聖書

 

Genesis 46

勉強

   

1 At si Israel ay naglakbay na dala ang lahat niyang tinatangkilik, at napasa Beerseba, at naghandog ng mga hain sa Dios ng kaniyang amang si Isaac.

2 At kinausap ng Dios si Israel sa mga panaginip sa gabi, at sinabi, Jacob, Jacob. At sinabi niya, Narito ako:

3 At kaniyang sinabi, Ako'y Dios, ang Dios ng iyong ama, huwag kang matakot na bumaba sa Egipto: sapagka't doo'y gagawin kitang isang dakilang bansa:

4 Ako'y bababang kasama mo sa Egipto; at tunay na iaahon kita uli, at ipapatong ni Jose ang kaniyang kamay sa iyong mga mata.

5 At bumangon si Jacob mula sa Beerseba; at dinala ng mga anak ni Israel si Jacob na kanilang ama, at ang kanilang mga bata, at ang kanilang mga asawa, sa mga kariton na ipinadala ni Faraon kay Jacob.

6 At kanilang dinala ang kanilang mga hayop, at ang kanilang mga pag-aari na kanilang inimpok sa lupain ng Canaan, at na pasa Egipto, si Jacob at ang buong binhi niya na kasama niya.

7 Ang kaniyang mga anak na lalake at babae, at ang mga anak na lalake at babae ng kaniyang mga anak na kasama niya, at ang kaniyang buong binhi ay dinala niyang kasama niya sa Egipto.

8 At ito ang mga pangalan ng mga anak ni Israel, na napasa Egipto, ni Jacob at ng kaniyang mga anak: si Ruben na anak na panganay ni Jacob.

9 At ang mga anak ni Ruben; si Hanoch, at si Phallu, at si Hezron, at si Carmi.

10 At ang mga anak ni Simeon; si Jemuel, at si Jamin, at si Ohad, at si Jachin, at si Zohar, at si Saul na anak ng isang babaing taga Canaan.

11 At ang mga anak ni Levi; si Gerson, si Coat at si Merari.

12 At ang mga anak ni Juda; si Er, at si Onan, at si Sela, at si Phares, at si Zara; nguni't si Er at si Onan ay namatay sa lupain ng Canaan. At ang mga anak ni Phares, si Hezron at si Hamul.

13 At ang mga anak ni Issachar; si Thola, at si Phua, at si Job, at si Simron.

14 At ang mga anak ni Zabulon; si Sered; at si Elon, at si Jahleel.

15 Ito ang mga anak ni Lea, na kaniyang ipinanganak kay Jacob sa Padan-aram, sangpu ng kaniyang anak na babaing si Dina: ang lahat na taong kaniyang mga anak na lalake at babae ay tatlong pu't tatlo.

16 At ang mga anak ni Gad; si Ziphion, at si Aggi, si Suni, at si Ezbon, si Heri, at si Arodi, at si Areli.

17 At ang mga anak ni Aser; si Jimna; at si Ishua, at si Isui, at si Beria, at si Sera na kanilang kapatid na babae: at ang mga anak ni Beria; si Heber, at si Malchel.

18 Ito ang mga anak ni Zilpa na siyang ibinigay ni Laban kay Lea na kaniyang anak na babae, at ang mga ito ay kaniyang ipinanganak kay Jacob, na labing anim na tao.

19 Ang mga anak ni Raquel na asawa ni Jacob; si Jose at si Benjamin.

20 At kay Jose ay ipinanganak sa lupain ng Egipto si Manases at si Ephraim, na ipinanganak sa kaniya ni Asenath, na anak ni Potiphera na saserdote sa On.

21 At ang mga anak ni Benjamin; si Bela; at si Becher, at si Asbel, si Gera, at si Naaman, si Ehi, at si Ros, si Muppim, at si Huppim, at si Ard.

22 Ito ang mga anak ni Raquel na ipinanganak kay Jacob: lahat ay labing apat.

23 At ang mga anak ni Dan; si Husim.

24 At ang mga anak ni Nephtali; si Jahzeel, at si Guni, at si Jezer, at si Shillem.

25 Ito ang mga anak ni Bilha, na siyang ibinigay ni Laban kay Raquel na kaniyang anak, at ang mga ito ang ipinanganak niya kay Jacob; lahat na tao ay pito.

26 Lahat na tao na sumama kay Jacob sa Egipto, na nagsilabas sa kaniyang mga balakang, bukod pa ang mga asawa ng mga anak ni Jacob, ang lahat na tao ay anim na pu't anim;

27 At ang mga anak ni Jose na ipinanganak sa kaniya sa Egipto, ay dalawang katao; ang lahat na tao sa sangbahayan ni Jacob, na napasa Egipto, ay pitongpu.

28 At pinapagpauna niya si Juda kay Jose, upang ituro ang daan na patungo sa Gosen; at sila'y nagsidating sa lupain ng Gosen.

29 At inihanda ni Jose ang kaniyang karro, at sumampang sinalubong si Israel na kaniyang ama sa Gosen; at siya'y humarap sa kaniya, at yumakap sa kaniyang leeg, at umiyak sa kaniyang leeg na matagal.

30 At sinabi ni Israel kay Jose, Ngayo'y mamatay na ako yamang nakita ko na ang iyong mukha, na ikaw ay buhay pa.

31 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid, at sa sangbahayan ng kaniyang ama, Ako'y aahon, at aking sasaysayin kay Faraon, at aking sasabihin sa kaniya. Ang aking mga kapatid, at ang sangbahayan ng aking ama, na nangasa lupain ng Canaan, ay naparito sa akin;

32 At ang mga lalake ay mga pastor, sapagka't sila'y naging tagapagalaga ng hayop, at kanilang dinala ang kanilang mga kawan, at ang kanilang mga bakahan, at ang lahat nilang tinatangkilik.

33 At mangyayaring, pagka tatawagin kayo ni Faraon, at sasabihin, Ano ang inyong hanapbuhay?

34 Na inyong sasabihin, Ang iyong mga lingkod ay naging tagapagalaga ng hayop mula sa aming pagkabata hanggang ngayon, kami at ang aming mga magulang; upang kayo'y matira sa lupain ng Gosen; sapagka't bawa't pastor ay kasuklamsuklam sa mga Egipcio.

   

スウェーデンボルグの著作から

 

Arcana Coelestia#5949

この節の研究

  
/ 10837に移動  
  

5949. Because the good of the whole land of Egypt, this is for you. That this signifies that they have what is primary in the natural mind, is evident from the signification of the “land of Egypt,” as being the natural mind (see n. 5276, 5278, 5280, 5288, 5301): by the “good of the whole of this land” is signified what is primary. By these words is also meant that if essential and not instrumental things are cared for, they shall have instrumental things in abundance. For example: if truths are cared for, they shall have memory-knowledges in abundance, which are the “good of the land of Egypt.” In like manner if good is cared for, they shall have truths in abundance. Memory-knowledges, and also truths, must be cared for, but men must regard good as the end. If the eye is upon good as in the end, the man is then in full view of the consequent things, or in the perception of such as are derived from it, which perception is never possible unless good is the end, that is, unless it reigns universally in each and all things.

[2] The case herein is like the body and its soul. A man must by all means care for his body, as that it may be nourished, and clothed, and may enjoy the delights of the world; but all these not for the sake of the body, but for the sake of the soul, namely, that the soul may act in a sound body correspondently and rightly, and may have the body as an organ entirely compliant to it. Thus the soul must be the end. Yet neither must the soul be the end, but only a mediate end, for which the man must care, not for its own sake, but for the sake of the uses which it must perform in both worlds; and when a man has uses as the end, he has the Lord as the end, for the Lord makes disposition for uses, and disposes the uses themselves.

[3] As few know what it is to have as the end, this also shall be told. To have as the end is to love above all other things, for what a man loves, this he has as the end. That which a man has as the end is plainly discerned, for it reigns universally in him; and thus is continually present even at those times when he seems to himself not to be thinking at all about it, for it is seated within and makes his interior life, and thus secretly rules each and all things. As for example, with him who from the heart honors his parents, this honor is present in each and all things that he does in their presence and that he thinks in their absence, and it is also perceived from his gestures and speech. So with him who from the heart fears and honors God, this fear and honor are present in everything that he thinks, and speaks, and does, because it is in him even when it does not seem to be present, as when he is engaged in business that seems to be far from it; for it reigns universally; thus in every detail. That which reigns in man is plainly perceived in the other life, for the sphere of his whole life which exhales from him is thence derived.

[4] From all this it is evident how it is to be understood that God must be always kept before the eyes; not that He must be constantly thought about, but that the fear or the love of Him must reign universally, in which case God is kept before the eyes in every detail. When this is the case the man does not think, speak, or do what is against Him and displeasing to Him; or if he does, that which universally reigns, and lies hidden within, manifests itself and admonishes him.

  
/ 10837に移動  
  

Thanks to the Swedenborg Foundation for the permission to use this translation.