These days we tend to think of "roads" as smooth swaths of pavement and judge them by how fast we can drive cars on them. A "path" is something different, suitable only for walking or maybe bicycles, and a "way" has more to do with giving directions than any physical reality. When we get "lost" it usually means we're in a car on an unfamiliar road -- a far cry from being in the middle of a trackless wilderness with no idea which direction to go. The ancient world was very different, with isolated towns and endless square miles of trackless wilderness. Then a "way" was a set of landmarks to follow to get from one place to another through the wilderness. A "path" was a way used enough to leave a visible trace on the ground, and a "road" was a heavily used path, easily followed and walkable. So it makes sense that when used in the Bible, all three terms represent guiding truth, ideas that lead us where we want to go. This is pictured in the modern use of "way" -- when we talk about the "way" to do something or the "way" to get somewhere. We're talking about the correct, best, most efficient method of doing something or getting somewhere. And it's good information -- truth -- that helps us find that best way.

289. En de zegen, betekent al die dingen in Hem en uit Hem in Hem.

Onder de zegen wordt verstaan al het goede dat de mens uit de Heer heeft, zoals macht en welgesteldheid en de zaken die daartoe behoren, maar vooral het geestelijk goede, zoals de liefde en de wijsheid, de naastenliefde en het geloof en daaruit de vreugde en de gelukzaligheid, die van het eeuwige leven zijn; en omdat al deze dingen uit de Heer zijn, zo volgt daaruit dat zij in Hem zijn, want indien zij niet in Hem waren, zouden zij niet kunnen zijn in anderen uit Hem; vandaar is het, dat de Heer in het Woord de Gezegende en eveneens de Zegen wordt genoemd; dat wil zeggen, de Zegen Zelf.

Dat Jehovah, dat wil zeggen, de Heer, de Gezegende wordt genoemd, blijkt uit deze plaatsen:

‘De overste der priesters vroeg Jezus: Zijt Gij de Christus, de Zoon des Gezegenden’, (Markus 14:61).

‘Jezus zei: Gij zult Mij van nu aan niet zien, totdat gij zeggen zult: Gezegend Hij die komt in de naam des Heren’, (Mattheüs 23:39; Lukas 13:35).

‘Melchizedek zegende Abram en zei: Gezegend God de Allerhoogste, Die uw vijanden in uw hand gegeven heeft ‘, (Genesis 14:18-20).

‘Gezegend Jehovah, de God van Sem’, (Genesis 9:26).

‘Gezegend Jehovah, Die hoorde mijn stem’, (Psalm 28:6).

‘Gezegend Jehovah, omdat Hij Zijn goedertierenheid wonderlijk gemaakt heeft’, (Psalm 31:22).

‘Gezegend Jehovah, van de eeuw tot in de eeuw’, (Psalm 41:14; 66:20; 68:20, 36; 72:18, 19; 89:53; 119:12; 124:6; 135:21; 144:1; Lukas 1:68).

Vandaar is het dat hier wordt gezegd ‘de Zegen’, zoals eveneens in vers 12 en in hoofdstuk 7:12; en bij David:

‘Heerlijkheid en eer stelt Gij op Hem, aangezien Gij Hem stelt tot een Zegen eeuwigdurend’, (Psalm 21:6, 7); deze dingen ten aanzien van de Heer.

Hieruit kan men zien, wat er in het Woord wordt verstaan onder ‘God zegenen’, namelijk aan Hem alle zegen toekennen en verder bidden dat Hij zal zegenen en dan zeggen dat Hij gezegend heeft, zoals uit deze volgende plaatsen kan vaststaan:

‘De mond van Zacharias werd geopend en hij sprak: God zegenende’, (Lukas 1:64, 68).

‘Simeon nam het kindeke Jezus in de armen en zegende God’, (Lukas 2:28, 30, 31).

‘Ik zal Jehovah zegenen, Die mij raad heeft gegeven’, (Psalm 16:7).

‘Zegent de naam van Jehovah, boodschapt Zijn heil van dag tot dag’, (Psalm 96:1-3).

‘Gezegend de Heer dag bij dag; in de vergaderingen zegent God, de Heer vanuit de bron van Israël’, (Psalm 68:20, 27).