1735. Dat de woorden ‘Gezegend zij de Allerhoogste God’ de binnenste mens van de Heer betekenen, blijkt uit hetgeen vlak hierboven is gezegd over de binnenste mens. Jehovah werd in de Oude Kerk de Allerhoogste God genoemd, omdat de hoogte het binnenste uitbeeldde en dus aanduidde, zo dus de Allerhoogste het binnenste. Vandaar was de godsdienst van de Oude Kerk op hoogten, bergen en heuvels. Het binnenste verhoudt zich ook niet anders tot het uiterlijke als het en het buitenste dan als het hoogste tot het lagere en het laagste. Het hoogste of het binnenste is het hemelse van de liefde, of de Liefde zelf, Jehovah of het binnenste van de Heer was het hemelse zelf van de liefde, dat wil zeggen, de Liefde zelf, en aan deze kunnen geen andere dingen die haar waardig zijn, worden toegeschreven dan die van de zuivere liefde, dus van de zuivere barmhartigheid jegens het gehele menselijke geslacht, welke daarin bestaat, dat zij allen redden en tot in eeuwigheid gelukzalig maken, en al dat van haar is op hen wil overdragen. Dus, uit louter barmhartigheid, allen die volgen willen, tot de hemel, dat wil zeggen, tot Zichzelf met de sterke kracht van de liefde, wil optrekken. Deze Liefde Zelf is Jehovah; van niets anders kan gezegd worden ‘Ik Ben’ of ‘Hij Is’, dan alleen van de Liefde. Van deze Liefde gaat, omdat zij in de Liefde of van de Liefde zelf is, het Zijn van alle leven uit, dat wil zeggen, het leven zelf; en daar Jehovah alleen het Zijn van het Leven is, of het Leven zelf, omdat Hij alleen de Liefde is, ontleent alles tot in elke bijzonderheid daaraan zijn ‘zijn’ en zijn ‘leven’, en kan niemand uit zichzelf ‘zijn en leven’, dan alleen Jehovah, dat wil zeggen, dan alleen de Heer; en daar niemand uit zichzelf zijn en leven kan dan alleen de Heer, is het een zinsbedrog, dat het de mens toeschijnt alsof hij uit zichzelf leeft. De engelen worden het duidelijk gewaar dat zij niet uit zichzelf leven, maar van de Heer, daar zij leven in het Zijn van het leven van de Heer, omdat zij in Zijn Liefde leven. Niettemin wordt aan hen, meer dan aan alle anderen, de schijn gegeven, alsof zij uit zichzelf leefden en wel met onuitsprekelijke zaligheid. Dit is dus leven in de Heer, hetgeen nooit mogelijk is, wanneer men niet in Zijn Liefde leeft, dat wil zeggen, in liefde jegens de naaste.

The Lord, in the simplest terms, is love itself expressed as wisdom itself. In philosophic terms, love is the Lord's substance and wisdom is His form. Of course, we feel the Lord's love and hear His wisdom in many different ways, depending on our state in life and how receptive we are. That's why the Lord has so many different names in the Bible, and is referred to in so many different ways.

6427. What these three ¹ verses contain in the internal sense is evident from the explanations that have been given. But even so, they inevitably remain obscure unless one knows what the spiritual kingdom is like. This kingdom consists of those who, possessing the truth of faith, make this truth part of their life and thus convert it into good. When a person leads a life in accordance with the truth of faith it is made into good and is called the good of truth; yet essentially it is truth in action. The truth of faith in the Lord's spiritual Church is varying, for in one Church that is said to be the truth which in another is said not to be the truth, the doctrine taught by each Church being what leads to such variation. And in this way particular teachings come to be called truths. These truths are the ones that become linked to good and constitute good in the spiritual Church. Consequently the quality of its good comes to be that of its truth, for truths give good the quality it possesses.

[2] From this one may see that the good of the spiritual Church is impure and that as it is impure spiritual people cannot be admitted into heaven except by Divine means. The most important Divine means consisted in the Lord's coming into the world and making the Human within Himself Divine. By that means spiritual people have been saved; yet because with them good is impure they are inevitably under attack from evils and falsities and so are engaged in conflict. But the Lord sees to it that through those conflicts what is impure with them is gradually made purer; for the Lord fights for them. These considerations are what are meant by 'a daughter marches onto the wall' and by 'they exasperate him and shoot at him and hate him, do the archers; and he will sit in the strength of his bow, and the arms of his hands are made strong by the hands of the powerful Jacob; from there is the shepherd, the stone of Israel'.

[3] See what has been stated already about those who belong to the spiritual Church:

They live in obscurity so far as truth and the good resulting from truth are concerned, 2708, 2715, 2718, 2831, 2935, 2937, 3241, 3246, 3833, 6289.

Light is brought to that obscurity from the Lord's Divine Human, 2716. Before the Lord's Coming the spiritual kingdom was not the same as it was after His Coming, 6372.

The Lord came into the world to save those who are spiritual; and they are saved by means of the Lord's Divine Human, 2661, 2716, 2833, 2834, 3969. From these places it is also evident that 'the arms of his hands are made strong by the hands of the powerful Jacob; from there is the shepherd, the stone of Israel' means the power that the forces involved in fighting possess, received from the almighty power of the Lord's Divine Human, from which springs all the goodness and truth that the spiritual kingdom possesses, 6424-6426.

脚注: