აქ ჩვენ 21-ე საუკუნეში ვართ. ვიცით, რომ სამყარო უზარმაზარი ადგილია. ჩვენ მხოლოდ მეცნიერული ცოდნით ვიფეთქებთ. როგორ უნდა მოვიქცეთ უფრო დიდი იდეებით? როგორც ჩანს, ჩვენი ადამიანური საზოგადოებები მათ წაშლის, ან უგულებელყოფს მათ - შესაძლოა, ჩვენ ვფიქრობთ, რომ ჩვენ ძალიან დატვირთული ვართ მათთვის.

აქ, ახალი ქრისტიანული ბიბლიის შესწავლის ადგილზე, ჩვენ ტენდენციას მივიღებთ. ჩვენ გვინდა გამოვიკვლიოთ დიდი იდეები, რომლებიც გვაძლევს ჩარჩოს უკეთესი ცხოვრების უკეთესობისკენ. აი დასაწყისი ახალი იდეების ჩამონათვალში ახალი ქრისტიანული თვალსაზრისით. თითოეული იდეისთვის, არსებობს სქოლიო, რომელიც ჩამოთვლის ზოგიერთ ცნობას შვედბორგის სასულიერო ნაშრომებში:

1. ღმერთი არსებობს. მხოლოდ ერთი ღმერთი, რომელმაც შექმნა და შეინარჩუნა მთელი სამყარო ყველა განზომილებაში, სულიერი და ფიზიკური. ¹

2. ღვთის არსს თავად სიყვარული წარმოადგენს. ეს არის ძალა, რომელიც მართავს ყველაფერს. ²

3. ღვთის არსება იქმნება, ანუ ის არსებობს, ქმნიან და ქმნიან. ³

4. არსებობს შექმნის დონეები ან ხარისხები - სულიერიდან დაწყებული, რომელთა ფიზიკური შეგრძნებებით ან სენსორებით ჩვენ ვერ ვიპოვნებთ ფიზიკურ სამყაროს იმ დონემდე, სადაც არის ჩვენი ცნობიერების უმეტესი ნაწილი, როდესაც ჩვენ აქ ცოცხლები ვართ. ⁴

5. შექმნილი სამყარო ღმერთისგან წარმოიშვა და ის შენარჩუნებულია ღმერთის მიერ, მაგრამ მნიშვნელოვანი გზით იგი ღმერთისაგან დამოუკიდებელია. მას სურს რომ ეს იყოს ცალკე, რათა თავისუფლება არსებობდეს. ⁵

6. ღმერთი მოქმედებს სიბრძნიდან სიბრძნით - კეთილი ნებით სურს და იმის გაგება, თუ როგორ უნდა მიაღწიოს მათ. ⁶

7. ქმნილების ფიზიკური დონე არსებობს იმისთვის, რომ ადამიანს ჰქონდეს შესაძლებლობა აირჩიონ თავისუფლებაში, რაციონალურობით, აღიარონ თუ არა ღმერთთან თანამშრომლობა. ⁷

8. ღმერთი ყველა ადამიანს უშვებს ყველგან, მიუხედავად მათი რელიგიისა, თავისუფლება აირჩიონ ცხოვრების სიყვარული ღვთისა და მოყვასისათვის. ⁸

9. ღმერთს უყვარს ყველას. მან იცის, რომ ჭეშმარიტი ბედნიერება მხოლოდ მაშინ ხდება, როდესაც ჩვენ უანგარო ვიყავით; როდესაც ჩვენ ნამდვილად მოტივირებულნი ვართ უფლის სიყვარულით, რომელიც საფუძვლიანად მეზობლის სიყვარულია. ის ცდილობს ყველას უხელმძღვანელოს, მაგრამ არ აიძულებს ჩვენს ნებისყოფის შესრულებას. ⁹

10. ღმერთი არ გმობს. ის გვეუბნება რა არის კარგი და რა არის ბოროტება და გონებაში მიედინება, რომ სიკეთისკენ მიგვიყვანოს. ამასთან, ჩვენ თავისუფლად შეგვიძლია უარვყოთ მისი წამყვანი და ამის ნაცვლად, ჩვენ ყველაზე მეტად ვუყვარვართ საკუთარ თავს. ყოველდღიურად ვქმნით სიკეთის ან ეგოიზმის ჩვევებს და ვცხოვრობთ ცხოვრებას ამ ჩვევების შესაბამისად. ეს ჩვევები ხდება ნამდვილი "ჩვენ", ჩვენი მმართველი სიყვარული. ¹⁰

11. ჩვენი ფიზიკური სხეულები საბოლოოდ იღუპებიან, მაგრამ ჩვენი გონების სულიერი ნაწილი გრძელდება. ეს უკვე მუშაობს სულიერ თვითმფრინავში, მაგრამ ჩვენი ცნობიერება იცვლება - ასე რომ, ჩვენ სულიერ რეალობას სრულად ვაცნობიერებთ. ¹¹

სქოლიოები:

90. ანგელოზებს, იმის გამო რომ ისინი სულები არიან არ შეუძლიათ სხვა სითბოში და სინათლეში ცხოვრება გარდა სულიერისა. ადამიანს კი არ შეუძლია სხვა სითბოში და სინათლეში ცხოვრება ბუნებრივის გარდა. რამეთუ სულიერი სულიერის მსგავსია ხოლო ბუნებრივი ბუნებრივისა. ანგელოზმა რომ სულ უმნიშვნელო რაიმე აიღოს ბუნებრივი სითბოდან და სინათლიდან ის დაიღუპება, რადგან ისინი საერთოდ ხელსაყრელი არ არის მისი სიცოცხლისათვის. ყოველი ადამიანი შინაგანთან დამოკიდებულებაში თავის სულიერ არსებაში არის სული და როცა მოკვდება, მაშინ ის სრულიად გამოდის ბუნების სამყაროდან, ტოვებს ამ სამყაროს კუთვნილს ყველაფერს, შედის ისეთ სამყაროში რომელშიც არაფერია ბუნებიდან და ამ სამყაროში ის ცხოვრობს ასე ბუნებისგან გათიშული, ისე რომ არა აქვს არანაირი კავშირი, ანუ ისეთი როგორიც არსებობს უფრო ფაქიზსა და უფრო უხეშს შორის, მაგრამ მასთან კავშირი, მხოლოდ ისეთი როგორიც არსებობს წარსულისა მომავალთან, რომლებიც ერთმანეთთან კავშირში არიან მხოლოდ შესაბამისობით, აქედან გასაგებია, რომ სულიერი სითბო, არ არის რაიმე განსაკუთრებულად წმინდა ბუნებრივი სითბო, და სულიერი სინათლეს არ არის რაიმე განსაკუთრებული წმინდა ბუნებრივი სინსთლე; მაგრამ ისინი, ზუსტად თავიანთი ბუნებით, სრულიად განსხვავებულია ერთმანეთისგან, რადგან სულიერი სითბო და სინათლე თავის ბუნებას იღებს ისეთ მზისგან, რომელიც არის წმინდა სიყვარული და ეს სიყვარული არის თვის სიცოცხლე; ბუნებრივი სითბო და სინათლე თავის ბუნებას იღებს ისეთი მზისგან, რომელიც არის მხოლოდ ცეცხლი, ხოლო ამ ცეცხლს არაფერი აქვს სიცოცხლისა - როგორც ზემოთ იყო ნათქვამი.

5. 3. ეს ერთია გარკვეული სახით ყველაფერ შექმნილში. უფალში არსებული ღვთაებრივი სიყვარული და ღვთაებრივი სიბრძნე - ერთი და გამოსული მისგან როგორც ერთი, გარკვეული სახით და ყველაფერშექმნილში, შეგვიძლია დავინახოთ ღვთაებრივი სიყვარულის და ღვტაებრივი სიბრძნის შეახებ ტრაქტატში და განსაკუთრებით შემდეგი ნაწილებით წაიკითხვით: 47-51; 55-60; 282-284; 290-295; 313-318; 319-326; 349-37; ამ ადიგლებში ახსნილი იყო ღვთაებრივი ყველაფერშექმნილში; ანუ შემოქმედმა ღმერთმა, რომელიც არის მარადიული ღმერთი წარმოქმნა თავისი თავიდან, სულიერი სამყაროს მზე და ამ მზის საშუალებით, კი ყველაფერი სამყაროში, ეს მზე, წარმოშობილი ღმერთისგან, და რომელიც ღმერთა, რომ არის არამარტო პირველი არამედ ერთადერთი სუბსტანცია, რომლისგანაც ყველაფერი წარმოიქმნა, და რადგანაც ის - ერთადერთი სუბსტანციაა, ამიტომ გამოდის რომ ეს სუბსტანცია არის ყველაფერშექმნილში, მაგრამ უსასრულო მრავალფეროვნებით მოქმედებების (მსახურებების) შესაბამისად. ახლა, იმდენად რამდენადაც ღმერთში იმყოფება ღვთაებრივი სიყვარული და ღვთაებრივი სიბრძნე, ხოლო მზეში ღმერთსგან წარმოშობილში ღვთაებრივი ცეცხლი და ღვთაებრივი ნათება და მზით კი სულიერი სითბო და სულიერი სინათლე და წყილებად ქმნიან ერთს მაშინ გამოდის რომ ეს ერთი გარკვეული სახით ყველაფერში არსებობს. აქედანაა რომ ყველაფერი სამყაროში ეხება კეთილს და ჭეშმარიტს, და ასევე კეთილის და ჭეშმარიტის შეხამებას, ანდა რაც იგივეა, ყველაფერი სამყაროში ეხება კეთილს და ჭეშმარიტს და კეთილის და ჭეშმარიტის შეხამებას, რადგან სიკეთე ეკუთვნის სიყვარულს ხოლო ჭეშმსრიტება ეკუთვნის სიბრძნეს; სინამდვილეში სიყვარული სიკეთეს ეძახის ყველაფერს რაც მისია, და სიბრძნე ჭეშმარიტს უწოდება ყველაფერს - რაც მისია; მათი შეხამება რომ არის ყველაფერ შექმნილში დაინახავთ შემდეგში.