1735. Dat de woorden ‘Gezegend zij de Allerhoogste God’ de binnenste mens van de Heer betekenen, blijkt uit hetgeen vlak hierboven is gezegd over de binnenste mens. Jehovah werd in de Oude Kerk de Allerhoogste God genoemd, omdat de hoogte het binnenste uitbeeldde en dus aanduidde, zo dus de Allerhoogste het binnenste. Vandaar was de godsdienst van de Oude Kerk op hoogten, bergen en heuvels. Het binnenste verhoudt zich ook niet anders tot het uiterlijke als het en het buitenste dan als het hoogste tot het lagere en het laagste. Het hoogste of het binnenste is het hemelse van de liefde, of de Liefde zelf, Jehovah of het binnenste van de Heer was het hemelse zelf van de liefde, dat wil zeggen, de Liefde zelf, en aan deze kunnen geen andere dingen die haar waardig zijn, worden toegeschreven dan die van de zuivere liefde, dus van de zuivere barmhartigheid jegens het gehele menselijke geslacht, welke daarin bestaat, dat zij allen redden en tot in eeuwigheid gelukzalig maken, en al dat van haar is op hen wil overdragen. Dus, uit louter barmhartigheid, allen die volgen willen, tot de hemel, dat wil zeggen, tot Zichzelf met de sterke kracht van de liefde, wil optrekken. Deze Liefde Zelf is Jehovah; van niets anders kan gezegd worden ‘Ik Ben’ of ‘Hij Is’, dan alleen van de Liefde. Van deze Liefde gaat, omdat zij in de Liefde of van de Liefde zelf is, het Zijn van alle leven uit, dat wil zeggen, het leven zelf; en daar Jehovah alleen het Zijn van het Leven is, of het Leven zelf, omdat Hij alleen de Liefde is, ontleent alles tot in elke bijzonderheid daaraan zijn ‘zijn’ en zijn ‘leven’, en kan niemand uit zichzelf ‘zijn en leven’, dan alleen Jehovah, dat wil zeggen, dan alleen de Heer; en daar niemand uit zichzelf zijn en leven kan dan alleen de Heer, is het een zinsbedrog, dat het de mens toeschijnt alsof hij uit zichzelf leeft. De engelen worden het duidelijk gewaar dat zij niet uit zichzelf leven, maar van de Heer, daar zij leven in het Zijn van het leven van de Heer, omdat zij in Zijn Liefde leven. Niettemin wordt aan hen, meer dan aan alle anderen, de schijn gegeven, alsof zij uit zichzelf leefden en wel met onuitsprekelijke zaligheid. Dit is dus leven in de Heer, hetgeen nooit mogelijk is, wanneer men niet in Zijn Liefde leeft, dat wil zeggen, in liefde jegens de naaste.
Genesis 14
1
En het geschiedde in de dagen van Amrafel, de koning van Sinear, van Arioch, de koning van Ellasar, van Kedor-Laomer, de koning van Elam, en van Tideal, den koning der volken;
2
Dat zij krijg voerden met Bera, koning van Sodom, en met Birsa, koning van Gomorra, Sinab, koning van Adama, en Semeber, koning van Zeboim, en de koning van Bela, dat is Zoar.
3
Deze allen voegden zich samen in het dal Siddim, dat is de Zoutzee.
4
Twaalf jaren hadden zij Kedor-Laomer gediend; maar in het dertiende jaar vielen zij af.
5
Zo kwam Kedor-Laomer in het veertiende jaar, en de koningen, die met hem waren, en sloegen de Refaiten in Asteroth-Karnaim, en de Zuzieten in Ham, en de Emieten in Schave-Kiriathaim;
6
En de Horieten op hun gebergte Seir, tot aan het effen veld van Paran, hetwelk aan de woestijn is.
7
Daarna keerden zij wederom, en kwamen tot En-Mispat, dat is Kades, en sloegen al het land der Amalekieten, en ook den Amoriet, die te Hazezon-Thamar woonde.
8
Toen toog de koning van Sodom uit, en de koning van Gomorra, en de koning van Adama, en de koning van Zeboim, en de koning van Bela, dat is Zoar; en zij stelden tegen hen slagorden in het dal Siddim,
9
Tegen Kedor-Laomer, den koning van Elam, en Tideal, den koning der volken, en Amrafel, den koning van Sinear, en Arioch, den koning van Ellasar; vier koningen tegen vijf.
10
Het dal nu van Siddim was vol lijmputten; en de koningen van Sodom en Gomorra vluchtten, en vielen aldaar; en de overgeblevenen vluchtten naar het gebergte.
11
En zij namen al de have van Sodom en Gomorra, en al hun spijze, en trokken weg.
12
Ook namen zij Lot, den zoon van Abrams broeder, en zijn have, en trokken weg; want hij woonde in Sodom.
13
Toen kwam er een, die ontkomen was, en boodschapte het aan Abram, den Hebreer, die woonachtig was aan de eikenbossen van Mamre, den Amoriet, broeder van Eskol, en broeder van Aner, welke Abrams bondgenoten waren.
14
Als Abram hoorde, dat zijn broeder gevangen was, zo wapende hij zijn onderwezenen, de ingeborenen van zijn huis, driehonderd en achttien, en hij jaagde hen na tot Dan toe.
15
En hij verdeelde zich tegen hen des nachts, hij en zijn knechten, en sloeg ze; en hij jaagde hen na tot Hoba toe, hetwelk is ter linkerhand van Damaskus.
16
En hij bracht alle have weder, en ook Lot zijn broeder en deszelfs have bracht hij weder, als ook de vrouwen, en het volk.
17
En de koning van Sodom toog uit, hem tegemoet (nadat hij wedergekeerd was van het slaan van Kedor-Laomer, en van de koningen, die met hem waren), tot het dal Schave, dat is, het dal des konings.
18
En Melchizedek, koning van Salem, bracht voort brood en wijn; en hij was een priester des allerhoogsten Gods.
19
En hij zegende hem, en zeide: Gezegend zij Abram Gode, de Allerhoogste, Die hemel en aarde bezit!
20
En gezegend zij de allerhoogste God, Die uw vijanden in uw hand geleverd heeft! En hij gaf hem de tiende van alles.
21
En de koning van Sodom zeide tot Abram: Geef mij de zielen; maar neem de have voor u.
22
Doch Abram zeide tot den koning van Sodom: Ik heb mijn hand opgeheven tot den HEERE, den allerhoogste God, Die hemel en aarde bezit;
23
Zo ik van een draad aan tot een schoenriem toe, ja, zo ik van alles, dat het uwe is, iets neme! opdat gij niet zegt: Ik heb Abram rijk gemaakt!
24
Het zij buiten mij; alleen wat de jongelingen verteerd hebben, en het deel dezer mannen, die met mij getogen zijn, Aner, Eskol en Mamre, laat die hun deel nemen!
Ware Christelijke Religie＃264
264. XII. Er was vóór dit Woord, dat heden ten dage in de wereld is, een Woord, dat verloren ging.
Dat vóór het Woord, dat door Mozes en de profeten bij de Israëlitische natie gegeven werd, de eredienst door middel van slachtoffers bekend was, en dat men uit de mond van Jehovah geprofeteerd heeft, kan uit de vermeldingen in de Boeken van Mozes blijken. Dat de eredienst door slachtoffers bekend was, blijkt hieruit, ‘er werd bevolen dat de zonen Israëls de altaren van de natiën zouden omverwerpen, hun opgerichte beelden afbreken, en hun bossen neerhouwen’, (Exodus 34:13; Deuteronomium 7:5; 12:13).
‘Dat Israël te Schittim begon te hoereren met de dochteren van Moab; zij nodigden het volk uit tot het slachtofferen tot haar goden, en dat het volk at’, (Numeri 25:1-2, 3);
‘Dat Bileam, die uit Syrië was, altaren liet bouwen, en ossen en kleinvee slachtofferde’, (Numeri 22:40; 23:1-2, 14, 29-30).
Dat hij profeteerde over de Heer,
‘zeggende dat een ster uit Jakob zal opgaan, en een scepter uit Israël’, (Numeri 24:17);
en dat
‘hij profeteerde uit de mond van Jehovah’, (Numeri 22:13, 18; 23:3, 5, 8, 16, 26; 24:1, 13).
Hieruit blijkt nu duidelijk, dat er bij de natiën een eredienst bestond, bijna gelijk aan de door Mozes bij de Israëlitische natie ingestelde eredienst. Dat deze ook vóór Abrahams tijd bestond, blijkt uit de woorden bij Mozes:
‘Gedenk de dagen van weleer, let op de jaren van geslacht na geslacht; vraag uw vader, dat hij het u meedele, uw oudsten, dat zij het u zeggen. Toen de Allerhoogste aan de volken hun erfenis toedeelde, toen Hij de mensenkinderen van elkaar scheidde, heeft Hij de grenzen van de volken vastgesteld, naar het aantal der zonen van Israël’, (Deuteronomium 32:7-8);
maar nog duidelijker uit Malchizedech, koning van Schalem, namelijk dat hij ‘brood en wijn voortbracht, en Abram zegende, en dat Abram de tienden gaf van alles’, (Genesis 14:18-20); en dat Malchizedech de Heer uitbeeldde, want hij wordt
‘een priester van de Allerhoogste God genoemd’, (Genesis 14:18);
en over de Heer wordt bij David gezegd:
‘Gij zijt Priester in eeuwigheid, naar de wijze van Malchizedech’, (Psalm 110:4);
vandaar kwam het, dat Malchizedech brood en wijn uitbracht als de heiligste dingen van de Kerk, zoals zij de heilige dingen in het Heilig Avondmaal zijn. Deze dingen, behalve tal van andere, zijn heldere aanwijzingen, dat er vóór het Israëlitische Woord een Woord was, waaruit dergelijke openbaringen waren.
