar ze alleen worden opgenoemd. Van sommige was reeds eerder sprake, bijvoorbeeld van de Refaïm, namelijk dat zij de overredingen van het valse betekenen, zie nrs. 567, 581, 1673; van de Emoriet, dat hij de boosheden betekent, nr. 1680; van de Kanaäniet, dat hij de boosheden betekent, nr. 16; van de Perisiet, dat hij de valsheden betekent, nr. 1574. Wat de overige naties in het bijzonder betekenen, zal door de Goddelijke barmhartigheid gezegd worden waar zij voorkomen in wat volgt. Wat de naties betreft, die uit het rijk van de Heer verdreven moeten worden, daarmee is het als volgt gesteld: in het andere leven begeren de boze en duivelse geesten niets zozeer, dan in de geestenwereld binnen te dringen en de goede geesten te bestoken, maar zij worden er even vaak weer uitgeworpen. Het is daarmee als bij de mens die wedergeboren wordt: de boosheden en de valsheden die meester over hem waren, worden onderworpen en verstrooid, en in de plaats ervan worden waarheden en goedheden, welke tot het rijk van de Heer behoren, ingeplant. Dit werd uitgebeeld door de naties, die door de zonen van Jakob uit het land Kanaän verdreven werden. Iets dergelijks vond plaats in de oude tijden met verschillende naties, waardoor dergelijke dingen werden uitgebeeld, zoals door de Chorieten, die door de nakomelingen van Ezau van de berg Seïr verdreven werden, (Deuteronomium 2:12, 22) en door de Avieten, die door de Kafthorieten werden verdreven, (Deuteronomium 2:23) en verder door de Emim of Refaïm, die door de Moabieten werden verdreven, (Deuteronomium 2:9-11) en verder ook door de Samsumim, verdreven door de Ammonieten, (Deuteronomium 2:19-21) behalve door tal van andere naties, waarover bij de profeten gehandeld wordt. Vervolg over de Heilige Schrift of het Woord.