4298. En Jakob noemde de naam van de plaats Peniël; dat dit de staat van de verzoekingen betekent, staat vast uit de samenhang; oudtijds werden aan plaatsen waar iets bijzonders voorviel, namen gegeven en deze namen waren tekenend voor de zaak die daar voorviel en voor de staat ervan, nrs. 340, 2643, 3422; aan deze plaats werd een naam gegeven die de staat van de verzoekingen betekende, want de staat van de verzoekingen wordt hier beschreven door de worsteling en het kampen van Jakob; Peniël betekent in de oorspronkelijke taal ‘de aangezichten van God’ ; dat ‘de aangezichten van God’ zien, wil zeggen, de zwaarste verzoekingen doorstaan, zal in wat volgt worden ontvouwd.

78. As dead, signifies failure of self-life. This is evident from the signification of "as dead," in reference to the Divine presence with man, as meaning the failure of self-life; for man's self-life is that into which he is born, which is in itself nothing but evil, for it is altogether inverted, for it has regard to itself and the world only, and therefore turns itself back away from God and from heaven. The life that is not man's self-life is that into which he is led when he is being regenerated by the Lord; and when he comes into that life he regards God and heaven in the first place, and self and the world in the second. That life flows in with man when the Lord is present; consequently so far as that life flows in, so far there is effected a turning of the life. This turning, when effected suddenly, causes man to appear to himself as dead; thence it is that by "as dead" is here signified the failure of self-life. But these two states of life cannot be so described as to be apprehended. Moreover, they are not the same with a man and with a spirit, and they are wholly different with the evil and with the good. Man cannot live with the body in the presence of the Divine; those who do live are encompassed by an angelic column, which moderates the Divine influx; for the body of every man is nonreceptive of the Divine, consequently it dies and is cast off. That man cannot live with the body in the presence of the Divine can be seen from the words of the Lord to Moses:

Thou canst not see My faces; for man shall not see Me and live (Exodus 33:20);

Moses, therefore, because he desired to see, was placed in a cleft of a rock and was covered until the Lord had passed by. Furthermore, it was known to the ancients that man cannot see God and live, as is evident from the book of Judges:

Manoah said unto his wife, Dying we shall die, because we have seen God (Judges 13:22);

and this was also attested to the sons of Israel, when the Lord was seen from Mount Sinai, of which it is thus written in Moses:

Be ready against the third day; for the third day Jehovah will come down in the eyes of all the people, upon Mount Sinai. And thou shalt set bounds unto the people round about, saying, Take heed to yourselves, that ye go not up into the mount, or touch the extremity of it; whosoever toucheth the mount dying he shall die. And because terror seized upon them, they said unto Moses, Speak thou with us and we will hear; but let not God speak with us lest perchance we die (Exodus 19:11-12; 20:19).

(That by "Mount Sinai" is signified heaven, where the Lord is, and that by "touching" is signified to communicate, to transfer, and to receive, and for this reason it was forbidden to touch the extremity of that mountain, see in the (Arcana Coelestia 8785, 8797, 8818) explanation of those chapters in the Arcana Coelestia.) Jehovah has been seen by many, as recorded in the Word, but this was because they were encompassed at the time by a column of spirits, and thus were preserved, as was said above. In this way the Lord has also been seen at different times by me. But the state of spirits in the Divine presence is different from the state of men; spirits cannot die, consequently if they are evil they die a spiritual death in the Divine presence, the nature of which will be spoken of presently; but those who are good are conveyed into societies, where the sphere of the Divine presence is tempered and accommodated to reception. On account of this there are three heavens, and in each heaven many societies, and those who are in the higher heavens are nearer to the Lord, and those who are in the lower are more remote from Him (See the work on Heaven and Hell 20-28, 29-40, 41-50, 206-209). What the spiritual death is that evil spirits die in the Divine presence, shall be briefly stated. Spiritual death is a turning away and removal from the Lord. When evil spirits, however, who have not yet been vastated, that is, have not yet become fixed in their ruling love, enter any angelic society, then because the Divine of the Lord is there present they are direfully tormented, and not only turn away but even cast themselves down into the depths, where no light from heaven enters; some into dark caverns of rocks; in a word, into the hells (See what is shown in the work on Heaven and Hell 54, 400, 410, 510, 525, 527). This turning away and removal from the Lord is what is called spiritual death; and with such the spiritual of heaven is dead.

2643. Dat de woorden ‘wie zou Abraham gezegd hebben: Sarah zal zonen zogen’ betekenen, dat de Heer uit eigen macht het Menselijke in het Goddelijke plantte, blijkt uit de uitbeelding van Abraham en ook van Sarah en uit de betekenis van zogen en van de zonen. Dat Abraham het Goddelijk Goede uitbeeldt en Sarah het Goddelijk Ware, is aangetoond; dat melk het geestelijke uit hemelse oorsprong, of het ware uit het goede is, zie men in nr. 2184; dus is ‘zogen’ dit inplanten. Dat zonen waarheden zijn, hier de waarheden die in het redelijke zijn, blijkt uit de betekenis van zonen, nrs. 489-491, 533.

Dat deze dingen in de innerlijke zin beteken, dat de Heer uit eigen macht het Menselijke in het Goddelijke plantte, komt omdat het Goddelijk Ware hetzelfde is als het Goddelijk Menselijke en wanneer daarvan gezegd wordt, dat het Abraham zonen zoogt, wordt daarmee aangeduid, dat Hij het Menselijke in het Goddelijke plantte en daar dit het menselijke was, deed Hij het uit eigen macht. Maar deze dingen kunnen lastig helderder aan het verstand worden uitgelegd; wanneer er meer dingen aan worden toegevoegd, verduistert de zin nog meer, want het zijn Goddelijke dingen, die zich alleen aan de engelen door middel van hemelse en geestelijke dingen kunnen voordoen; wanneer zij zich aan de mens zouden vertonen in de een of andere meer verheven stijl, zouden zij in de stoffelijke en lichamelijk voorstellingen vallen die de mens heeft. Bovendien moet men weten, dat het Goddelijk Redelijke van de Heer naar zijn hoedanigheid, toen het pas geboren was, beschreven wordt met deze woorden:

‘God heeft mij een lachen gemaakt; al die het hoort, zal met mij lachen; en zij zei: Wie zou Abraham gezegd hebben: Sarah zal zonen zogen’. Want het was volgens oud gebruik, dat wanneer een kindje geboren werd, het een naam werd gegeven, die een aanduiding was van de staat en dat de staat dan ook beschreven werd, zoals toen Kaïn aan Eva en Adam geboren werd, (Genesis 4:1);

toen Seth hun geboren werd, (Genesis 4:25);

toen Noach aan Lamech geboren werd, (Genesis 5:29);

toen Ezau en Jakob aan Izaäk geboren werden, (Genesis 25:25, 26);

toen de twaalf zonen aan Jakob werden geboren, (Genesis 29:32-35; 30:6, 8, 11, 13, 18, 20, 24; 35:18);

toen Perez en Serach aan Thamar geboren werden, (Genesis 38:29, 30);

toen Menasse en Efraïm aan Jozef geboren werden, (Genesis 41:51, 52);

toen Gerschom en Eliezer aan Mozes geboren werden, (Exodus 2:22; 18:4). Wat dezen allen uitbeelden en wat zij in de innerlijke zin betekenen, lag opgesloten in de aan de gegeven namen toegevoegde beschrijving, zoals hier wat Izaäk uitbeeldt en aanduidt; wat hier ligt opgesloten, komt tot op zekere hoogte uit in deze beknopte verklaring, maar toch liggen er diepere verborgenheden in verschillen, want het zijn Goddelijke dingen, die met geen vormen of formules van woorden zijn uit te drukken.