1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

2472. This being so, people cannot speak to one another while in the body except by means of languages consisting of articulated sounds, that is, by means of separable words, and are incapable of understanding one another if they do not know those languages, the reason being that their speech is formed from the exterior memory. But spirits speak to one another by means of a universal language that is distinguished into ideas such as comprise thought itself. They are in this manner able to mix with any other spirit, whatever his language or nationality had been in the world, the reason being that their speech is formed from the interior memory. Everybody enters into the use of this latter language immediately after death because he enters into use of the interior memory, which, as stated, belongs properly to his spirit, see 1637, 1639, 1757, 1876.