1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

3009. As to the second point - that Messiah, Anointed, or King is the same as Divine Truth - this is clear from very many places in the Word, and has been shown frequently in explanations; as in 1672, 1728, 2015, 2069. The Lord Himself also teaches the same in John,

Pilate said to Jesus, Are you not then a king? Jesus answered, You say it, because I am a King. For this I was born, and for this I have come into the world, to bear witness to the truth. Everyone who is of the truth hears My voice. John 18:37.

From this it is clear that the Divine Truth itself is at the root of the Lord's being called 'the King'. The reason why kings were anointed and consequently called the anointed was that 'the oil' with which they were anointed meant good, 886, 2832. Also the truth, meant by 'king', was derived from good and was accordingly truth grounded in good, so that the kingly office with them represented the Lord as regards Divine Truth which is derived from Divine Good, and so represented the Divine marriage of good within truth, whereas the priestly function represented the Divine marriage of truth within good. The latter is meant by Jesus, the former by Christ.