4298. En Jakob noemde de naam van de plaats Peniël; dat dit de staat van de verzoekingen betekent, staat vast uit de samenhang; oudtijds werden aan plaatsen waar iets bijzonders voorviel, namen gegeven en deze namen waren tekenend voor de zaak die daar voorviel en voor de staat ervan, nrs. 340, 2643, 3422; aan deze plaats werd een naam gegeven die de staat van de verzoekingen betekende, want de staat van de verzoekingen wordt hier beschreven door de worsteling en het kampen van Jakob; Peniël betekent in de oorspronkelijke taal ‘de aangezichten van God’ ; dat ‘de aangezichten van God’ zien, wil zeggen, de zwaarste verzoekingen doorstaan, zal in wat volgt worden ontvouwd.

245. Iedereen bij wie de kerk is wordt gezaligd, maar iedereen bij wie de kerk niet is, wordt verdoemd.

1589. Dat de woorden ‘als het land van Egypte, als gij komt te Zoar’ de wetenschappelijke dingen uit de neigingen van het goede betekenen, kan blijken uit de betekenis van Egypte, waarover is gehandeld in de nrs. 1164 en 1165, en in de goede zin in nr. 1462, namelijk dat het de wetenschap is; en uit de betekenis van Zoar, zijnde de neiging tot het goede. Zoar was een stad niet ver verwijderd van Sodom, waarheen Loth ook vluchtte, toen hij door de engelen werd weggerukt van de brand, waarover in, (Genesis 19:20, 22, 30) wordt gehandeld. Bovendien wordt Zoar genoemd in, (Genesis 14:2, 8; Deuteronomium 34:3; Jesaja 15:5; Jeremia 48:34) waar het ook de neiging betekent. Daar het de neiging tot het goede betekent, betekent het ook in de tegenovergestelde zin, zoals gewoonlijk, de neiging tot het boze. Er zijn drie dingen, welke de uiterlijke mens uitmaken, namelijk het redelijke, het wetenschappelijke en het uiterlijk zinnelijke. Het redelijke is innerlijk, het wetenschappelijke is uiterlijk en het zinnelijke is het uiterste. Het is het redelijke waardoor de innerlijke mens met de uiterlijke verbonden wordt en zoals het redelijke is, zo is de verbinding. Het uiterlijk zinnelijke is hier het gezicht en het gehoor; maar het redelijke is op zichzelf niets, wanneer niet de neiging daarin vloeit en maakt dat het werkzaam is en dat het leeft. Hieruit volgt dat het redelijke is zoals de neiging is. Wanneer de neiging tot het goede invloeit, dan wordt de neiging tot het goede in het redelijke een neiging tot het ware; het tegendeel vindt plaats, wanneer het de neiging tot het boze is. Daar het wetenschappelijke zich bij het redelijke aanpast en zijn werktuig is, volgt hieruit ook, dat de neiging in het wetenschappelijke invloeit en daarover beschikt. Want bij de uiterlijke mens leeft nooit iets dan de neiging en dit omdat de neiging tot het goede uit het hemelse neerdaalt, dat wil zeggen, uit de hemelse liefde, welke alles levend maakt, waarin zij invloeit, ja zelfs ook de neigingen tot het boze of de begeerten levend maakt; want het goede van de liefde vloeit van de Heer voortdurend in, en wel door de innerlijke mens in de uiterlijke; maar de mens die in de neiging tot het boze of in de begeerte is, verdraait het goede, toch blijft vandaar het leven. Om dit te begrijpen, kan men ter vergelijking de voorwerpen beschouwen die de zonnestralen ontvangen: er zijn van zulke voorwerpen die ze heel schoon opnemen en in de mooiste kleuren veranderen, zoals: diamant, robijn, hyacint, saffier en andere edelstenen; maar er zijn ook voorwerpen die ze niet zo opnemen, maar ze in de afschuwelijkste kleuren veranderen; dit kan ook blijken uit de karakters van de mensen zelf: er zijn er, die de goedheden van een ander met alle neiging opnemen, en er zijn er, die ze in boosheden veranderen. Hieruit kan blijken wat de wetenschap uit de neigingen van het goede is, welke wordt aangeduid door ‘het land van Egypte, als gij komt te Zoar’, wanneer het redelijk is ‘als de hof van Jehovah’.