1. Dat het Woord van het Oude Testament verborgenheden van de hemel bevat, en dat zowel het geheel als elke bijzonderheid daarvan op de Heer betrekking heeft, op Zijn hemel, op de Kerk, op het geloof en de dingen van het geloof, kan geen sterveling uit de letter opmaken. Uit de letter of uit de letterlijke zin ziet niemand iets anders, dan dat het in het algemeen gaat over de uiterlijke dingen van de Joodse Kerk, terwijl er overal een innerlijke zin is, dat nergens in het uiterlijke aan het licht komt, behalve dan het zeer weinige dat de Heer onthuld heeft en aan de apostelen heeft ontvouwd; zo bijvoorbeeld, dat de offeranden de Heer betekenen, het land Kanaän en Jeruzalem en ook het Paradijs, de hemel betekenen, waarom dan ook van het hemelse Kanaän en Jeruzalem gesproken wordt.

1887. Inspiration implies that every detail of the Word - within its historical narratives as well as in all other parts - has within it the celestial things of love or good, and the spiritual things of faith or truth, and so has Divine things within it. For that which is inspired by the Lord comes down from Him, coming down in fact by way of the angelic heaven, then in the same manner by way of the world of spirits, down to mankind, with whom it presents itself as it exists in the letter. But in its first origins it is something entirely different. In heaven nothing belonging to the history of the world ever has a place there, but everything is a representative of something Divine. Nor is anything else ever perceived there, as may also be recognized to be so from the fact that the things existing there are indescribable. Unless therefore the historical descriptions are representative of Divine things, and so heavenly things, they cannot possibly be divinely inspired. The nature of the Word in the heavens is recognizable solely from the internal sense, for the Internal Sense is the Word of the Lord in the heavens.