4298. En Jakob noemde de naam van de plaats Peniël; dat dit de staat van de verzoekingen betekent, staat vast uit de samenhang; oudtijds werden aan plaatsen waar iets bijzonders voorviel, namen gegeven en deze namen waren tekenend voor de zaak die daar voorviel en voor de staat ervan, nrs. 340, 2643, 3422; aan deze plaats werd een naam gegeven die de staat van de verzoekingen betekende, want de staat van de verzoekingen wordt hier beschreven door de worsteling en het kampen van Jakob; Peniël betekent in de oorspronkelijke taal ‘de aangezichten van God’ ; dat ‘de aangezichten van God’ zien, wil zeggen, de zwaarste verzoekingen doorstaan, zal in wat volgt worden ontvouwd.

4572. Ik ben God Schaddai; dat dit de verleden staat van de verzoeking betekent en nu de Goddelijke vertroosting, staat vast uit de betekenis van God Schaddai, namelijk de verzoeking en daarna de vertroosting; Jehovah immers of de Heer, werd door de Ouden God Schaddai genoemd met betrekking tot de verzoekingen en tot de vertroosting daarna, zie nrs. 1992, 3667;

vandaar komt het dat God Schaddai de verleden staat van de verzoeking betekent en nu de Goddelijke vertroosting; dat het de verleden staat is, komt omdat door Jakob eerder, vooral toen hij met de engel worstelde, (Genesis 32:25) en toen hij Ezau ontmoette, (Genesis 33), de verzoekingen werden uitgebeeld; dat er nu vertroosting is, komt omdat door die verzoekingen de verbinding van het goede en het ware in het natuurlijke heeft plaatsgevonden; de verbinding zelf maakt de vertroosting, omdat de verbinding het einde van de verzoekingen is; eenieder immers heeft wanneer hij aan het einde komt, volgens de harde dingen die hij intussen heeft geleden, vertroosting. In het algemeen moet men weten dat alle verbinding van het goede met het ware plaatsvindt door verzoekingen; de oorzaak hiervan is deze, dat de boze en de valse dingen zich verzetten en als het ware rebelleren en op alle manieren trachten de verbinding van het goede met het ware en van het ware met het goede te verhinderen; die strijd vindt plaats tussen de geesten die bij de mens zijn, namelijk tussen de geesten die in de boze en de valse dingen zijn en de geesten die in de goede en de ware dingen zijn; dit wordt bij de mens gevoeld als verzoeking, zoals in hemzelf; wanneer dus de geesten die in de boze en de valse dingen zijn, worden overwonnen door de geesten die in de goede en de ware dingen zijn en de bozen tot terugtrekken worden gedwongen, dan wordt deze vreugde ontvangen door de hemel uit de Heer; deze vreugde wordt ook door de mens gevoeld, als vertroosting, als in hemzelf. Maar de vreugde en de vertroosting is niet vanwege de overwinning, maar vanwege de verbinding van het goede en het ware; elke verbinding van het goede en het ware immers heeft vreugde in zich, want die verbinding is het hemels huwelijk, waarin het Goddelijke is.