7542. In uw hart; dat dit betekent in het binnenste, staat vast uit de betekenis van het hart, namelijk dat wat van de wil is, dus dat wat van de liefde is, nrs. 2930, 3313, 3888, 3889; dus dat wat van het leven zelf is, want de liefde maakt, omdat zij van de wil is, het leven zelf; vandaar komt het dat met het hart het binnenste wordt aangeduid.

Het binnenste bij de goeden is de liefde tot de Heer en de liefde jegens de naaste; het binnenste bij de bozen echter is de liefde van zich of de eigenliefde en de liefde van de wereld; het is dit binnenste dat hier wordt verstaan; de dingen die rondom het binnenste zijn en als het ware de omtrekken samenstellen, zijn de boosheden met de valsheden die begunstigen; en deze zijn in die orde gesteld waarin zij begunstigen.

In het andere leven worden deze dingen afgewikkeld volgens de orde waarin zij geschikt zijn; eerst gaan de dingen voort die de laatste omtrekken innemen, daarna die welke de meer innerlijke innemen en tenslotte wordt het binnenste geopenbaard; vandaar komt het, dat de mens in het andere leven verscheidene staten doorloopt en dat de bozen bij graden geleidelijk de plagen binnengaan, voordat zij in de hel worden geworpen, volgens datgene wat eerder is gezegd.

Het binnenste waartoe zij tenslotte geraken, is de hel zelf bij hen, want het is het boze zelf dat van hun liefde was geweest, dus het einddoel ter wille waarvan zij alles hadden bedreven en dat zij in de wereld het diepst van binnen hadden verborgen.

2929. Dat de woorden ‘hij sprak met hen, zeggende’ de gedachte en de innerlijke gewaarwording ten aanzien van hen betekenen, blijkt uit de betekenis van spreken en zeggen, te weten denken en gewaarworden, waarover de nrs. 1898, 1919, 2080, 2271, 2287, 2506, 2515, 2552, 2619.

2552. Dat de woorden ‘Abraham zei’ een innerlijke gewaarwording betekenen, die een antwoord is, blijkt uit de betekenis van zeggen in de historische gedeelten van het Woord, waarover herhaaldelijk eerder, zoals in de nrs. 1791, 1815, 1819, 1822, 1898, 1919, 2061, 2080, 2238, 2260, 2271, 2287.

Dat het denken van de Heer uit de leer van het geloof wordt aangeduid door de woorden ‘Abimelech zei tot Abraham’, maar de innerlijke gewaarwording, die het antwoord is, door de woorden ‘Abraham zei’, daarmee is het als volgt gesteld: de innerlijke gewaarwording staat hoger en de Heer had haar uit het Goddelijke zelf; maar de gedachte staat lager en de Heer had die uit het verstandelijke zelf en daar het de innerlijke gewaarwording was, waaruit Hij de gedachte had, was dus het antwoord van de gedachte vanuit de innerlijke gewaarwording. Dit kan verduidelijkt worden door iets dergelijks bij de mens; de hemelse mens kan niet dan uit innerlijke gewaarwording denken en de geestelijke mens niet dan uit geweten, nr. 2515;

de innerlijke gewaarwording van eerstgenoemde, maar ook het geweten van laatstgenoemde is uit de Heer, het openbaart zich niet aan de mens zelf, vanwaar het komt, maar zijn gedachte is uit het redelijke en doet zich aan hem voor als uit hemzelf; evenzo komt, wanneer de mens over iets uit het redelijke denkt, de gevolgtrekking van de gedachte of het antwoord uit de innerlijke gewaarwording of het geweten; dus wordt hem een antwoord gegeven door de Heer overeenkomstig zijn staat van leven, zijn aandoening en het ware van de leer, ingeplant of ingeprent in overeenstemming daarmee.