ადამიანებთან საერთო ტენდენციაა სხვა ადამიანების მიმართ უარყოფითი განსჯა. საშუალო სკოლებში ეს ტენდენცია კლიშეებში ჩანს. რამდენიმე პოპულარული ბავშვი ჯგუფში შედის და თანდათანობით იწყებს აზრს, რომ სხვებზე უკეთესია, რადგან მათ უკეთესები მოსწონთ. ბავშვები, რომლებიც "არ არიან", შეიძლება იქცეს საცოდავად, ზიზღით, ან თუნდაც სასტიკი ხუმრობით. ამ გზით ან კლიკზე სხვისი დაქვემდებარებული განაჩენი გამოდის სხვებზე, როგორც ადამიანთა უფრო დაბალი დონის.

სხვებისადმი განწყობის იგივე ტენდენცია სხვადასხვა რელიგიაშიც ჩანს. ზოგი რელიგიური ჯგუფი იმდენად ეგოისტური ხდება, რომ მათ სჯერათ, რომ ვერავინ განსხვავებულ რწმენას ვერ შეძლებს სამოთხეში. უკიდურეს შემთხვევაში, ამგვარი დამოკიდებულება ბევრად უფრო სასტიკია, ვიდრე თოჯინების თინეიჯერული კლიშეები.

ბიბლიის სწავლებები ამის საპირისპიროა. დასაწყისისთვის, ღვთის სიტყვა გვეუბნება, რომ ჩვენ არ უნდა დავასახელოთ ხალხი, როგორც "შენახული" ან "ცოდვილი". თქვა იესომ

"ნუ განსაჯეთ, რომ არ გაამართლოთ. რატომ უყურებთ ნაკვერს ძმის თვალში, მაგრამ თვლით არ ჩათვლით?" (მათე7:1, 3)

მოწაფე ჯეიმსმა ასე თქვა: "არის ერთი კანონმდებელი, რომელსაც შეუძლია გადარჩენა და განადგურება. ვინ ხარ შენ, ვინ განსაჯე?" (იაკობი4:1)

როდესაც უფალი დედამიწაზე იყო, მოსამართლეთა დამოკიდებულება ჭარბობდა ეკლესიის ლიდერებს შორის. ბევრი ფიქრობდა, რომ როდესაც მესია მოვიდოდა, ის იხსნიდა იუდეველებს და არა სხვებს. როდესაც მოვიდა იესო, მათ დაგმეს იგი, რადგანაც არა ებრაელები და იუდეველები ერთობოდნენ.

იესო იმედგაცრუებული იყო ამგვარი დამოკიდებულებისგან. ერთხელ ის საუბრობდა ზოგიერთ ხალხთან, რომლებიც "საკუთარ თავს ენდობოდნენ", რომ ისინი გადარჩნენ, სხვები კი არა. მან მათ ორი ლოცვის განხილვა სთხოვა: "ღმერთო, მადლობას ვუხდი, რომ მე სხვა კაცები არ ვარ" და "ღმერთო, შემიწყალე მე, ცოდვილი!" იესომ შეაქო ადამიანი, ვინც თვლიდა რომ ცოდვილია. (ლუკა18:9-14)

სჯობს საკუთარ თავს ცოდვილზე იფიქროთ, ვიდრე იფიქროთ, რომ გადარჩენილი ხართ.

თქვენ შეიძლება გახსოვდეთ კარგი სამარიელის იგავიც, რომელიც გზაჯვარედინზე დაეხმარა დაჭრილის დასახმარებლად. მიუხედავად იმისა, რომ ამ სამარიელს "არასწორი" რწმენა ჰქონდა (ებრაული თვალსაზრისით), იესომ თქვა, რომ სამარიელს უნდა უყვარდეს, როგორც მეზობელი, რადგან ის კარგი ადამიანი იყო. სინამდვილეში, მან თქვა, რომ ადამიანი, ვისაც სურს საუკუნო სიცოცხლე, უნდა იყოს ასეთი სამარიელი (ლუკა10:29-37), მიუხედავად იმისა, რომ სამარიელი არც ქრისტიანი იყო და არც ებრაელი. იესომ დაინახა - და ხედავს - რა არის ადამიანის გულში, არა მხოლოდ ის, რასაც ეკლესია ეკუთვნის.

ბიბლია ნათლად ამბობს, რომ ეს ადამიანი ცხოვრობს და არა მხოლოდ ის, რისიც სჯერა, განსაზღვრავს თუ არა იგი სამოთხეში. იესომ თქვა: "ყველას, ვინც მე მეუბნება," უფალო, უფალო, "არ შევა ცათა სასუფეველში, არამედ ის, ვინც ასრულებს ჩემი მამაჩემის ნებას ცაში." (მათე7:21)

ისევ და ისევ, "მან დააჯილდოვა ყველას თავისი ნამუშევრების მიხედვით". (მათე16:27)

"ისინი, ვინც გააკეთეს სიკეთე," ამბობს ის, წავა "სიცოცხლის აღდგომამდე და მათ, ვინც ბოროტება ჩაიდინა, განაჩენის აღდგომამდე." (იოანე5:29)

ვინაიდან ადამიანის სიცოცხლე და არა მხოლოდ მისი რწმენა განსაზღვრავს მის მარადიულ ლოტს, იესომ იწინასწარმეტყველა, რომ ბევრი ქრისტიანი არ იხსნებოდა, რადგან ისინი ცხოვრობდნენ ბოროტი ცხოვრებით.

"ბევრი იმ დღეს მეტყვის ჩემზე:" უფალო, უფალო, ხომ არ გვითქვამს შენს სახელით წინასწარმეტყველები, არ გამოგვყარეს დემონები შენი სახელით და მრავალი საოცრება გავაკეთე შენი სახელით? " შემდეგ კი მე ვუცხადებ მათ: ”მე არასოდეს გიცნობდით: დაშორდით ჩემგან, თქვენ, ვინც იმოქმედეთ უკანონობა!” ”(მათე27:22-23, ლუკა13:25-27)

ერთ-ერთი მიზეზი იმისა, თუ რატომ შეიძლება არაქრისტიანული გადარჩენა, არის ის, რომ მას შეუძლია მოყვასის სიყვარული. ვინც გულწრფელად უყვარს თავისი მეზობელი, ასევე უყვარს ქრისტე, თუმც შეიძლება მან ეს არ გააცნობიეროს. იესომ თქვა: "რამდენადაც ამ ძმაკაცთაგან ერთ-ერთი ყველაზე ნაკლებად მსახურობდით, თქვენ ეს გააკეთეთ ჩემთვის". (მათე25:40)

იესოსადმი რწმენა, მოყვასისადმი სიყვარულის გარეშე, უაზროა.

"მიუხედავად იმისა, რომ მე მაქვს მთელი რწმენა, რათა მთები გავშალო, მაგრამ სიყვარული არ მაქვს. მე არაფერი ვარ." (1 კორინთელთა13:2)

მეორეს მხრივ, ნამდვილი სიყვარული არის იმის ნიშანი, რომ ადამიანი იცნობს უფალს თავის გულში, მიუხედავად რელიგიისა, რომელსაც ის გარეგნულად ასწავლის.

"სიყვარულს სჯერა ყოველივე." (1 კორინთელთა13:7)

"ის, ვინც სიკეთეს აკეთებს, არის ღმერთი, მაგრამ ის, ვინც ბოროტებას აკეთებს, არ უნახავს ღმერთი." (3 იოანე1:11)

"გვიყვარდეს ერთმანეთი, რადგან სიყვარული ღვთისაა. და ყველას, ვინც უყვარს, ღვთისგან იბადება და იცნობს ღმერთი. (1 იოანე4:7-11)

Შემაჯამებელი:

ზოგი ქრისტიანული ეკლესია ამას ასწავლის: მხოლოდ ქრისტიანები არიან გადარჩენილი.

რას ამბობს ბიბლია სინამდვილეში (და რას ასწავლის ახალი ქრისტიანული ეკლესია): ყველა რელიგიისგან კარგი ხალხია შენახული.

ზოგიერთი ცნობა ახალი ქრისტიანული ეკლესიის სწავლებების შესახებ: სამოთხის და ჯოჯოხეთის შესახებ318-328, ღვთიური სწავლება326

ნახმარი ჯონ ოდნერის ნებართვით, ამ ძალიან სასარგებლო საიტის ავტორია: http://whatthebiblesays.info/Introduction.html

4060. Therefore the words quoted above [in 4056] mean the state of the Church at that time as regards good, that is, as regards charity towards the neighbour and love to the Lord. This is clear from the internal sense of these words, which is as follows:

But immediately after the affliction of those days means the state of the Church as regards the truth of faith, which is dealt with in the verses immediately before this. In the Word desolation of truth is called 'affliction' in various places - 'days' being states, see 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462, 3785. From this it is evident that these words mean that once faith no longer exists neither will any charity exist. For faith leads to charity because it teaches what charity is, and charity acquires its particular character from the truths of faith. The truths of faith however receive their essence and life from charity, as has been shown many times in previous volumes.

[2] The sun will be darkened, and the moon will not give its light means love to the Lord, which is 'the sun', and charity towards the neighbour, which is 'the moon'. 'Being darkened' and 'not giving light' mean that that love and charity will not be in evidence and so will disappear. For 'the sun' means the celestial kind of love and 'the moon' the spiritual kind; that is, 'the sun' means love to the Lord, and 'the moon' charity towards the neighbour which comes through faith, see 1053, 1529, 1530, 2120, 2441, 2495. The reason why the sun and the moon have these meanings is that the Lord is seen in the next life as a sun by those in heaven who are governed by love to Him and are called celestial, and as a moon by those who are governed by charity towards the neighbour and are referred to as spiritual, see 1053, 1521, 1529-1531, 3636, 3643.

[3] The sun and the moon in heaven, or the Lord, are never darkened, nor do they lose their light but are shining unceasingly. Thus in heaven there is no darkening or loss of light in the love which celestial angels have for the Lord or in the charity which spiritual angels show towards the neighbour. Nor on earth is there any in people with whom angels are present, that is, in people who are governed by love and charity. But those who are not governed by any love or charity, only by self-love and love of the world, and consequently by feelings of hatred and revenge, bring that kind of obscurity to themselves. It is like the sun of this world which is shining constantly; yet when clouds intervene the sun is not visible, see 2441.

[4] And the stars will fall from heaven means that cognitions of good and truth will perish. When mentioned in the Word 'stars' have no other meaning than those cognitions, 1808, 2849.

And the powers of the heavens will be shaken means the foundations of the Church which are said to be shaken and jolted when those cognitions perish. This is because the Church on earth is heaven's foundation; for the influx of good and truth from the Lord through the heavens culminates ultimately in the goods and truths present with the member of the Church. Consequently when the state of the member of the Church is so perverse that he no longer allows good or truth to flow into him 'the powers of the heavens' are in that case said 'to be shaken'. That being so, the Lord always provides for some vestige of the Church to be left. And when the old Church perishes a new one is established.

[5] And then the sign of the Son of Man will appear in heaven means the manifestation of Divine truth - 'sign' meaning a manifestation, 'the Son of Man' the Lord as regards Divine truth, see 2803, 2813, 3704. This manifestation, or this 'sign', is what the disciples asked for when they said to the Lord,

Tell us, when will those things take place; what especially will be the sign of Your coming and of the close of the age? Matthew 24:3.

For they knew from the Word that when the age drew to a close the Lord would come, and they knew from the Lord that He would be coming again, by which they understood the Lord's coming a second time into the world since they were not yet aware of the fact that the Lord had come as often as the Church had been brought to ruin. Not that any of these comings had been a coming in person, as was the case when, through birth in the world, He took on the Human and made this Divine. Rather, those comings had been made through appearances or manifestations of Himself, such as when He appeared in Mamre to Abraham, in the bush to Moses, on Mount Sinai to the Israelites, and to Joshua when he entered the land of Canaan. There were other comings of a less visible nature, such as those at times when inspiration was received and the Word was given by means of it, and later on through the Word itself. For the Word has the Lord present within it; every detail there comes from Him and has reference to Him, as may be recognized from what has been shown many times up to now. This is the kind of appearance that is meant here by 'the sign of the Son of Man' and is the subject in the present verse under consideration.

[6] And then all the tribes of the earth will mourn means that all in whom the good of love and the truth of faith dwell will experience grief. This is what is meant by 'mourning', see Zechariah 12:10-14; and 'the tribes' means all aspects of good and truth, that is, of love and faith, 3858, 3926, and so consequently those in whom these things dwell. The phrase 'the tribes of the earth' is used because those inside the Church are meant - 'the earth' being the Church, see 662, 1066, 1067, 1262, 1733, 1850, 2117, 2928,

[7] And they will see the Son of Man coming in the clouds of heaven with power and great glory means that at that time a revelation of the internal sense of the Word - the sense in which the Lord is present - will take place. 'The Son of Man' means Divine truth within the Word, 2803, 2813, 3704, 'the clouds' the literal sense. 'Power' has reference to the good and 'glory' to the truth present there. For this meaning of 'seeing the Son of Man coming in the clouds of heaven', see Preface to Genesis 18. This is the kind of coming of the Lord that is meant here, not a literal manifestation of Him in clouds. Next follows a reference to the establishment of a new Church, which takes place once the old has been brought to ruin and cast aside.

[8] He will send out His angels with a trumpet and a loud voice means election - not by visible angels, still less by trumpets and by loud voices, but by an influx of holy good and of holy truth from the Lord through angels, so that the expression 'angels' in the Word means something essentially the Lord's, 1925, 2821, 3039. In this instance it means things which come from the Lord and have reference to the Lord. 'A trumpet and a loud voice' means the proclamation of the Gospel, as in other places in the Word.

[9] And they will gather the elect from the four winds, from one end of the heavens to the other end of them means the establishment of a new Church, 'the elect' being people in whom the good of love and faith dwell, 3755 (end), 3900, 'the four winds' from which they will be gathered being all states of good and truth, 3708, and 'one end of the heavens to the other' the internal and the external features of the Church. These are the considerations that are meant by these words spoken by the Lord.