3941. ‘Ivit Reuben in diebus messis triticorum’: quod significet fidem quoad statum ejus amoris et charitatis, constat a repraesentatione ‘Reubenis’ quod sit fides quae primum regenerationis est, de qua n. ¹ 3862, 3866; ex significatione ‘dierum’ quod sint status, de qua n. 23, 487, 488, 493, 893, 2788, 3462, 3785; ex significatione ‘triticorum’ quod sint amor et charitas, de qua sequitur; inde ‘messis triticorum’ est status procedens amoris et charitatis. Actum est per ‘quatuor filios Jacobi ex ancillis’, de mediis conjunctionis externi hominis cum interno; agitur nunc de conjunctione boni et veri ² per reliquos filios, quare primum de ‘dudaim’ per quos significatur conjunctio haec seu conjugiale. Quod ‘messis triticorum’ sit status procedens amoris et charitatis, est quia ‘ager’ significat Ecclesiam, ita quae sunt Ecclesiae, et ‘semina quae seruntur in agro’ significant illa quae sunt ³ boni et veri; et quae ⁴ enascuntur ex illis ut tritica, hordea, et plura, illa quae sunt amoris et charitatis, ut et fidei; status Ecclesiae quoad illa comparantur ideo sementi et messi, ut et ⁵ vocantur sementis et messis, ut Gen. 8:22, n.

932.

[2] Quod ‘tritica’ sint illa quae sunt amoris et charitatis, constare quoque potest a sequentibus locis;

apud Mosen,

Jehovah equitare facit eum super excelsis terrae, et cibat proventu agrorum, sugere facit mel e rupe, et oleum e saxo petrae, butyrum armenti et lac gregis, cum adipe agnorum et arietum, filiorum Bashanis, et hircorum, cum adipe renum tritici; et sanguinem uvae bibis merum, Deut. 32:13, 14;

ibi agitur in sensu interno de Ecclesia Antiqua, et ejus statu cum instaurata, omnia amoris et charitatis, et omnia fidei quae ibi, per significativa describuntur; ‘adeps renum tritici’ est ⁶ caeleste amoris et charitatis: et quia ‘adeps’ seu pinguedo significat caeleste, n. 353, t ‘triticum’ amorem, ideo passim in Verbo conjunguntur; ut quoque apud Davidem,

Utinam populus Meus oboediens Mihi, Israel in viis Meis ambularent, ... cibaret eos ⁷ adipe tritici, et e petra melle satiabo eos, Ps. 81:14, 17 [KJV Ps. 81:13, 16]:

et alibi apud eundem,

Jehovah, Qui ponit terminum tuum pacem, adipe triticorum satiat te, Ps. 147:14.

[3] Quod ‘triticum’ sit amor et charitas, apud Jeremiam,

Pastores multi perdiderunt vineam Meam, conculcarunt portionem agri Mei, redegerunt portionem agri Mei ad desertum solitudinis:... super omnes colles in deserto venerunt vastatores, quia gladius Jehovae devorans a fine terrae usque ad finem terrae, nulla pax ulli carni, severunt tritica, et spinas messuerunt, 12:10, 12, 13; ‘vinea et ager’ pro Ecclesia, ‘desertum solitudinis’ pro vastatione ejus, ‘gladius devorans’ pro vastatione veri, ‘nulla pax’ pro nullo bono afficiente, ‘serere tritica’ pro bonis quae sunt amoris et charitatis, metere spinas' pro mala et falsa quae sunt amoris sui et mundi; quod ‘vinea’ sit Ecclesia spiritualis, n. 1069; ‘ager’ quod Ecclesia quoad bonum, n. 2971; ‘desertum’ quod vastatio, n. 1927, 2708; ‘gladius devorans’ quod vastatio veri, n. 2799; ‘pax’ quod bonum afficiens, n. 3780:

[4] apud Joelem,

Vastatus est ager, luxit humus, quia vastatum est frumentum, exaruit mustum, languet oleum, pudefacti sunt agricolae, ejularunt vinitores, super triticum, et super hordeum, quia periit messis agri:... cingimini et plangite sacerdotes, ejulate ministri altaris, 1:[10], 11, 13; quod hic status Ecclesiae vastatae sit qui describitur, cuivis patet; ita quod ‘ager et humus’ sit Ecclesia, ‘frumentum’ ⁸ ejus bonum', et ‘mustum’ verum, n. 3580; ‘triticum’ quod amor caelestis, ‘hordeum’ amor spiritualis; et quia de statu Ecclesiae agitur, dicitur ‘cingimini et plangite sacerdotes, et ejulate ministri altaris’:

[5] apud Ezechielem,

Spiritus Jehovae, ad prophetam; Sume tibi tritica, et hordea, et fabam, et lentes, et milium, et zeas, et des illa in vas unum, et fac illa tibi ad panem, ... cum stercore fimi hominis facies placentam ad oculos eorum; sic comedent filii Israelis panem suum immundum, 4:9, 12;

ibi de profanatione boni et veri; ‘tritica, hordea, faba, lentes, milium, zeae’ pro generibus boni et inde veri; ‘panis’ inde seu placenta cum stercore fimi humani, pro profanatione eorum omnium:

[6] apud Johannem, Vidi cum ecce equus niger, et sedens super illo habens libram in manu sua; audivi vocem e medio quatuor animalium ⁹ dicentem, choenix tritici denario, et tres choenices hordei denario; oleo autem et vino damnum ne inferas, Apoc. vi [5, ]

6; ubi etiam de vastatione boni et veri; ‘choenix tritici denario’ pro quod amor ita rarus, ‘tres choenices hordei denario’ pro quod charitas:

[7] apud Ezechielem,

Jehudah et terra Israelis fuerunt mercatores tui, triticis ¹⁰ minnith et pannag, et melle et oleo, et balsamo dederunt negotiationes tuas, 27:17;

ubi de Tyro, per quam cognitiones boni et veri significantur, bona amoris et charitatis, et illorum felicia sunt ‘tritica minnith et pannag, et mel, oleum, balsamum’; ‘Jehudah’ est caelestis Ecclesia,

¹¹ terra Israelis' est spiritualis ¹² , e quibus illa; ‘negotationes’ sunt acquisitiones:

[8] apud Mosen,

Terra tritici et hordei, et vitis et ficus, et malogranatae, terra olivae ¹³ olei et mellis, Deut. 8:8;

descriptio terrae Canaanis, ¹⁴ quae in sensu interno est regnum Domini, n. 1413, 1437, 1585, 1607, 3038, 3705; bona amoris et charitatis ibi sunt ‘triticum et hordeum’, bona fidei sunt ‘vitis et ficus’:

[9] apud Matthaeum, Cujus ventilabrum in manu Ipsius, et perpurgabit aream Suam, et colliget triticum Suum in horreum, paleam autem comburet igne inexstinguibili, 3:12 Lucas 3:17;

Johannes Baptista ita de Domino; ‘triticum’ pro bonis amoris et charitatis, ‘palea’ pro illis in quibus nihil boni:

apud eundem,

Sinite una crescere utraque ad messem, et in tempore messis dicam messoribus, Colligite prius zizania, et colligate ea in fasciculos ad comburendum ea, triticum vero congregate in horreum meum, 13:30;

‘zizania’ pro malis et falsis, ‘triticum’ pro bonis; ¹⁵ comparationes sunt, sed comparationes in Verbo omnes fiunt per significativa.

სქოლიოები:

488. Quod ‘dies’ significet status in genere, et ‘anni’ status in specie, constare etiam potest ex Verbo, ut dictum; ut apud Ezechielem,

Appropinquare fecisti dies tuos, et venisti usque ad annos tuos, 22:4;

ubi de iis qui abominanda faciunt et peccatorum mensuram implent, ita de talium statu hic praedicantur in genere ‘dies’, in specie ‘anni:’ apud Davidem,

Dies super dies regis addes, anni ejus sicut generationis et generationis, Ps. 61:7 [KJV Ps. 61:6];

de Domino et Ipsius regno, ubi etiam ‘dies et anni’ pro statu Ipsius regni:

apud eundem,

Cogitavi dies ab antiquo, annos saeculorum, Ps. 77:6 [KJV Ps. 77:5];

ubi ‘dies ab antiquo’ sunt status Ecclesiae Antiquissimae, et ‘anni saeculorum’ status Ecclesiae Antiquae:

apud Esaiam,

Dies ultionis in corde Meo, et annus redemptorum Meorum venit, 63:4;

pro ultimis temporibus, ubi ‘dies ultionis’ pro statu damnationis, et ‘anni redemptorum’ pro statu beatitudinis: similiter apud eundem,

Ad proclamandum annum beneplaciti Jehovae, et diem quis Deo nostro, ad consolandum omnes lugentes, 61:2;

ubi etiam dies ut et anni dicuntur et significant status:

apud Jeremiam,

Renova dies nostros sicut antiquitus, Thren. 5:21;

ubi manifeste pro statu:

[2] apud Joelem,

Venit dies Jehovae, quia propinquus, dies tenebrarum et caliginis, dies nubis et obscuritatis, ... sicut ille, non factus est a saeculo, et post eum non addet usque in annos generationis et generationis, 2:1, 2, 11;

ubi ‘dies’ pro statu tenebrarum, caliginis, nubis et obscuritatis, cujuscumque in particulari et omnium in genere:

apud Zachariam, Removebo iniquitatem terrae istius in die uno, in die illo... clamabitis vir ad socium suum, ad subter vitem, et ad subter ficum, 3:9, 10: et alibi, Erit dies unus, ille notus est Jehovae, non dies, nec nox; et fiet, ad tempus vesperae erit lux, 14:7;

ubi manifeste, quod status, quia dicitur ‘erit dies, non dies nec nox ad tempus vesperae lux:’ tum ex illis quae in decalogo, Honora patrem tuum, et matrem tuam, ... ut prolongentur dies tui, et ut sit bene tibi super humo, Deut. 5:16; 25:15;

ubi ‘prolongare dies’ non significat longaevitatem sed statum felicem.

[3] In sensu litterae non aliter videri potest quam quod ‘dies’ significet tempus, sed in sensu interno significat statum; angeli, qui in sensu interno Verbi sunt, non sciunt quid tempus, nam illis non est sol et luna distinguens tempora, proinde non sciunt quid dies et annus, se quid status et ejus mutationes; quare coram angelis, qui in sensu interno Verbi sunt, quicquid est materiae, spatii et temporis, disparet ut quae in sensu litterae apud Ezechielem,

Propinquus est dies, et propinquus dies Jehovae, dies nubis tempus gentium erit, 30:3:

et apud Joelem,

Ah diei, quia propinquus dies Jehovae, et sicut vastatio, 1:15;

ubi ‘dies nubis’ pro nube seu falsitate; ‘dies gentium’ pro gentibus seu malitia; ‘dies Jehovae’ pro vastatione. Cum temporis noti removetur, manet notio status rerum, quae tempore illo fuerunt Similiter se habet cum ‘diebus et annis’ in hoc capite, qui toties nominantur.