775. Kaže se po vrstama svojim, jer postoje vrste i podvrste svih dobara, kako duhovnih tako i prirodnih, a isto tako i čulnih i telesnih, koje potiču od onih prethodnih. Ima toliko mnogo duhovnih dobara, isto tako duhovnih istina, da se ne mogu nabrojati; a još manje njihove vrste i podvrste, koje se sve međusobno razlikuju; ima ih toliko da se može reći kako su nebrojene. Iz toga je vidljivo kako je siromašna i skoro ništavna ljudska mudrost, koja jedva zna da postoji nešto kao duhovno dobro ili duhovna istina, a još manje šta je to. Prirodna dobra i istine proističu iz nebeskih i duhovnih dobara. Jer nema nijednog prirodnog dobra ni istine koji ne izviru iz duhovnog dobra, a ovo iz nebeskog, kroz koje se i održava. Kada bi se duhovno dobro povuklo iz prirodnog, prirodno bi nestalo. Poreklo svih stvari ide ovako: sve je, u opšem i u pojedinačnom, od Gospoda; od njega je nebesko; od njega je preko nebeskog duhovno; kroz duhovno dolazi prirodno; a kroz prirodno dolaze telesno i čulno. I pošto sve one dolaze od Gospoda na taj način, to one i postoje od Njega jer, kao što je poznato, supstancija je neprekidna egzistencija. Oni koji drugačije misle o postojanju i poreklu stvari, kao i oni koji se klanjaju prirodi i u njoj vide izvor svega što postoji, drže se načela tako smrtonosnih da se za fantazije divljih životinja u šumi može reći kako su pametnije. Takvi su mnogi koji misle da nadmašuju ostale u mudrosti.