10229. ‘Et accipies argentum expiationum a cum filiis Israelis’: quod significet vera ex bono purificantia quae Ecclesiae, constat ex significatione ‘argenti’ quod sit verum ex bono, de qua n. 1551, 2954, 5658, 6112, 6914, 6917, 8932, ex significatione ‘expiationum’ quod sint purificatio a malis, de qua supra n. 10218, ita ‘argentum expiationum’ est verum purificans; et ex repraesentatione ‘filiorum Israelis’ quod sint Ecclesia, de qua citata n. 9340. Verum purificans dicitur quia omnis purificatio a malis fit per vera, videatur n. ¹ 2799, 5954, 7044, 7918, 9089. Cum his ita se habet: homo ex se non cogitat nisi quam malum, ex se enim non cogitat de Deo, nec de bono et justo erga proximum, nisi propter se; immo nec de caelo et de vita aeterna, sed de mundo et de vita ibi; quamdiu homo in tali statu est, cogitat ex illis quae infra se ² sunt et non ex illis quae supra se sunt, ita ex inferno et non ex caelo; ut itaque homo cogitet bonum, cogitare debet ex caelo, proinde ejus mens illuc elevari debet; hoc fit unice per vera qualia sunt in Ecclesia ex Verbo, illa enim docent quid Deus, quid proximus, quod sit caelum, ³ quod vita aeterna, et in specie quid malum et quid bonum; cum haec vera intrant, tunc elevantur interiora supra se, et sic abducuntur ab illis quae infra se sunt, ita a malis; inde constare potest quod omnis purificatio seu remotio a malis fiat per vera, quae inde dicuntur vera purificantia.

სქოლიოები:

2954. ‘Dabo argentum agri, accipe a me’: quod significet redemptionem quoad vera Ecclesiae quae a Domino, constat ex significatione ‘dare argentum’ quod sit redimere per verum, de qua supra n. 2937, ‘argentum’ enim est verum, n. 1551; a significatione ‘agri’ quod sit Ecclesia, tum doctrina veri, de qua n. 368, 2936; et a significatione ‘accipere a me’ quod sit reciprocum apud illos qui ab Ecclesia; reciprocum est fides quod redemptio sit a solo Domino. Quod redemptionem attinet, est illa idem ac reformatio et regeneratio, et inde liberatio ab inferno et salvatio; redemptio seu reformatio et ¹ salvatio hominum Ecclesiae spiritualis fit per verum, at hominum Ecclesiae caelestis per bonum;

[2] causae prius passim dictae sunt, nempe quod spirituales nihil voluntatis boni habeant, sed pro illa donati facultate intelligendi quid bonum; intellectus boni est qui principaliter vocatur verum, et quidem verum fidei, at velle illud et inde facere illud est quod vocatur bonum; spirituales itaque per intellectum boni, seu quod idem, per verum, introducuntur in voluntatem boni, seu quod idem, in bonum, sed non in aliquid voluntatis boni ex semetipsis, quia voluntas boni apud eos omnis deperdita est, n. 895, 927, 2124; sed in voluntatem novam quam accipiunt a Domino, n. 863, 875, 1023, 1043, 1044; et cum hanc voluntatem acceperint, tunc in specie dicuntur redempti.

სქოლიოები: