1735. Dat de woorden ‘Gezegend zij de Allerhoogste God’ de binnenste mens van de Heer betekenen, blijkt uit hetgeen vlak hierboven is gezegd over de binnenste mens. Jehovah werd in de Oude Kerk de Allerhoogste God genoemd, omdat de hoogte het binnenste uitbeeldde en dus aanduidde, zo dus de Allerhoogste het binnenste. Vandaar was de godsdienst van de Oude Kerk op hoogten, bergen en heuvels. Het binnenste verhoudt zich ook niet anders tot het uiterlijke als het en het buitenste dan als het hoogste tot het lagere en het laagste. Het hoogste of het binnenste is het hemelse van de liefde, of de Liefde zelf, Jehovah of het binnenste van de Heer was het hemelse zelf van de liefde, dat wil zeggen, de Liefde zelf, en aan deze kunnen geen andere dingen die haar waardig zijn, worden toegeschreven dan die van de zuivere liefde, dus van de zuivere barmhartigheid jegens het gehele menselijke geslacht, welke daarin bestaat, dat zij allen redden en tot in eeuwigheid gelukzalig maken, en al dat van haar is op hen wil overdragen. Dus, uit louter barmhartigheid, allen die volgen willen, tot de hemel, dat wil zeggen, tot Zichzelf met de sterke kracht van de liefde, wil optrekken. Deze Liefde Zelf is Jehovah; van niets anders kan gezegd worden ‘Ik Ben’ of ‘Hij Is’, dan alleen van de Liefde. Van deze Liefde gaat, omdat zij in de Liefde of van de Liefde zelf is, het Zijn van alle leven uit, dat wil zeggen, het leven zelf; en daar Jehovah alleen het Zijn van het Leven is, of het Leven zelf, omdat Hij alleen de Liefde is, ontleent alles tot in elke bijzonderheid daaraan zijn ‘zijn’ en zijn ‘leven’, en kan niemand uit zichzelf ‘zijn en leven’, dan alleen Jehovah, dat wil zeggen, dan alleen de Heer; en daar niemand uit zichzelf zijn en leven kan dan alleen de Heer, is het een zinsbedrog, dat het de mens toeschijnt alsof hij uit zichzelf leeft. De engelen worden het duidelijk gewaar dat zij niet uit zichzelf leven, maar van de Heer, daar zij leven in het Zijn van het leven van de Heer, omdat zij in Zijn Liefde leven. Niettemin wordt aan hen, meer dan aan alle anderen, de schijn gegeven, alsof zij uit zichzelf leefden en wel met onuitsprekelijke zaligheid. Dit is dus leven in de Heer, hetgeen nooit mogelijk is, wanneer men niet in Zijn Liefde leeft, dat wil zeggen, in liefde jegens de naaste.

8152. En hij jaagde na achter de zonen Israëls; dat dit betekent het streven om degenen te onderwerpen die in het met de naastenliefde verbonden geloof zijn, staat vast uit de betekenis van najagen, namelijk het streven om te onderwerpen, nr. 8136; en uit de uitbeelding van de zonen Israëls, namelijk zij die van de geestelijke Kerk zijn, waarover eerder; dus degenen die in het met de naastenliefde verbonden geloof zijn, want zij die van de Kerk zijn, zijn in dat geloof zowel ten aanzien van de leer als ten aanzien van het leven, het goede van het geloof of de naastenliefde is het wezenlijke, dus op de eerste plaats voor degenen die van de echte geestelijke Kerk zijn maar voor hen die het geloof hebben dat gescheiden is van zijn goede, zowel ten aanzien van de leer als ten aanzien van het leven, is het ware van het geloof of het geloof het wezenlijke of op de eerste plaats; deze mensen zijn niet van de Kerk, want het leven maakt de Kerk, maar niet de leer, tenzij voor zoveel als deze van het leven wordt.

Daaruit blijkt dat de Kerk van de Heer niet hier is of daar, maar dat zij overal is, zowel binnen die rijken waar de Kerk is, als buiten die, waar men leeft volgens de geboden van de naastenliefde.

Vandaar komt het, dat de Kerk van de Heer verspreid is over het gehele wereldrond en dat zij toch één is; wanneer immers het leven de Kerk maakt en niet de van het leven gescheiden leer, dan is de Kerk één, maar wanneer de leer de Kerk maakt, dan zijn het er verscheidene.

7188. Omdat met een sterkte hand hij hen zal zenden; dat dit betekent dat zij met alle kracht en macht hen zullen ontvluchten, staat vast uit de betekenis van de sterke hand, namelijk met alle kracht en macht; dat de hand de macht is, zie de nrs. 878, 3387, 4931, 5327, 5328, 6947, 7011; en uit de betekenis van hen zenden, namelijk voor hen vluchten.

Het is hiermee als volgt gesteld: wanneer de helsen er door bestraffingen van worden afgeschrikt kwaad te doen, dan onthouden zij zich uiteindelijk van het bestoken en willen zij hen verlaten en wegvluchten; maar omdat de enige verkwikking in hun leven bestaat in kwaad te doen en te benauwen, kunnen zij zich daarvan niet onthouden indien zij niet alle kracht en macht aanwenden om zich te verwijderen; dat wat immers het verkwikkelijke is van iemands leven – omdat het van zijn liefde is, is het van zijn leven en voert hem mee – dat kan ook niet worden weerstaan, tenzij het onverkwikkelijke van de bestraffing de overhand heeft op het verkwikkelijke van boos te doen; vandaar de bestraffingen van de bozen in het andere leven.