¹ Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.

² Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.

³ Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.

⁴ Ons water moeten wij voor geld drinken; Ons hout komt Ons op prijs te staan.

⁵ Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.

⁶ Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.

⁷ Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.

⁸ Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.

⁹ Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.

¹⁰ Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.

¹¹ Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.

¹² De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.

¹³ Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.

¹⁴ De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.

¹⁵ De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.

¹⁶ De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!

¹⁷ Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.

¹⁸ Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.

¹⁹ Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.

²⁰ Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?

²¹ HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.

²² Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?

¹ En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

² Gij zult u geen vrouw nemen, en gij zult geen zonen noch dochteren hebben in deze plaats.

³ Want zo zegt de HEERE van de zonen en van de dochteren, die in deze plaats geboren worden; daartoe van hun moeders, die ze baren, en van hun vaders, die ze gewinnen in dit land:

⁴ Zij zullen pijnlijke doden sterven, zij zullen niet beklaagd noch begraven worden, zij zullen tot mest op den aardbodem zijn, en zij zullen door het zwaard en door den honger verteerd worden, en hun dode lichamen zullen het gevogelte des hemels en het gedierte der aarde tot spijze zijn.

⁵ Want zo zegt de HEERE: Ga niet in het huis desgenen, die een rouwmaaltijd houdt, en ga niet henen om te rouwklagen, en heb geen medelijden met hen; want Ik heb van dit volk (spreekt de HEERE) weggenomen Mijn vrede, goedertierenheid en barmhartigheden;

⁶ Zodat groten en kleinen in dit land zullen sterven, zij zullen niet begraven worden; en men zal hen niet beklagen, noch zichzelven insnijden, noch kaal maken om hunnentwil.

⁷ Ook zal men hun niets uitdelen over den rouw, om iemand te troosten over een dode; noch hun te drinken geven uit den troostbeker, over iemands vader of over iemands moeder.

⁸ Ga ook niet in een huis des maaltijds, om bij hen te zitten, om te eten en te drinken.

⁹ Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Ziet, Ik zal van deze plaats, voor ulieder ogen en in ulieder dagen, doen ophouden de stem der vreugde en de stem der blijdschap, de stem des bruidegoms en de stem der bruid.

¹⁰ En het zal geschieden, als gij dit volk al deze woorden zult aanzeggen, en zij tot u zeggen: Waarom spreekt de HEERE al dit grote kwaad over ons, en welke is onze misdaad, en welke is onze zonde, die wij tegen den HEERE, onzen God, gezondigd hebben?

¹¹ Dat gij tot hen zult zeggen: Omdat uw vaders Mij verlaten hebben, spreekt de HEERE, en hebben andere goden nagewandeld, en die gediend, en zich voor die nedergebogen; maar Mij verlaten, en Mijn wet niet gehouden hebben;

¹² En gijlieden erger gedaan hebt dan uw vaderen; want ziet, gijlieden wandelt, een iegelijk naar het goeddunken van zijn boos hart, om naar Mij niet te horen.

¹³ Daarom zal Ik ulieden uit dit land werpen, in een land, dat gij niet gekend hebt, gij noch uw vaders; en aldaar zult gij andere goden dienen, dag en nacht, omdat Ik u geen genade zal geven.

¹⁴ Daarom, ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat er niet meer zal gezegd worden: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die de kinderen Israels uit Egypteland heeft opgevoerd!

¹⁵ Maar: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die de kinderen Israels heeft opgevoerd uit het land van het noorden, en uit al de landen waarhenen Hij hen gedreven had! want Ik zal hen wederbrengen in hun land, dat Ik hun vaderen gegeven heb.

¹⁶ Ziet, Ik zal zenden tot veel vissers, spreekt de HEERE, die zullen hen vissen; en daarna zal Ik zenden tot veel jagers, die zullen hen jagen, van op allen berg, en van op allen heuvel, ja, uit de kloven der steenrotsen.

¹⁷ Want Mijn ogen zijn op al hun wegen; zij zijn voor Mijn aangezicht niet verborgen, noch hun ongerechtigheid verholen van voor Mijn ogen.

¹⁸ Dies zal Ik eerst hun ongerechtigheid en hun zonde dubbel vergelden, omdat zij Mijn land ontheiligd hebben; zij hebben Mijn erfenis met de dode lichamen hunner verfoeiselen en hunner gruwelen vervuld.

¹⁹ O HEERE! Gij zijt mijn Sterkte, en mijn Sterkheid, en mijn Toevlucht ten dage der benauwdheid; tot U zullen de heidenen komen van de einden der aarde, en zeggen: Immers hebben onze vaders leugen erfelijk bezeten, en ijdelheid, waarin toch niets was, dat nut deed.

²⁰ Zal een mens zich goden maken? Zij zijn toch geen goden.

²¹ Daarom, ziet, Ik zal hun bekend maken op ditmaal; Ik zal hun bekend maken Mijn hand en Mijn macht; en zij zullen weten, dat Mijn Naam is HEERE.