3200. In deze beide verzen wordt de staat van het redelijk goede beschreven, wanneer het in de verwachting van het ware is, dat daarmee verbonden moet worden als een bruid met een echtgenoot. In de twee onmiddellijk erna volgende verzen, wordt de staat van het ware beschreven, wanneer het nabij is en het goede waarneemt, waarmee het verbonden moet worden. Maar men moet weten, dat deze staten niet in één keer ontstonden, maar voortdurend, het gehele leven van de Heer in de wereld door, totdat Hij verheerlijkt was.

Bij de wederverwekten is het evenzo gesteld, want zij worden niet opeens, in één keer wederverwekt, maar voortdurend, het gehele leven door, ook in het andere leven; want de mens kan nooit volmaakt worden.

3326. Dat de woorden ‘Ezau zei: Zie, ik ga sterven’ betekenen, dat hij daarna zou wederopstaan, blijkt uit de uitbeelding van Ezau, namelijk het goede van het natuurlijke, waarover de nrs. 3302, 3322;

en uit de betekenis van sterven, namelijk het laatste van een staat, wanneer iets ophoudt te zijn, waarover de nrs. 2908, 2912, 2917, 2923;

en daar het einde van een vorige staat het begin is van een volgende, wordt hier door ‘gaan sterven’ het wederopstaan daarna aangeduid, iets dergelijks als door ‘begraven worden’ wordt aangeduid. Dat begraven worden betekent wederopstaan, zie de nrs. 2916, 2917, 3256.

Dat hij daarna weder op zou staan, wil zeggen, dat het goede de voorrang boven of de heerschappij over het ware zou verkrijgen, nadat het ware ten aanzien van de tijd schijnbaar de voorrang had gehad; zie hierover wat hiervoor is gezegd.