576. DE BOOSHEID EN DE KWADE KUNSTGREPEN VAN DE HELSEGEESTEN

Hoede uitnemendheid van de geesten is in vergelijking met de mensen, kan door iedereen gezien en verstaan worden die innerlijk denkt en iets weet van de werking van zijn eigen geest. Want met zijn geest kan de mens in één ogenblik tijd meer overwegen, ontwikkelen en besluiten dan hij in een half uur door spraak of schrift kan uitdrukken, Hieruit blijkt hoezeer de mens uitmunt wanneer hij in zijn geest is, en dus hoe hij uitmunt wanneer hij geest wordt. Want de geest is het die denkt en het lichaam is het middel waardoor de geest zijn gedachten door spraak en schrift uitdrukt. Vandaar dat een mens die na zijn dood een engel wordt, op het punt van verstand en wijsheid onuitsprekelijk groot is in vergelijking met zijn verstand en wijsheid gedurende zijn leven in de wereld; want zijn geest was toen aan zijn lichaam gebonden en daardoor was hij in de natuurlijke wereld. Om deze reden vloeide hetgeen hij toen geestelijk dacht, in natuurlijke denkbeelden in. Deze zijn betrekkelijk gemeen, grof en duister, en nemen de ontelbare dingen die het geestelijk denken toebehoren, niet op en hullen ze ook in nevelen die uit wereldlijke zorgen ontstaan. Anders is het wanneer de geest van het lichaam losgemaakt is en in zijn geestelijke staat komt, wat geschiedt wanneer hij uit de natuurlijke wereld overgaat in de geestelijke, die hem eigen is. Dat dan zijn hoedanigheid, wat betreft gedachten en genegenheden, zijn vroegere hoedanigheid oneindig overtreft, blijkt uit hetgeen nu gezegd is. Vandaar dat de engelen onuitsprekelijke en onuitdrukbare dingen denken, bijgevolg dingen die in de natuurlijke gedachten van een mens niet kunnen opkomen; terwijl toch elke engel als mens geboren is en als mens geleefd heeft, en zichzelf toen niet toescheen wijzer dan een ander gelijksoortig mens te zijn.

5249. 'And came to Pharaoh' means a communication with the new natural. This is clear from the meaning of 'coming' in this instance as a communication through influx; and from the representation of 'Pharaoh' as the new natural, dealt with in 5079, 5080, 5244. What the words in this verse hold within them is evident from the explanations of them that have been given; for those words describe how Joseph was set free from the pit and came to Pharaoh. In the internal sense 'Joseph' represents the Lord so far as the celestial of the spiritual is concerned, while 'Pharaoh' represents the natural or external man. 'The pit' in which Joseph was confined represents a state of temptation endured by the Lord which involved the celestial of the spiritual, while his being called from the pit by Pharaoh means a state of release from temptations, and also a state of influx and communication after that with the new natural. From all this it is evident that the internal sense contains a description at this point of how the Lord made His Natural new and at length Divine.

[2] These are the matters that celestial angels contemplate when such historical details are read by man. To contemplate such matters is also their greatest delight, for they live in the Lord's Divine sphere and so they are as it were in the Lord. They know the deepest joy when they are thinking about the Lord and about the salvation of the human race, which took place because the Lord made the Human within Himself Divine. Also, to enable angels to go on experiencing that most heavenly joy and at the same time wisdom, a full description of that Divine process has therefore been given in the internal sense of the Word. This sense includes at the same time the process by which man is regenerated, for man's regeneration is an image of the Lord's glorification, 3138, 3212, 3296, 3490, 4402. Many will perhaps be wondering what angels talk about to one another and consequently what people after death who become angels talk about. Let those who so wonder know that angels talk about the kinds of matters that are contained in the internal sense of the Word, that is to say, about the Lord's glorification, His kingdom, the Church, the regeneration of man by means of the good of love and the truth of faith. But when they do so they use profound ideas which for the most part are beyond description.