3023. ‘Adjurabo te in Jehovam Deum caeli et Deum terrae’: quod significet obstrictionem sanctissimam ad Divinum quod in supremis et in illis quae inde, constat a significatione ‘adjurare’ quod sit per juramentum obstringere, adjuratio enim non aliud est quam obstrictio, et haec sanctissima cum ‘in Jehovam Deum caeli et Deum terrae’, hoc est, ad Divinum quod supra et quod supra, seu quod idem, ad Divinum quod in supremis et in illis quae inde: ‘Jehovah Deus caeli’ quia dicitur de Domino, est Ipse Jehovah Qui ‘Pater’ ¹ vocatur, ex Quo conceptus, ita Qui Divina Ipsius Essentia; ipsa enim conceptio dedit ipsissimam Essentiam ex qua fuit; ‘Jehovah Deus terrae’ est tunc Jehovah qui ‘Filius’ dicitur, ita Humana Ipsius Essentia; exstitit haec ab illa cum Dominus eam quoque Divinam fecit; ita significatur per ‘Jehovam Deum caeli’ Divinum quod in supremis, et per ‘Jehovam Deum terrae’ Divinum quod in illis quae inde. Dominus autem ‘Jehovah Deus caeli’ dicitur ex Divino Ipsius quod in caelis, et ‘Deus terrae’ ex Divino quod in terris; Divinum in caelis etiam est quod apud hominem in internis ejus, Divinum autem in terra est quod in ejus externis; interna enim hominis sunt ejus caelum, quia per illa conjunctus est angelis, externa autem ejus sunt terra, nam per illa conjunctus est hominibus, n. 82, 913, 1411, 1733; cum homo regeneratus est, tunc illa influunt in haec, et haec sunt ab illis; inde etiam sciri potest quid Ecclesiae interna et quid ejus externa.

სქოლიოები:

1733. ‘Possessori caelorum et terrae’: quod significet Interni Hominis seu Jehovae conjunctionem cum Interiore et Exteriore, constat ex significatione ‘caeli et terrae’; ‘caelum’ appellatur illud quod interius est in homine, et ‘terra’ illud quod exterius; quod caelum significet illud quod interius est in homine, causa est quia homo quoad interiora est imago caeli, et sic exiguum quoddam caelum; Interior Domini Homo principaliter est caelum, quia Dominus est omne in omnibus caeli, ita ipsum caelum: quod exterior homo appelletur ‘terra’, inde sequitur; quam etiam per ‘novos caelos et novam terram’, de quibus apud Prophetas et in Apocalypsi, nihil aliud intelligitur quam regnum Domini, et unusquisque qui est regnum Domini seu in quo est regnum Domini; quod caelum et terra illa significent, videatur de caelo n. 82, 911, et de terra n. 82, 620, 636, 913.

[2] Quod hic ‘Deus Altissimus possessor caelorum et terrae’ significet Interni Hominis conjunctionem cum Interiore et Exteriore apud Dominum, constare potest ex eo quod Dominus quoad Internum Hominem fuerit Ipse Jehovah, et quia Internus Homo seu Jehovah duxit et instruxit Externum, ut Pater Filium; ideo dicitur quoad Externum Hominem respective ad Jehovam ‘Filius Dei’, at respective ad matrem ‘Filius hominis’; Internus Domini Homo, Qui Ipse Jehovah, est Qui hic dicitur ‘Deus Altissimus’, et antequam conjunctio plenaria seu unio facta, dicitur ‘Possessor caelorum et terrae’, hoc est, Possessor omnium quae apud Interiorem et Exteriorem Hominem, qui hic per ‘caelos et terram’ intelliguntur, ut dictum.