4442. ‘Et exivit Hamor pater Shechemi ad Jacobum ad loquendum cum eo’: quod significet consultationem de vero Ecclesiae illius, constat ex repraesentatione ‘Hamoris patris Shechemi’ quod sit antiquorum verum, de qua n. 4430, 4431; ex repraesentatione ‘Jacobi’ quod sit Ecclesia Antiqua externa, de qua mox supra n. 4439; et ex significatione ‘loqui cum eo’ quod sit consultare; inde per illa verba significatur consultatio de vero Ecclesiae illius.

Qui non scit quod nomina in Verbo significent res, mirabitur quod per haec verba, ‘Exivit Hamor pater Shechemi ad Jacobum ad loquendum cum eo’ significetur consultatio veri Ecclesiae apud antiquos cum vero quod secundum Ecclesiam ¹ Antiquam apud posteros Jacobi instaurandam; sed non mirabitur, qui scit quod talis sensus internus Verbi sit; ne quidem illi qui morem scribendi apud antiquos ex libris eorum sibi notum fecerant; commune enim fuerat apud illos introducere res quasi colloquentes, ut sapientiam, intelligentiam, scientias, et similia; et quoque indere illis nomina per quae talia significabantur; veterum dii et semidei non aliud fuerunt, et quoque personae quas finxerunt ut res historice concinnarent:

[2] veteres sophi hunc morem tulerunt ab Antiqua Ecclesia, quae per multum orbis Asiatici dispersa fuit, n. 1238, 2385; nam qui ab Ecclesia Antiqua ² fuerunt, res sacras per repraesentativa et significativa concinnarunt; Antiqua autem Ecclesia hoc tulit ex ore antiquissimorum qui ante diluvium, n.

920, 1409, 1977, 2896, 2897; et hi a caelo, nam communicationem cum caelo habuerunt, n. 784, 1114-1125; primum enim caelum, quod est ultimum trium, in talibus repraesentativis et significativis est; inde est quod Verbum tali stilo conscriptum sit; sed Verbum prae veterum scriptis hoc peculiare habet quod singulae res in continua serie repraesentent caelestia et spiritualia regni Domini ac in supremo sensu Ipsum Dominum; et quod ipsa historica etiam talia sint; et quod magis, quod reales correspondentiae sint, et hae continuae per tres caelos a Domino.

Фусноти:

2542. ‘Et locutus est omnia verba illa in auribus eorum’: quod significet adhortationem ad confirmantia inde, usque ut oboedirent, constare potest a serie rerum in sensu interno, tum a significatione ‘aurium’; ex serie rerum, sunt plura confirmantia, quae accedunt ad quodcumque quod rationale agnoscit, aliunde enim non agnoscit quam ex confirmantibus, inde est cum rationalia ad oboedientiam rediguntur, ad confirmantia fit exhortatio, ea enim semper usque instant et quasi exsurgunt: ex significatione ‘aurium’, aures in ¹ sensu interno Verbi significant oboedientiam, ex causa etiam correspondentiae quae est inter audire et oboedire, quae ² quoque correspondentia latet in ipsa voce ‘audire’, et magis in ‘auscultare’, cujus correspondentiae origo est ex altera vita, ubi qui oboedientes sunt et obtemperantes, ad auris provinciam pertinent, immo ipsi auditui correspondent, quod est arcanum nondum notum; sed haec melius patebunt ubi de correspondentia, ex Divina Domini Misericordia, in sequentibus agetur: quod ‘aures’ illa significent, ex pluribus locis in Verbo constare potest; pro tempore licet modo afferre quod apud Esaiam,

Impingua cor populi hujus, et aures ejus aggrava, etoculos ejus obline, ne forte videat oculis suis, et auribus suis audiat, et cor ejus intelligat, 6:10;

ibi ‘videre oculis’ est intelligere, et ‘audire auribus’ est percipere affectione, proinde oboedire: ac ubi Dominus dicit, Qui habet aurem ad audiendum, audiat, Matth. 11:15; 13:43; Luc. 8:8; 14:35;

non aliud significatur.

Фусноти: