4298. En Jakob noemde de naam van de plaats Peniël; dat dit de staat van de verzoekingen betekent, staat vast uit de samenhang; oudtijds werden aan plaatsen waar iets bijzonders voorviel, namen gegeven en deze namen waren tekenend voor de zaak die daar voorviel en voor de staat ervan, nrs. 340, 2643, 3422; aan deze plaats werd een naam gegeven die de staat van de verzoekingen betekende, want de staat van de verzoekingen wordt hier beschreven door de worsteling en het kampen van Jakob; Peniël betekent in de oorspronkelijke taal ‘de aangezichten van God’ ; dat ‘de aangezichten van God’ zien, wil zeggen, de zwaarste verzoekingen doorstaan, zal in wat volgt worden ontvouwd.

6574. Om een groot volk levend te maken; dat dit betekent dat daaruit het leven is voor hen die in de ware dingen van het goede zijn, staat vast uit de betekenis van levend maken, namelijk het geestelijk leven, nrs. 5890, 6032;

uit de betekenis van het volk, namelijk het ware, waarover de nrs. 1259, 1260, 3295, 3581, 4619; hier het ware van het goede, omdat er wordt gezegd een groot volk; het ware immers dat vanuit het goede is, is groot vergeleken bij het ware waar het goede uit voortkomt, want dat ware, namelijk dat wat vanuit het goede is, is in zich het goede, omdat het gevormd is uit het goede, dus het goede in zijn vorm. De woorden die Jozef nu tot zijn broederen sprak, namelijk, ‘Gij had het boze over mij gedacht, God heeft het ten goede gedacht, om te doen volgens deze dag, om een groot volk levend te maken’, zijn woorden die een verborgenheid van de hemel in zich bevatten; deze verborgenheid is de volgende: De Heer laat het de helsen in het andere leven toe, de goeden in verzoeking te leiden, dus om valse en boze dingen in te gieten, wat zij ook met alle inspanning doen, want wanneer zij dat doen, zijn zij in hun leven en in de verkwikking ervan; maar dan is de Heer Zelf rechtstreeks en door de engelen indirect aanwezig bij hen die in verzoeking zijn en Hij wederstaat door de valse dingen van de helse geesten te weerleggen en het boze van hen te verstrooien, vandaar verkwikking, hoop en overwinning; zo worden de ware dingen van het geloof en de goede dingen van de naastenliefde bij hen die in de ware dingen van het goede zijn, innerlijk ingeplant en sterker bevestigd; dit is het middel waardoor het geestelijk leven wordt gegeven. Hieruit kan vaststaan wat in de innerlijke zin wordt aangeduid met de woorden in dit vers, namelijk dat zij die vervreemd zijn van het ware en het goede, zoals die geesten zijn die verzoekingen teweegbrengen, niets dan het boze beogen, maar dat het Goddelijke het ten goede keert en dit volgens de orde uit het eeuwige, waarvandaan diegenen het leven hebben die in de ware dingen van het goede zijn. Men moet immers weten dat de helse geesten aan wie het wordt toegestaan de goeden op die wijze te treiteren, niets dan het boze beogen; zij willen hen immers met alle kracht uit de hemel neertrekken en in de hel werpen; iemand naar de ziel, dus tot in het eeuwige, verderven, is immers het verkwikkelijke zelf van hun leven; maar niet het minste wordt hun uit de Heer toegelaten, dan alleen te dien einde dat daaruit het goede tevoorschijn zal komen, namelijk dat het ware en goede bij hen die in verzoeking zijn, in vorm gebracht en versterkt zal worden. In de gehele geestelijke wereld regeert het einddoel dat uit de Heer voortgaat en dat is, dat hoegenaamd niets, zelfs niet het kleinste, gebeurt, tenzij daaruit het goede tevoorschijn kan komen; vandaar wordt het rijk van de Heer het rijk der einddoelen en der nutten genoemd.