1384. Wat de eerste soort betreft, die de engelen eigen is, en daarin bestaat, dat zij innerlijk gewaarworden, wat waar en goed is, en gewaarworden wat van de Heer komt, en wat van henzelf, en verder ook van waar en hoedanig datgene is wat zij denken, spreken en doen, wanneer het uit henzelf komt. Het werd mij gegeven met de zonen van de Oudste Kerk te spreken over hun innerlijke gewaarwording; zij zeiden dat zij niets uit zichzelf denken of denken kunnen, en niets uit zichzelf willen, maar dat zij bij alles, wat zij in het algemeen en in het bijzonder denken en willen en gewaarworden, wat van de Heer en wat van elders komt, en dat zij niet alleen gewaarworden, hoeveel van de Heer en hoeveel als van henzelf komt, maar ook, wanneer iets als van henzelf komt, waar het dan vandaan komt, van welke engelen, en verder van welke aard die engelen zijn, van welke aard hun gedachten, met alle verscheidenheid, en zo dus welke invloed het is, en ontelbare andere dingen meer. De innerlijke gewaarwording van deze soort zijn van een grote verscheidenheid; bij de hemelse engelen, die in de liefde tot de Heer zijn, bestaat een innerlijke gewaarwording van het goede en vandaar van al wat tot het ware behoort, en omdat zij uit het goede het ware gewaarworden, laten zij niet toe dat er gesproken, nog minder dat er geredeneerd wordt over het ware, maar zij zeggen: zo is het of zo is het niet. De geestelijke engelen echter, die ook innerlijke gewaarwording hebben, maar niet van dien aard als de hemelse engelen, spreken over het ware en het goede; niettemin worden zij het ware en het goede gewaar, maar met onderscheid, want de verscheidenheden van deze innerlijke gewaarwording zijn ontelbaar. De verscheidenheden rusten hierop, dat zij gewaarworden of iets komt van de wil van de Heer, of dat Hij het vergunt, of dat Hij het toelaat, waartussen een scherp onderscheid ligt.

4626. When any spirit is approaching, even though still a long way off and out of sight, his presence is detected, as often as the Lord allows it to be, from a certain kind of spiritual sphere. From that sphere one recognizes what his life is like, what his affection is like, and what his faith is like. Angelic spirits with keener perception know from his sphere countless things about the state of his life and faith, as has been demonstrated to me many times. When it pleases the Lord these spheres are also converted into odours; one smells quite distinctly an actual odour. The reason those spheres are converted into odours is that odour corresponds to perception and that perception is so to speak spiritual odour, from which also [natural] odour descends. But see what has been brought forward already on these matters - regarding spheres, in 1048, 1053, 1316, 1504-1519, 1695, 2401, 2489, 4464; perception, in 483, 495, 503, 521, 536, 1383, 1384, 1388, 1391, 1397, 1398, 1504, 1640; and odours produced by these, in 1514, 1517-1519, 1631, 3577.

4423. Scarcely anyone is aware of what actually happens when the old Church is set aside and the new adopted. One who has no knowledge of the interior aspects of man, or of the states in which these exist, and who therefore does not know about man's states after death, cannot do otherwise than take it to mean that those who belong to the old Church - among whom good and truth have been brought to ruin, that is, are no longer acknowledged in the heart - are going to perish either as those before the Flood did in the floodwaters, or as the Jews did by being expelled from their own land, or in some other way. But when the Church is brought to ruin, that is, when it ceases to keep at all to the good of faith, the interior aspects of the Church, and so the states in which it exists in the next life, perish. Heaven, and as a consequence the Lord, in that case departs from them and transfers itself to others who are adopted in place of them. For without the Church somewhere on earth no communication of heaven with mankind exists, the Church being like the heart and lungs of the Grand Man on earth, 468, 637, 931, 2054, 2853.

[2] The interior aspects of those who belong at such a time to the old Church and so have been removed from heaven are subjected to a kind of deluge, a deluge in fact that rises above the head. Of this deluge no one has any awareness during his lifetime, but comes to know it after death. The deluge is clearly visible in the next life; indeed it is like a dark cloud which envelops people and separates them from heaven. The state of those within that dark cloud is such that they cannot possibly see what the truth of faith is, let alone what the good of faith is. For the light of heaven which holds intelligence and wisdom within it cannot penetrate that cloud. This is the state of the Church once it has been ruined.