¹ Təməlult togar imudaran kul win n amÌ£adal, win d-ixlak Əməli Məššina masÌ£nat ən təkərras. TənÌ£nÌ£a i təntÌ£ut: «Tidət as inÌ£nÌ£a Məššina: »

² Təṇṇa tənṭut i təməlult: «Tidət as nəṭattu aratan n eškan n afarag

³ mišan wər nəṭəttu araṭan n ašək wa ihan aṃṃas n afarag fəlas Məššina a dana iṇṇan: " A tan wər tatšim za wala təḍəsam-tan as iga a di a-kawan-iba."»

⁴ Təzzar təṇṇa təməlult i tənṭut: «illikan as wər za taṃṃatim.

⁵ Mišan Məššina iṣṣan as as tan tətšam šiṭṭawen-nawan ad-annalamnat, amaran təqqəlam šilat-net, təṣṣənam arat wa olaɣan d iba-nnet.»

⁶ Tanṭut tənay aratan n ašək a əssiglaban əs taṭṭay, əhossayan daɣ aṇay, amaran olan d as əhakkin tayttay, təzzar təkkas-du iyyan daɣ-san, tətš-ay təkfa daɣ-as aləs-net a dər-əs iddewan da itš-ay ənta da.

⁷ Ənnolamnat šiṭṭawen-nasan, əgran-in as əxizamzaman, təzzar ad əsamaṇayan ifərkak zawwarnen n ašək igan eṣəm təhena, əlassin-tan.

⁸ Dəffər a di əslan y əṃətəkwəy n Əməli Məššina daɣ alwaq ən ṭakəst ṣəmmidat, itaway d afarag, ad-ilaqqas aləs ənta əd tənṭut-net y Əməli Məššina daɣ eškan n əgoras.

⁹ Iɣra Əməli Məššina aləs iṇṇ-as: «Məni kay?»

¹⁰ Ijjəwwab iṇṇ-as: «Tesalay a dak-əgeɣ daɣ əgoras təggaz-i ṭasa fəlas əxəzəmzəm a əgeɣ, amaran a dak-laqqasa.»

¹¹ Iṇṇ-as Əməli Məššina: «Ma dak-iṇṇan təxizamzama? Meqqal ara n ašək w'as dak ərɣama fəl taṭṭay-nnet a tətše?»

¹² Ijjəwwab-as aləs iṇṇ-as: «Tanṭut ta a ɣur-i təgeɣ da ənta a di təkfat ara n ašək wa ətšeq-qu.»

¹³ Təzzar iṇṇa Əməli Məššina i tənṭut: «Ma fel tətagga arat wa?» Təjjəwwab-as tənṭut təṇṇ-as: «Təməlult a di təssəxrakat təzzar ətšeq-qu.»

¹⁴ Iṇṇa Əməli Məššina i təməlult: «Azzama təgeɣ a di ad-tətəwəlɣəna daɣ mudaran win n aṃadal ket-nasan ad-tətijəwənkeɣ əs tədist-nam ad-təṭatta əg̣odrar faw daɣ təɣrəst-nam,

¹⁵ a-kam-əzənnəməgzəra əd tənṭut, əzənnəməgzəra əzzurriya-nnakmat, ad-ilakkaš əzzurriya ən tənṭut eɣaf-nam, kam ad-təddadaɣ erəz-net.»

¹⁶ Amaran tanṭut iṇṇ-as: «Ad-am-əšata aṇay n ark-aṇay ɣur igi-nnam tadist, azzawat-am iguz n əmzur. Wər za-tileɣ aṃadammad ar wa n aləs-nam eges ənta a kam z-ixkəman.»

¹⁷ Amaran iṇṇa y Adəm: «Azzama təṣṣəsama y awal ən tənṭut-nak tətšeɣ ašək w'as dak ərɣama fəl taṭṭay-nnet, wədi aṃadal a-tu-təwər tulɣant fəl əddəlil-nak. Kundaba tənayaɣ ark-aṇay daɣ əššəɣəl as za-təgrəwa daɣ aṃadal isudar-nak iket təddara.

¹⁸ Ad-ak-d-issəg̣məd išənnanan əd lattan wər təha təṇfa, ilattan win təwəgas a-tan-tətaṭṭa.

¹⁹ Kundaba tərsaka tarraft-nak as za təgrəwaɣ isudar iket wər təqqela aṃadal wa daɣ du-təxlaka, fəlas kay wər təṃoṣa ar əg̣odrar amaran tələsaq-qu tewaɣlay.»

²⁰ Iga aləs i tənṭut eṣəm Xawa fəlas ənta a təṃosat anna n aytedan kul.

²¹ Amaran ig'Əməli Məššina y Adəm əd tənṭut-net isəlsa daɣ agašek.

²² Iṇṇa Əməli Məššina: «Azzama aggadəm itša ara n ašək wa n maṣnat iqqal šilat n iyyan daɣ-na, iṣṣan a wa olaɣan d a wa wər noleɣ, wədi əgdəlatana y as teṭṭay n aratan n ašək wa n təməddurt ənta da, fəlas as tan-itša ad-iɣləl har faw.

²³ Təzzar ikkas-tu Əməli Məššina daɣ əgoras wa ihan akal wa n Edan fəl ad-igyək aṃadal wa daɣ d-itawaxlak.

²⁴ As itawastaɣ aggadəm daɣ əgoras wa n Edan ig'Əməli Məššina angalosan as itawaṇṇu kəruban daɣ dənnəg n əgoras og̣azan-tu, əntanay əd takoba tətaggit əbələzbələz an tamsay, tətiɣələyɣələyat iṃan-net. Əwaɣan tarrayt ta təkkat ašək wa n təməddurt.

⁸ Dəffər a di ig'Əməli Məššina əgoras daɣ akal n Edan fəl aganna wa n dənnəg issənṣa daɣ-as aggadəm wa dd-ixlak da.

¹ Now the serpent was more subtil than any beast of the field which the LORD God had made. And he said unto the woman, Yea, hath God said, Ye shall not eat of every tree of the garden?

² And the woman said unto the serpent, We may eat of the fruit of the trees of the garden:

³ But of the fruit of the tree which is in the midst of the garden, God hath said, Ye shall not eat of it, neither shall ye touch it, lest ye die.

⁴ And the serpent said unto the woman, Ye shall not surely die:

⁵ For God doth know that in the day ye eat thereof, then your eyes shall be opened, and ye shall be as gods, knowing good and evil.

⁶ And when the woman saw that the tree was good for food, and that it was pleasant to the eyes, and a tree to be desired to make one wise, she took of the fruit thereof, and did eat, and gave also unto her husband with her; and he did eat.

⁷ And the eyes of them both were opened, and they knew that they were naked; and they sewed fig leaves together, and made themselves aprons.

⁸ And they heard the voice of the LORD God walking in the garden in the cool of the day: and Adam and his wife hid themselves from the presence of the LORD God amongst the trees of the garden.

⁹ And the LORD God called unto Adam, and said unto him, Where art thou?

¹⁰ And he said, I heard thy voice in the garden, and I was afraid, because I was naked; and I hid myself.

¹¹ And he said, Who told thee that thou wast naked? Hast thou eaten of the tree, whereof I commanded thee that thou shouldest not eat?

¹² And the man said, The woman whom thou gavest to be with me, she gave me of the tree, and I did eat.

¹³ And the LORD God said unto the woman, What is this that thou hast done? And the woman said, The serpent beguiled me, and I did eat.

¹⁴ And the LORD God said unto the serpent, Because thou hast done this, thou art cursed above all cattle, and above every beast of the field; upon thy belly shalt thou go, and dust shalt thou eat all the days of thy life:

¹⁵ And I will put enmity between thee and the woman, and between thy seed and her seed; it shall bruise thy head, and thou shalt bruise his heel.

¹⁶ Unto the woman he said, I will greatly multiply thy sorrow and thy conception; in sorrow thou shalt bring forth children; and thy desire shall be to thy husband, and he shall rule over thee.

¹⁷ And unto Adam he said, Because thou hast hearkened unto the voice of thy wife, and hast eaten of the tree, of which I commanded thee, saying, Thou shalt not eat of it: cursed is the ground for thy sake; in sorrow shalt thou eat of it all the days of thy life;

¹⁸ Thorns also and thistles shall it bring forth to thee; and thou shalt eat the herb of the field;

¹⁹ In the sweat of thy face shalt thou eat bread, till thou return unto the ground; for out of it wast thou taken: for dust thou art, and unto dust shalt thou return.

²⁰ And Adam called his wife's name Eve; because she was the mother of all living.

²¹ Unto Adam also and to his wife did the LORD God make coats of skins, and clothed them.

²² And the LORD God said, Behold, the man is become as one of us, to know good and evil: and now, lest he put forth his hand, and take also of the tree of life, and eat, and live for ever:

²³ Therefore the LORD God sent him forth from the garden of Eden, to till the ground from whence he was taken.

²⁴ So he drove out the man; and he placed at the east of the garden of Eden Cherubims, and a flaming sword which turned every way, to keep the way of the tree of life.