¹ Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

² Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

³ Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

⁴ Ons water moeten wij voor geld drinken; Ons hout komt Ons op prijs te staan.

⁵ Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

⁶ Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

⁷ Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

⁸ Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

⁹ Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

¹⁰ Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

¹¹ Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

¹² De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

¹³ Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

¹⁴ De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

¹⁵ De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

¹⁶ De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

¹⁷ Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

¹⁸ Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

¹⁹ Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

²⁰ Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

²¹ HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

²² Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?

¹ Daarna geschiedde het woord des HEEREN tot mij, zeggende:

² Verder, gij mensenkind, zo zegt de Heere Heere, van het land Israels: Het einde is er, het einde is gekomen over de vier hoeken des lands.

³ Nu is het einde over u; want Ik zal Mijn toorn tegen u zenden, en Ik zal u richten naar uw wegen, en Ik zal op u brengen al uw gruwelen.

⁴ En Mijn oog zal u niet verschonen, en Ik zal niet sparen; maar Ik zal uw wegen op u brengen, en uw gruwelen zullen in het midden van u zijn, en gijlieden zult weten, dat Ik de HEERE ben.

⁵ Zo zegt de Heere Heere: Een kwaad, Een enig kwaad, ziet, is gekomen;

⁶ Een einde is er gekomen, dat einde is gekomen, het is opgewaakt tegen u; ziet, het kwaad is gekomen!

⁷ De morgenstond is tot u gekomen, o inwoner des lands, de tijd is gekomen, de dag der beroerte is nabij, en er is geen wederklank der bergen.

⁸ Nu zal Ik in kort Mijn grimmigheid over u uitgieten, en Mijn toorn tegen u volbrengen, en u richten naar uw wegen, en zal op u brengen al uw gruwelen.

⁹ En Mijn oog zal niet verschonen, en Ik zal niet sparen; Ik zal u geven naar uw wegen, en uw gruwelen zullen in het midden van u zijn; en gijlieden zult weten, dat Ik de HEERE ben, Die slaat.

¹⁰ Ziet, de dag, ziet, de morgenstond is gekomen, de morgenstond is voortgekomen, de roede heeft gebloeid, de hovaardij heeft gegroend.

¹¹ Het geweld is opgerezen tot een roede der goddeloosheid; niets van hen zal overblijven, noch van hun menigte, noch van hun gedruis, en geen klage zal over hen zijn.

¹² De tijd is gekomen, de dag is genaakt; de koper zij niet blijde, en de verkoper bedrijve geen rouw; want een brandende toorn is over de gehele menigte van het land.

¹³ Want de verkoper zal tot het verkochte niet wederkeren, ofschoon hun leven nog onder de levenden ware; overmits het gezicht, aangaande de gehele menigte van het land, niet zal terugkeren; en niemand zal door zijn ongerechtigheid zijn leven sterken.

¹⁴ Zij hebben met de trompet getrompet, en hebben alles bereid, maar niemand trekt ten strijde; want Mijn brandende toorn is over de gehele menigte van het land.

¹⁵ Het zwaard is buiten, en de pest, en de honger van binnen; die op het veld is, zal door het zwaard sterven, en die in de stad is, dien zal de honger en de pest verteren.

¹⁶ En hun ontkomenden zullen wel ontkomen, maar zij zullen op de bergen zijn, zij allen zullen zijn gelijk duiven der dalen, kermende, een ieder om zijn ongerechtigheid.

¹⁷ Alle handen zullen slap worden, en alle knieen zullen henenvlieten als water.

¹⁸ Ook zullen zij zakken aangorden, gruwen zal ze bedekken, en over alle aangezichten zal schaamte wezen, en op al hun hoofden kaalheid.

¹⁹ Zij zullen hun zilver op de straten werpen, en hun goud zal tot onreinigheid zijn; hun zilver en hun goud zal hen niet kunnen uithelpen ten dage der verbolgenheid des HEEREN; hun ziel zullen zij niet verzadigen, en hun ingewanden zullen zij niet vullen; want het zal de aanstoot hunner ongerechtigheid zijn.

²⁰ En Hij heeft de schoonheid Zijns sieraads ter overtreffelijkheid gezet; maar zij hebben daarin beelden hunner gruwelen en hunner verfoeiselen gemaakt; daarom heb Ik dat hun tot onreinigheid gesteld.

²¹ En Ik zal het in de hand der vreemden overgeven ten roof, en den goddelozen der aarde ten buit, en zij zullen het ontheiligen.

²² Ook zal Ik Mijn aangezicht van hen omwenden, en zij zullen Mijn verborgen plaats ontheiligen; want inbrekers zullen daar inkomen en die ontheiligen.

²³ Maak een keten; want het land is vol van bloedgerichten, en de stad is vol van geweld.

²⁴ Daarom zal Ik de kwaadste der heidenen doen komen, die hun huizen erfelijk bezitten zullen, en zal den hoogmoed der sterken doen ophouden, en die hen heiligen, zullen ontheiligd worden.

²⁵ De ondergang komt; en zij zullen den vrede zoeken, maar hij zal er niet zijn.

²⁶ Ellende zal op ellende komen, en er zal gerucht op gerucht wezen; dan zullen zij het gezicht van een profeet zoeken; maar de wet zal vergaan van den priester, en de raad van de oudsten.

²⁷ De koning zal rouw bedrijven, en de vorsten zullen met verwoesting bekleed zijn, en de handen van het volk des lands zullen beroerd zijn; Ik zal hun doen naar hun weg, en met hun rechten zal Ik ze richten; en zij zullen weten, dat Ik de HEERE ben.