4298. En Jakob noemde de naam van de plaats Peniël; dat dit de staat van de verzoekingen betekent, staat vast uit de samenhang; oudtijds werden aan plaatsen waar iets bijzonders voorviel, namen gegeven en deze namen waren tekenend voor de zaak die daar voorviel en voor de staat ervan, nrs. 340, 2643, 3422; aan deze plaats werd een naam gegeven die de staat van de verzoekingen betekende, want de staat van de verzoekingen wordt hier beschreven door de worsteling en het kampen van Jakob; Peniël betekent in de oorspronkelijke taal ‘de aangezichten van God’ ; dat ‘de aangezichten van God’ zien, wil zeggen, de zwaarste verzoekingen doorstaan, zal in wat volgt worden ontvouwd.

5278. En aan de vergetelheid zal prijsgegeven worden alle overvloed der opbrengst in het land van Egypte; dat dit de verwijdering van het ware en de schijnbare beroving ervan in het ene en het andere natuurlijke betekent, staat vast uit de betekenis van vergeten of aan de vergetelheid prijsgegeven worden, namelijk de verwijdering en vandaar de schijnbare beroving; uit de betekenis van de overvloed der opbrengst, te weten de vermenigvuldiging van het ware of het vermenigvuldigde ware, nr. 5276;

en uit de betekenis van het land van Egypte, namelijk het natuurlijk gemoed of het natuurlijke van de mens, hier het ene en het andere natuurlijke, nr. 5276.

Dat vergeten of aan de vergetelheid prijsgegeven worden, de verwijdering en de schijnbare beroving is, komt omdat het zo gesteld is met het geheugen en vandaar met het denken; de dingen waarover de mens denkt, zijn rechtstreeks onder zijn blik en de dingen die aan die zaak verwant zijn, vertonen zich rondom in volgorde, tot aan de niet verwante dingen toe, die het verst verwijderd zijn en dan in de vergetelheid zijn; de dingen die tegenovergesteld zijn, worden daarvan gescheiden en hangen naar beneden en vertonen zich daaronder en houden de dingen die boven zijn in evenwicht; deze ordening vindt plaats door het goede dat invloeit; zo is het gesteld met elk denken van de mens; dat het daarmee zo gesteld is, blijkt uit het denken in het andere leven; gedachten daar plegen zich immers soms in het licht van de hemel zichtbaar te vertonen en dan verschijnt de vorm ervan in haar rangschikking; daaruit kan vaststaan dat vergeten in de innerlijke zin niets anders is dan de verwijdering en de schijnbare beroving.