2435. Dat de woorden ‘dat Ik de stad niet zal omkeren, waarvan gij gesproken hebt’ betekenen, dat hij dus zo niet te gronde zou gaan, namelijk de mens bij wie het ware is, waarin van binnen het goede is, blijkt uit de betekenis van de stad, namelijk het ware, waarover in de nrs. 402, 2268, 2428. Het is van de oudste tijden af een twistpunt geweest, wat het eerstgeborene van de Kerk is: de naastenliefde of het geloof, met als oorzaak dat de mens door de waarheden van het geloof wordt wederverwekt en een Kerk wordt; maar zij die het geloof vooraan stelden en dit tot het eerstgeborene maakten, zijn allen in ketterijen en valsheden gevallen en hebben tenslotte de naastenliefde geheel en al uitgeblust; zoals men leest over Kaïn, door wie zo’n geloof wordt aangeduid; eveneens later over Ruben, de eerstgeboren zoon van Jakob, door wie eveneens het geloof wordt aangeduid, maar deze bezoedelde zijn vaders bed, (Genesis 35:22; 49:4) waarom hij onwaardig werd en de eerstgeboorte aan Jozef werd gegeven, (Genesis 48:5; 1 Kronieken 5:1). Hieruit kwamen alle geschillen, en verder ook alle wetten voort met betrekking tot de eerstgeboorte in het Woord. De oorzaak, dat er zo om getwist werd, was de volgende, dat zij niet wisten, zoals het ook heden ten dage niet bekend is, dat de mens zoveel geloof heeft, als hij naastenliefde heeft; en dat wanneer de mens wordt wederverwekt, de naastenliefde het geloof tegemoet komt, of wat het zelfde is, het goede het ware tegemoet komt en zichzelf neerlegt in en aanpast aan elke bijzonderheid daarvan en maakt dat geloof echt geloof is; en dat zo dus de naastenliefde het eerstgeborene zelf van de Kerk is, hoewel het voor de mens anders schijnt; zie de nrs. 352, 367. Maar daar over deze dingen veel gehandeld wordt in hetgeen volgt, elders meer hierover door de Goddelijke barmhartigheid van de Heer.