ბიბლია

 

Leviticus 20

Სწავლა

   

1 Locutusque est Dominus ad Moysen, dicens :

2 Hæc loqueris filiis Israël : Homo de filiis Israël, et de advenis qui habitant in Israël, si quis dederit de semine suo idolo Moloch, morte moriatur : populus terræ lapidabit eum.

3 Et ego ponam faciem meam contra illum : succidamque eum de medio populi sui, eo quod dederit de semine suo Moloch, et contaminaverit sanctuarium meum, ac polluerit nomen sanctum meum.

4 Quod si negligens populus terræ, et quasi parvipendens imperium meum, dimiserit hominem qui dedit de semine suo Moloch, nec voluerit eum occidere :

5 ponam faciem meam super hominem illum, et super cognationem ejus, succidamque et ipsum, et omnes qui consensuerunt ei ut fornicarentur cum Moloch, de medio populi sui.

6 Anima, quæ declinaverit ad magos et ariolos, et fornicata fuerit cum eis, ponam faciem meam contra eam, et interficiam illam de medio populi sui.

7 Sanctificamini et estote sancti, quia ego sum Dominus Deus vester.

8 Custodite præcepta mea, et facite ea : ego Dominus qui sanctifico vos.

9 Qui maledixerit patri suo, aut matri, morte moriatur : patri matrique maledixit : sanguis ejus sit super eum.

10 Si mœchatus quis fuerit cum uxore alterius, et adulterium perpetraverit cum conjuge proximi sui, morte moriantur et mœchus et adultera.

11 Qui dormierit cum noverca sua, et revelaverit ignominiam patris sui, morte moriantur ambo : sanguis eorum sit super eos.

12 Si quis dormierit cum nuru sua, uterque moriatur, quia scelus operati sunt : sanguis eorum sit super eos.

13 Qui dormierit cum masculo coitu femineo, uterque operatus est nefas : morte moriantur : sit sanguis eorum super eos.

14 Qui supra uxorem filiam, duxerit matrem ejus, scelus operatus est : vivus ardebit cum eis, nec permanebit tantum nefas in medio vestri.

15 Qui cum jumento et pecore coierit, morte moriatur : pecus quoque occidite.

16 Mulier, quæ succubuerit cuilibet jumento, simul interficietur cum eo : sanguis eorum sit super eos.

17 Qui acceperit sororem suam filiam patris sui, vel filiam matris suæ, et viderit turpitudinem ejus, illaque conspexerit fratris ignominiam, nefariam rem operati sunt : occidentur in conspectu populi sui, eo quod turpitudinem suam mutuo revelaverint, et portabunt iniquitatem suam.

18 Qui coierit cum muliere in fluxu menstruo, et revelaverit turpitudinem ejus, ipsaque aperuerit fontem sanguinis sui, interficientur ambo de medio populi sui.

19 Turpitudinem materteræ et amitæ tuæ non discooperies : qui hoc fecerit, ignominiam carnis suæ nudavit ; portabunt ambo iniquitatem suam.

20 Qui coierit cum uxore patrui vel avunculi sui, et revelaverit ignominiam cognationis suæ, portabunt ambo peccatum suum : absque liberis morientur.

21 Qui duxerit uxorem fratris sui, rem facit illicitam : turpitudinem fratris sui revelavit : absque liberis erunt.

22 Custodite leges meas, atque judicia, et facite ea : ne et vos evomat terra quam intraturi estis et habitaturi.

23 Nolite ambulare in legitimis nationum, quas ego expulsurus sum ante vos. Omnia enim hæc fecerunt, et abominatus sum eas.

24 Vobis autem loquor. Possidete terram eorum, quam dabo vobis in hæreditatem, terram fluentem lacte et melle. Ego Dominus Deus vester, qui separavi vos a ceteris populis.

25 Separate ergo et vos jumentum mundum ab immundo, et avem mundam ab immunda : ne polluatis animas vestras in pecore, et avibus, et cunctis quæ moventur in terra, et quæ vobis ostendi esse polluta.

26 Eritis mihi sancti, quia sanctus sum ego Dominus, et separavi vos a ceteris populis, ut essetis mei.

27 Vir, sive mulier, in quibus pythonicus, vel divinationis fuerit spiritus, morte moriantur : lapidibus obruent eos : sanguis eorum sit super illos.

   

სვედენბორგის ნაშრომებიდან

 

Apocalypsis Explicata # 649

შეისწავლეთ ეს პასაჟი.

  
/ 1232  
  

649. [Vers. 7.] "Et cum 1 absolverint testimonium." - Quod significet in fine ecclesiae, quando non amplius agnoscitur Divinum Domini, et inde non amplius est bonum amoris et verum doctrinae, constat ex significatione "testimonii", quod sit agnitio Divini in Domino, et inde bonum amoris et verum doctrinae (de qua sequitur); et ex significatione "absolvere illud", quod sit finire; et quia hoc finitur in fine ecclesiae, ideo per "absolvere" hic significatur finis ecclesiae; quia tunc non amplius est aliqua agnitio Divini in Domino, ideo nec est aliquod bonum amoris et verum doctrinae.

[2] Quod hoc per "testimonium" significetur, constare potest ex illis quae hactenus dicta sunt de "binis testibus"; quod nempe per illos intelligatur bonum amoris et charitatis ac verum doctrinae et fidei, quia illa principaliter testantur de Domino; sunt enim ab Ipso, et sunt Ipsius apud hominem; inde per "testimonium illorum" significatur praedicatio de illis. Quod sit agnitio Divini in Domino, quae per "testimonium" hic significatur, constat ex sequentibus in Apocalypsi, ubi dicitur

Quod testimonium Jesu sit spiritus prophetiae (cap. 19:10);

nam nisi homo id agnoscit ex corde, et credit ex spirituali fide, in nulla facultate recipiendi bonum amoris et verum doctrinae esse potest.

[3] In fine ecclesiae quidem praedicatur Dominus, et quoque ex doctrina addicatur Ipsi Divinum simile Divino Patris; attamen vix aliquis cogitat de Divino Ipsius, ex causa quia id ponunt supra aut extra Humanum Ipsius; quare cum ad Divinum Ipsius spectant, non ad Dominum spectant, sed ad Patrem sicut ad alium; cum tamen Divinum quod "Pater" vocatur est in Domino, ut Ipse docet apud Johannem (10:30, 38; 14:7). Inde est quod homo de Domino non aliter cogitet quam sicut de vulgari homine; et ex illa cogitatione fluit ejus fides, utcunque ore dicit quod credat Divinum Ipsius. Exploret quisque, si possit, ideam cogitationis suae de Domino, annon talis sit; et cum talis est, non potest conjungi Ipsi fide et amore, et per conjunctionem aliquod bonum amoris et verum fidei recipere. Inde nunc est quod in fine ecclesiae non aliqua agnitio Domini sit, hoc est, Divini in Domino et a Domino: creditur sicut agnoscatur Divinum Domini exinde, quia ex doctrina ecclesiae est; sed dum Divinum ab Humano Ipsius separatur, usque Divinum Ipsius non agnoscitur interius sed modo exterius; et exterius agnoscere est solum ore et non corde, seu est modo loquela et non fide.

[4] Quod ita sit constare potest ex Christianis in altera vita, ubi cordis cogitationes manifestantur: quando illis conceditur loqui ex doctrina et ex auditis e praedicatione, tunc Domino Divinum addicunt, et id vocant suam fidem; sed cum interior eorum cogitatio et fides exploratur, tunc de Domino non aliam ideam quam sicut de vulgari homine, cui non Divinum est, habent. Interior hominis cogitatio est unde ejus fides est; et quia illa est cogitatio et inde fides ejus spiritus, patet quod non aliqua agnitio Divini in Domino et a Domino sit in Christiano orbe in fine ecclesiae: verbo, agnitio Divini Domini externa quidem est, sed nulla interna; et agnitio externa est solius naturalis hominis, at interna est ipsius ejus spiritus; et externa post mortem sopitur, et interna est spiritus ejus. Ex his aliquantum constare potest quomodo sequentia intelligenda sunt; nempe, quod "bestia ex abysso ascendens vincet et occidet binos testes", et quod "visuri corpora eorum in platea urbis quae vocatur Sodoma et Aegyptus", at quod "postea spiritus vitae in illos intraverit."

სქოლიოები:

1. The editors made a correction or note here.

  
/ 1232  
  

ბიბლია

 

Jeremias 31:27

Სწავლა

       

27 Ecce dies veniunt, dicit Dominus, et seminabo domum Israël et domum Juda semine hominum et semine jumentorum.