聖書

 

Exodo 29

勉強

   

1 At ito ang bagay na iyong gagawin sa kanila na ibukod sila, upang sila'y mangasiwa sa akin sa katungkulang saserdote: kumuha ka ng isang guyang toro at ng dalawang lalaking tupang walang kapintasan.

2 At tinapay na walang lebadura, at mga munting tinapay na walang lebadura na hinaluan ng langis, at mga manipis na tinapay na walang lebadura na pinahiran ng langis: na gagawin mo sa mainam na harina ng trigo.

3 At iyong isisilid sa isang bakol, at dadalhin mo na nasa bakol, sangpu ng toro at ng dalawang tupang lalake.

4 At si Aaron at ang kaniyang mga anak ay iyong dadalhin sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan, at iyong huhugasan sila ng tubig.

5 At iyong kukunin ang mga kasuutan, at iyong isusuot kay Aaron ang tunika niya, at ang balabal ng epod, at ang epod, at ang pektoral, at bibigkisan mo ng mainam na pagkayaring pamigkis ng epod:

6 At iyong ipuputong ang mitra sa kaniyang ulo, at ipapatong mo ang banal na korona sa mitra.

7 Saka mo kukunin ang langis na pangpahid, at ibubuhos mo sa ibabaw ng kaniyang ulo, at papahiran mo ng langis siya.

8 At iyong dadalhin ang kaniyang mga anak, at susuutan mo ng mga tunika sila.

9 At iyong bibigkisan sila ng mga pamigkis, si Aaron at ang kaniyang mga anak, at itatali mo ang mga tiara sa kanikaniyang ulo: at tatamuhin nila ang pagkasaserdote na pinakapalatuntunang palagi: at iyong papagbabanalin si Aaron at ang kaniyang mga anak.

10 At iyong dadalhin ang toro sa harap ng tabernakulo ng kapisanan: at ipapatong ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang kanilang kamay sa ulo ng toro.

11 At iyong papatayin ang toro sa harap ng Panginoon, sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan.

12 At kukuha ka ng dugo ng toro, at ilalagay mo ng iyong daliri sa ibabaw ng mga anyong sungay ng dambana; at iyong ibubuhos ang lahat ng dugo sa paanan ng dambana.

13 At kukunin mo ang buong taba na nakababalot sa bituka, at ang mga lamak ng atay, at ang dalawang bato, at ang taba na nasa ibabaw ng mga yaon, at susunugin mo sa ibabaw ng dambana.

14 Datapuwa't ang laman ng toro, at ang balat, at ang dumi ay iyong susunugin sa apoy sa labas ng kampamento: handog nga dahil sa kasalanan.

15 Kukunin mo rin ang isang lalaking tupa; at ipapatong ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang kanilang kamay sa ulo ng lalaking tupa.

16 At iyong papatayin ang lalaking tupa, at iyong kukunin ang dugo, at iyong iwiwisik sa palibot sa ibabaw ng dambana.

17 At iyong kakatayin ang tupa at huhugasan mo ang bituka, at ang mga hita, at ipapatong mo sa mga pinagputolputol at sa ulo.

18 At iyong susunugin ang buong tupa sa ibabaw ng dambana: handog na susunugin nga sa Panginoon; pinaka masarap na amoy na handog sa Panginoon, na pinaraan sa apoy.

19 At kukunin mo ang isang tupa; at ipapatong ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang kanilang kamay sa ulo ng tupa.

20 Saka mo papatayin ang tupa, at kukunin mo ang dugo, at ilalagay mo sa pingol ng kanang tainga ni Aaron, at sa pingol ng kanang tainga ng kaniyang mga anak, at sa hinlalaki ng kanilang kanang kamay, at sa hinlalaki ng kanilang kanang paa, at iwiwisik mo ang dugong labis sa ibabaw ng dambana sa palibot.

21 At kukuha ka ng dugo na nasa ibabaw ng dambana, at ng langis na pangpahid, at iwiwisik mo kay Aaron, at sa kaniyang mga suot, at sa kaniyang mga anak na kasama niya: at ikapapaging banal niya at ng kaniyang mga suot, at ng kaniyang mga anak, at ng mga suot ng kaniyang mga anak na kasama niya.

22 Kukunin mo rin naman sa lalaking tupa ang taba, at ang matabang buntot, at ang tabang nakababalot sa mga bituka, at ang mga lamak ng atay, at ang dalawang bato, at ang taba na nasa ibabaw ng mga yaon, at ang kanang hita (sapagka't isang lalaking tupa na itinalaga),

23 At isang malaking tinapay, at isang munting tinapay na nilangisan, at isang manipis na tinapay sa bakol ng tinapay na walang lebadura na nasa harap ng Panginoon:

24 At iyong ilalagay ang kabuoan sa mga kamay ni Aaron, at sa mga kamay ng kaniyang mga anak; at iyong mga luluglugin na pinakahandog na niluglog sa harap ng Panginoon.

25 At iyong kukunin sa kanilang mga kamay, at iyong susunugin sa dambana sa ibabaw ng handog na susunugin, na pinaka masarap na amoy sa harap ng Panginoon: handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy.

26 At kukunin mo ang dibdib ng tupa na itinalaga ni Aaron, at luglugin mo na pinakahandog na niluglog sa harap ng Panginoon: at magiging iyong bahagi.

27 At iyong ihihiwalay ang dibdib ng handog na niluglog, at ang hita ng handog na itinaas, ang niluglog at ang itinaas, ng lalaking tupa na itinalaga na kay Aaron at sa kaniyang mga anak;

28 At magiging kay Aaron at sa kaniyang mga anak, na pinaka bahagi magpakailan man, na mula sa mga anak ni Israel: sapagka't isang handog na itinaas: at magiging isang handog na itinaas sa ganang mga anak ni Israel, na kinuha sa kanilang mga hain tungkol sa kapayapaan: na dili iba't kanilang handog ngang itinaas sa Panginoon.

29 At ang mga banal na kasuutan ni Aaron ay magiging sa kaniyang mga anak, pagkamatay niya, upang pahiran ng langis sa mga yaon, at upang italaga sa mga yaon.

30 Pitong araw na isusuot ng anak na magiging saserdote nakahalili niya, pagka siya'y pumapasok sa tabernakulo ng kapisanan upang mangasiwa sa dakong banal.

31 At kukunin mo ang lalaking tupa na itinalaga at lulutuin mo ang kaniyang laman sa dakong banal.

32 At kakanin ni Aaron at ng kaniyang mga anak ang laman ng tupa, at ang tinapay na nasa bakol sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan.

33 At kanilang kakanin ang mga bagay na yaon, na ipinangtubos ng sala, upang italaga at pakabanalin sila: datapuwa't hindi kakain niyaon ang sinomang taga ibang lupa, sapagka't mga bagay na banal.

34 At kung may lumabis sa laman na itinalaga, o sa tinapay, hanggang sa kinaumagahan, ay iyo ngang susunugin sa apoy ang labis: hindi kakanin, sapagka't yao'y banal.

35 At ganito mo gagawin kay Aaron, at sa kaniyang mga anak, ayon sa lahat na aking iniutos sa iyo: pitong araw na iyong itatalaga sila.

36 At araw-araw ay maghahandog ka ng toro na pinakahandog, dahil sa kasalanan na pinakapangtubos: at iyong lilinisin ang dambana pagka iyong ipinanggagawa ng katubusan yaon; at iyong papahiran ng langis upang pakabanalin.

37 Pitong araw na iyong tutubusin sa sala ang dambana, at iyong pakakabanalin; at ang dambana ay magiging kabanalbanalan; anomang masagi sa dambana ay magiging banal.

38 Ito nga ang iyong ihahandog sa ibabaw ng dambana: dalawang kordero ng unang taon araw-araw na palagi.

39 Ang isang kordero ay iyong ihahandog sa umaga; at ang isang kordero ay iyong ihahandog sa hapon:

40 At kasama ng isang kordero na iyong ihahandog ang ikasangpung bahagi ng isang efa ng mainam na harina na may halong ikaapat na bahagi ng isang hin ng langis na hinalo; at ang ikaapat na bahagi ng isang hin na alak, ay pinakahandog na inumin.

41 At ang isang kordero ay iyong ihahandog sa hapon, at iyong gagawin ayon sa handog na harina sa umaga, at ayon sa inuming handog niyaon, na pinaka masarap na amoy, na handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy.

42 Magiging isang palaging handog na susunugin sa buong panahon ng inyong lahi sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan, sa harap ng Panginoon; na aking pakikipagkitaan sa inyo, upang makipagusap ako roon sa iyo.

43 At doo'y makikipagtagpo ako sa mga anak ni Israel: at ang Tolda ay pakakabanalin sa pamamagitan ng aking kaluwalhatian.

44 At aking pakakabanalin ang tabernakulo ng kapisanan, at ang dambana; si Aaron man at ang kaniyang mga anak ay aking papagbabanalin upang mangasiwa sa akin sa katungkulang saserdote.

45 At ako'y tatahan sa gitna ng mga anak ni Israel, at ako'y magiging kanilang Dios.

46 At kanilang makikilala, na ako ang Panginoon nilang Dios, na kumuha sa kanila sa lupain ng Egipto, upang ako'y tumahan sa gitna nila: ako ang Panginoon nilang Dios.

   

スウェーデンボルグの著作から

 

Arcana Coelestia#9825

この節の研究

  
/ 10837に移動  
  

9825. 'And a robe' means Divine Truth there in its inward form. This is clear from the meaning of 'a robe' as the middle of the spiritual kingdom, thus the actual truth that is there. For Aaron's garments represented the Lord's spiritual kingdom, 9814, and so represented the forms of truth present in their proper order there, 9822; and since that kingdom was divided into three degrees - the inmost, the middle, and the outermost - 'the robe' was a sign of what belongs in the middle of that kingdom. That kingdom was divided into three degrees because the inmost part there is in touch with the celestial [heaven], and the outermost with the natural; and the middle part thereby draws equally on both. Indeed for anything to be perfect it must be divided into three degrees. This is so with heaven, and it is so with the forms of good and truth there. As is well known, there are three heavens; consequently there are three degrees of good and truth there. Each heaven too is divided into three degrees. The inmost part of it must be in direct touch with what lies above, and the outermost with what lies below, and so the middle through them with what lies both above and below, all of which brings perfection to that heaven. The situation is just the same with a person's interiors. These in general have been divided into three degrees - into celestial, spiritual, and natural. And each of these has in like manner been divided into its own three degrees. For a person who has the good of faith and love to the Lord within him is heaven in the smallest form it takes, corresponding to the largest, 9279. The situation is also the same in everything belonging to the natural order. The natural level of a person too has been divided into three degrees, see 4570, as generally have all things present in him on interior and exterior levels, 4154. The reason why this should be so is that end, cause, and effect must be present everywhere. The end must be that which is inmost, the cause that which comes in the middle, and the effect that which is last, if a thing is to be perfect. This is why 'three' in the Word means what is complete from beginning to end, 2788, 4495, 7715, 9198, 9488, 9489. From all this people may know why Aaron's holy garments consisted of an ephod, a robe, and a tunic, and that the ephod represented the outermost part there, the robe the middle, and the tunic the inmost.

[2] Since the robe represented the middle in the spiritual kingdom, and the middle draws on both the other parts, this robe stood in a representative sense for that very kingdom, as in the first Book of Samuel,

Samuel turned to go away, but Saul took hold of the skirt of his robe, and it was torn away. Consequently Samuel said to him, Jehovah will tear away the kingdom of Israel from upon you this day, and He has given it to your companion, who is better than you. 1 Samuel 15:27-28.

From these words it is evident that the tearing off of the skirt of Samuel's robe was a sign of the tearing away of the kingdom of Israel from Saul; for 'the kingdom of Israel' means the Lord's spiritual kingdom, see 4286, 4598, 6426, 6637, 6862, 6868, 7035, 7062, 7198, 7201, 7215, 7223, 8805. Something similar occurs again in the same book,

David secretly cut off the skirt of Saul's robe. And when he showed it to Saul, Saul said, Now I know that you will indeed reign, and the kingdom of Israel will be firmly established in your hand. 1 Samuel 24:4-5, 11, 20.

Also, when Jonathan made a covenant with David he took off the robe from upon himself and gave it to David, [with his armour,] even to his sword, bow, and belt, 1 Samuel 18:3-4. All this represented the renunciation of the kingdom of Israel by Jonathan, who was the heir, and his passing it over to David.

[3] Since the robe represented the spiritual kingdom, it also represented the truths of that kingdom generally, the truths of that kingdom being what are called the spiritual truths that are present in the understanding part of a person's mind. These truths are meant by 'robes' in Ezekiel, All the princes of the sea will step down from upon their thrones, and will cast away their robes and will strip off their embroidered garments. Ezekiel 26:16.

This refers to Tyre, by which cognitions or knowledge of good and truth are meant, 1201; the ruination of them in the Church is described here. 'The robes' which they will cast away are truths of faith present in the understanding part of the mind; but 'the embroidered garments' are truths on the level of factual knowledge that are present in the natural, 9688. The reason why those truths are meant is that in the Lord's spiritual kingdom truth, which belongs to the understanding, holds sway, whereas in His celestial kingdom good, which belongs to the will, holds sway. In Matthew,

The scribes and Pharisees do all their works to be seen by people, and they enlarge the hems of their robes. Matthew 23:5, 6.

'Enlarging the hems of robes' stands for speaking about truths in a majestic way solely in order that they may be heard and regarded by other people. The fact that such things are meant by 'a robe' will become clearer still from the description of it further on, in verses 31-35 of this chapter.

  
/ 10837に移動  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.