3063. Dat de woorden ‘en doe barmhartigheid’ de invloeiing van de liefde betekenen, blijkt uit het wezen van de barmhartigheid, namelijk de liefde. De liefde zelf wordt in barmhartigheid verandert en wordt barmhartigheid, wanneer iemand die hulp nodig heeft, wordt aangezien uit liefde of naastenliefde; vandaar is de barmhartigheid de uitwerking van de liefde jegens hulpbehoevenden en ellendigen. Hier wordt echter onder de barmhartigheid in de innerlijke zin de liefde verstaan en door barmhartigheid doen, de invloeiing van de liefde, omdat het geschiedt vanuit het Goddelijke Zelf van de Heer in Zijn Goddelijk Menselijke; want het is de Goddelijke liefde, die de Heer had, waardoor Hij Zijn Menselijke Goddelijk maakte, want de liefde is het Zijn zelf van het leven, maar de Goddelijke Liefde heeft niemand dan de Heer. Men zie waar eerder over de Liefde van de Heer is gezegd; namelijk dat het leven van de Heer liefde was jegens het gehele menselijke geslacht, nr. 2253;

en dat Hij daaruit streed, nrs. 1690, 1789, 1812, 1813, 1820;

dat zij alle verstand te boven gaat, nrs. 1799, 2077;

dat de Heer de Goddelijke Liefde Zelf is, nrs. 2500, 2077, 2572;

dat Jehovah liefde is, nr. 1735;

dat niets leeft dan de liefde, nr. 1589;

dat wie wederkerige liefde heeft, het leven van de Heer heeft, nrs. 1799, 1802, 1803;

dat de liefde en de naastenliefde het hemelse zelf is, nrs. 1419, 1824.

549. Van dien aard is de staat van de engelen, zodat eenieder zijn welbehagen en zijn gelukzaligheid aan een ander mededeelt, want er bestaat in het andere leven een allerfijnste meedeling en waarneming van alle gevoelens en gedachten; vandaar dat eenieder zijn vreugde aan de ander mededeelt, en allen aan eenieder, zodat dus eenieder als het ware het middelpunt van allen is; dit is hemelse vorm; vandaar, hoe meer het er zijn die het rijk van de Heer uitmaken, des te groter is de gelukzaligheid, want zij neemt naar verhouding van de veelheid toe; dit is de reden waarom de hemelse gelukzaligheid onuitsprekelijk is. Een zodanige mededeling van allen aan eenieder en van eenieder aan allen, vindt plaats, wanneer de een de ander meer liefheeft dan zichzelf; zo daarentegen iemand zichzelf meer bemint dan een ander, dan heerst eigenliefde, die uit zichzelf niets aan de ander mededeelt dan de voorstelling van zichzelf, welke een allervuilste is, en wanneer men haat waarneemt, wordt zij terstond afgezonderd en verworpen.