ബൈബിൾ

 

Γένεση 8

പഠനം

   

1 Και ενεθυμηθη ο Θεος τον Νωε, και παντα τα ζωα, και παντα τα κτηνη, τα μετ' αυτου εν τη κιβωτω· και διεβιβασεν ο Θεος ανεμον επι την γην, και τα υδατα εσταθησαν.

2 Και εκλεισθησαν αι πηγαι της αβυσσου, και οι καταρρακται του ουρανου, και εκρατηθη ο υετος απο των ουρανων.

3 Και εσυροντο τα υδατα απο της γης κατα συνεχειαν· και ωλιγοστευον τα υδατα μετα τας εκατον πεντηκοντα ημερας.

4 Και εκαθισεν η κιβωτος την δεκατην εβδομην του εβδομου μηνος επι των ορεων Αραρατ.

5 Τα δε υδατα ωλιγοστευον κατα συνεχειαν εως του δεκατου μηνος· την πρωτην του δεκατου μηνος εφανησαν αι κορυφαι των ορεων.

6 Και μετα τεσσαρακοντα ημερας ηνοιξεν ο Νωε την θυριδα της κιβωτου, την οποιαν ειχε καμει·

7 και απεστειλε τον κορακα, οστις εξελθων υπηγαινε και ηρχετο, εωσου εξηρανθησαν τα υδατα απο της γης.

8 Και απεστειλε την περιστεραν κατοπιν αυτου, δια να ιδη αν επαυσαν τα υδατα απο προσωπου της γης·

9 και μη ευρισκουσα η περιστερα αναπαυσιν των ποδων αυτης, επεστρεψε προς αυτον εις την κιβωτον, διοτι τα υδατα ησαν επι του προσωπου πασης της γης· και εκτεινας την χειρα αυτου, επιασεν αυτην και εισηγαγεν αυτην προς εαυτον εις την κιβωτον.

10 Και ανεμεινεν ετι αλλας επτα ημερας, και παλιν απεστειλε την περιστεραν εκ της κιβωτου·

11 και επεστρεψε προς αυτον η περιστερα προς το εσπερας, και ιδου, ητο εν τω στοματι αυτης φυλλον ελαιας, απεσπασμενον· και εγνωρισεν ο Νωε οτι επαυσαν τα υδατα απο της γης.

12 Και ανεμεινεν ετι αλλας επτα ημερας, και απεστειλε την περιστεραν· και δεν επανεστρεψε πλεον προς αυτον.

13 Κατα δε το εξακοσιοστον πρωτον ετος του Νωε, την πρωτην του πρωτου μηνος, εξελιπον τα υδατα απο της γης· και εσηκωσεν ο Νωε την στεγην της κιβωτου, και ειδε, και ιδου, εξελιπε το υδωρ απο προσωπου της γης.

14 Και την εικοστην εβδομην ημεραν του δευτερου μηνος εξηρανθη η γη·

15 και ελαλησεν ο Θεος προς τον Νωε, λεγων,

16 Εξελθε εκ της κιβωτου, συ, και η γυνη σου, και οι υιοι σου, και αι γυναικες των υιων σου μετα σου·

17 παντα τα ζωα τα μετα σου, απο πασης σαρκος, και πτηνα και κτηνη και παν ερπετον ερπον επι της γης, εξαγαγε μετα σου, και ας πολυπλασιασθωσιν επι της γης, και ας αυξηνθωσι και ας πληθυνθωσιν επι της γης.

18 Και εξηλθεν ο Νωε, και οι υιοι αυτου, και η γυνη αυτου, και αι γυναικες των υιων αυτου μετ' αυτου·

19 παντα τα ζωα, παντα τα ερπετα και παντα τα πτηνα, παν ο, τι κινειται επι της γης, κατα τα ειδη αυτων, εξηλθον εκ της κιβωτου.

20 Και ωκοδομησεν ο Νωε θυσιαστηριον εις τον Κυριον· και ελαβεν απο παντος κτηνους καθαρου, και απο παντος πτηνου καθαρου, και προσεφερεν ολοκαυτωματα επι του θυσιαστηριου.

21 Και ωσφρανθη Κυριος οσμην ευωδιας· και ειπε Κυριος εν τη καρδια αυτου, Δεν θελω καταρασθη πλεον την γην εξ αιτιας του ανθρωπου· διοτι ο λογισμος της καρδιας του ανθρωπου ειναι κακος εκ νηπιοτητος αυτου· ουδε θελω παταξει πλεον παντα τα ζωντα, καθως εκαμον·

22 εν οσω μενει γη, σπορα και θερισμος, και ψυχος και καυμα, και θερος και χειμων, και ημερα και νυξ, δεν θελουσι παυσει.

   

സ്വീഡൻബർഗിന്റെ കൃതികളിൽ നിന്ന്

 

Arcana Coelestia #756

ഈ ഭാഗം പഠിക്കുക

  
/ 10837  
  

756. That “all the fountains of the great deep were broken up” signifies the extreme of temptation as to things of the will, is evident from what has been said just above respecting temptations, that they are of two kinds, one as to things of the understanding, the other as to things of the will, and that the latter relatively to the former are severe; and it is evident likewise from the fact that up to this point temptation as to things of the understanding has been treated of. The same is evident from the signification of the “deep” namely, cupidities and the falsities thence derived (as before atn. 18), and it is evident also from the following passages in the Word.

In Ezekiel:

Thus saith the Lord Jehovih, When I shall make thee a desolate city, like the cities that are not inhabited, when I shall bring up the deep upon thee, and many waters shall cover thee (Ezekiel 26:19),

where the “deep” and “many waters” denote the extreme of temptation.

In Jonah:

The waters compassed me about, even to the soul; the deep was round about me (Jonah 2:5),

where likewise the “waters” and the “deep” denote the extreme of temptation.

In David:

Deep calleth unto deep at the noise of Thy water-spouts; all Thy breakers and all Thy waves are over me (Psalms 42:7),

where also the “deep” manifestly denotes the extreme of temptation.

Again:

He rebuked the Red Sea also, and it was dried up; and He made them go through the deeps as in the wilderness, and He saved them from the hand of him that hated them, and redeemed them from the hand of the enemy, and the waters covered their adversaries (Psalms 106:9-11),

where the “deep” denotes the temptations in the wilderness.

[2] In ancient times, hell was meant by the “deep;” and phantasies and persuasions of falsity were likened to waters and rivers, as also to a smoke out of the deep. And the hells of some appear so, that is, as deeps and as seas; concerning which, of the Lord’s Divine mercy hereafter. From those hells come the evil spirits that devastate, and also those that tempt man; and their phantasies that they pour in, and the cupidities with which they inflame a man, are as inundations and exhalations therefrom. For as before said, through evil spirits man is conjoined with hell, and through angels with heaven. And therefore when it is said that “all the fountains of the deep were broken up” such things are signified. That hell is called the “deep” and that the foul emanations therefrom are called “rivers” is evident in Ezekiel:

Thus saith the Lord Jehovah, In the day when he went down into hell I caused a mourning, I covered the deep above him, and I restrained the rivers thereof, and the great waters were stayed (Ezekiel 31:15).

Hell is also called the “deep” or “abyss” in John (Revelation 9:1-2, 11; 11:7; 17:8; 20:1, 3).

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.

ബൈബിൾ

 

Revelation 20:1

പഠനം

       

1 I saw an angel coming down out of heaven, having the key of the abyss and a great chain in his hand.