Bible

 

Genesis 38

Studie

   

1 At nangyari nang panahong yaon, na humiwalay si Juda sa kaniyang mga kapatid, at nagdaan sa isang Adullamita na ang pangalan ay Hira.

2 At nakita roon ni Juda ang anak na babae ng isang Cananeo, na tinatawag na Sua; at kinuha niya at kaniyang sinipingan.

3 At naglihi, at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Er.

4 At naglihi uli, at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Onan.

5 At muling naglihi at nanganak ng lalake; at tinawag niya ang kaniyang pangalang Selah: at si Juda ay nasa sa Chezib nang siya'y manganak.

6 At pinapag-asawa ni Juda si Er na kaniyang panganay, at ang pangalan niyao'y Thamar.

7 At si Er, na panganay ni Juda, ay naging masama sa paningin ng Panginoon; at siya'y pinatay ng Panginoon.

8 At sinabi ni Juda kay Onan, Sumiping ka sa asawa ng iyong kapatid, at tuparin mo sa kaniya ang tungkulin ng kapatid ng asawa, at ipagbangon mo ng binhi ang iyong kapatid.

9 At nalalaman ni Onan na hindi magiging kaniya ang binhi; at nangyari, na pagka sisiping siya sa asawa ng kaniyang kapatid, ay pinatutulo niya sa lupa, nang huwag lamang niyang bigyan ng binhi ang kaniyang kapatid.

10 At ang bagay na ginawa niya ay masama sa paningin ng Panginoon, at siya'y pinatay rin naman.

11 Nang magkagayo'y sinabi ni Juda kay Thamar na kaniyang manugang na babae: Manatili kang bao sa bahay ng iyong ama, hanggang sa lumaki si Selah na aking anak: sapagka't sinabi niya, Marahil ay hindi siya mamamatay ng gaya ng kaniyang mga kapatid. At yumaon si Thamar at tumahan sa bahay ng kaniyang ama.

12 At nagdaan ang maraming araw; at namatay ang anak na babae ni Sua, na asawa ni Juda; at nagaliw si Juda, at umahon sa Timnath sa mga manggugupit sa kaniyang mga tupa, siya at ang kaniyang kaibigang si Hira na Adullamita.

13 At naibalita kay Thamar, na sinasabi, Narito, ang iyong biyanang lalake ay umaahon sa Timnath upang pagupitan ang kaniyang mga tupa.

14 At siya'y nagalis ng suot pagkabao, at nagtakip ng kaniyang lambong, at pagkapagtakip ay naupo sa pasukan ng Enaim, na nasa daan ng Timnath; sapagka't kaniyang nakikita, na si Selah ay malaki na, at hindi pa siya ibinibigay na asawa.

15 Nang makita siya ni Juda ay ipinalagay siyang patutot, sapagka't siya'y nagtakip ng kaniyang mukha.

16 At lumapit sa kaniya, sa tabi ng daan, at sinabi, Narito nga, ipinamamanhik ko sa iyo na ako'y pasipingin mo sa iyo: sapagka't hindi niya nakilalang kaniyang manugang. At kaniyang sinabi, Anong ibibigay mo sa akin sa iyong pagsiping sa akin?

17 At kaniyang sinabi, Padadalhan kita ng isang anak ng kambing na mula sa kawan. At kaniyang sinabi, Bibigyan mo ba ako ng sangla hanggang sa maipadala mo?

18 At kaniyang sinabi, Anong sangla ang ibibigay ko sa iyo? At kaniyang sinabi, Ang iyong singsing, at ang iyong pamigkis, at ang tungkod na dala mo sa kamay. At kaniyang ipinagbibigay sa kaniya, at sumiping sa kaniya; at siya'y naglihi sa pamamagitan niya.

19 At siya'y bumangon, at yumaon, at siya'y nagalis ng kaniyang lambong, at isinuot ang mga kasuutan ng kaniyang pagkabao.

20 At ipinadala ni Juda ang anak ng kambing sa pamamagitan ng kamay ng kaniyang kaibigan, na Adullamita, upang tanggapin ang sangla sa kamay ng babae: datapuwa't hindi niya nasumpungan.

21 Nang magkagayo'y kaniyang itinanong sa mga tao sa dakong yaon na sinasabi, Saan nandoon ang patutot na nasa tabi ng daan sa Enaim? At kanilang sinabi, Walang naparitong sinomang patutot.

22 At nagbalik siya kay Juda, at sinabi, Hindi ko nasumpungan: at sinabi rin naman ng mga tao sa dakong yaon, Walang naging patutot rito.

23 At sinabi ni Juda, Pabayaang ariin niya, baka tayo'y mapahiya: narito, aking ipinadala itong anak ng kambing at hindi mo siya nasumpungan.

24 At nangyari, na pagkaraan ng tatlong buwan, humigit kumulang, ay naibalita kay Juda, na sinasabi, Ang iyong manugang na si Thamar ay nagpatutot; at, narito, siya'y buntis sa pakikiapid. At sinabi ni Juda, Siya'y ilabas upang sunugin.

25 Nang siya'y ilabas, ay nagpasabi siya sa kaniyang biyanan. Sa lalaking may-ari ng mga ito, ay nagdalangtao ako: at kaniyang sinabi pang, Ipinamamanhik ko sa iyo, na kilalanin mo kung kanino ang mga ito, ang singsing, ang pamigkis, at ang tungkod.

26 At nangakilala ni Juda, at sinabi, Siya'y matuwid kay sa akin; sapagka't hindi ko ibinigay sa kaniya si Selah na aking anak. At hindi na niya muling sinipingan pa.

27 At nangyari, na sa pagdaramdam niya, na, narito, kambal ang nasa kaniyang tiyan.

28 At nangyari, nang nanganganak siya, na inilabas ng isa ang kamay: at hinawakan ng hilot at tinalian sa kamay ng isang sinulid na mapula, na sinasabi, Ito ang unang lumabas.

29 At nangyari, na pagkaurong ng kaniyang kamay, na, narito, ang kaniyang kapatid ang lumabas. At kaniyang sinabi, Bakit nagpumiglas ka? kaya't tinawag ang pangalan niyang Phares.

30 At pagkatapos ay lumabas ang kaniyang kapatid, na siyang may sinulid na mapula sa kamay: at tinawag na Zara ang kaniyang pangalan.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4837

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4837. 'And so it was, when he came [in] to his brother's wife, that he spilled it on the ground' means the reverse of conjugial love. [This is clear from the following considerations:] 'Er, Judah's firstborn' is used to describe falsity springing from evil which reigned in the Jewish nation at first, and 'Onan the secondborn' to describe evil begotten by falsity springing from evil which reigned in that nation later on. And 'Shelah the third son' is used to describe the idolatry which followed on from this and reigned in that nation at a still later time, 4826. Evil begotten by falsity springing from evil is described by the action Onan took, which was this: Being unwilling to provide seed for his brother, he spilled it on the ground. The reason this means that which is the reverse of conjugial love is that the conjugial relationship is used to mean in the internal sense that which is the essential element of the Church. Essentially the Church is a marriage of goodness and truth; and evil begotten by falsity springing from evil is the complete reverse of that marriage, that is, those with whom that kind of evil exists are the reverse of it.

[2] Nothing of true marriage meant both in a spiritual sense and in a natural one existed with that nation. This is quite evident from the fact that men were permitted to marry more than one wife; for where a marriage meant in a spiritual sense exists - that is, where the good and truth of the Church exist, consequently where the Church exists - that practice is not at all permitted. Genuine marriage cannot possibly exist except among those with whom the Lord's Church or kingdom exists, yet not with these except between pairs, 1907, 2740, 3246. The marriage of a pair in whom genuine conjugial love is present corresponds to the heavenly marriage, that is, to good and truth joined together. That is to say, the husband corresponds to good and the wife to the truth of that good. Also, when genuine conjugial love is present in them, that heavenly marriage is present too. Therefore where the Church exists men are never permitted to marry more than one wife. But because no Church existed among those descended from Jacob, only that which was a representative of the Church - that is, the external shell of the Church without its internal substance, 4307, 4500 - they were therefore permitted to have more than one. Furthermore the marriage of one husband to a number of wives would present in heaven an idea or image in which so to speak one good was joined to a number of truths which do not agree with one another, and so an image in which there was no good at all. For when its truths do not agree with one another good ceases to be good, since good receives its particular nature from truths and their agreement with one another.

[3] It would also present an image in which so to speak the Church was not one Church but many, set apart from one another along the lines of the truths of faith, that is, along doctrinal lines, when in fact the Church is one if good is the essential element there and this receives its particular nature from truths and is so to speak moderated by these. The Church is an image of heaven, because it is the Lord's kingdom on earth. Heaven consists of many distinct and separate general communities, and of smaller ones subordinate to these general ones; nevertheless good makes them a united whole. Good there enables the truths of faith to stand in agreement with one another; for these look to good and are grounded in it. If the truths of faith and not good were the lines along which parts of heaven were separated from one another, heaven would cease to be heaven, because there would not be any unanimity at all. For their oneness of life or unity in soul could not come to them from the Lord and exist among them. That oneness dwells solely within good, that is, within love to the Lord and love towards the neighbour. Love binds everyone together, and when the love of what is good and true is present in each individual, everyone shares that which comes from the Lord, so that the Lord is the One who binds everyone together. The love of what is good and true is called love towards the neighbour, for the neighbour is one with whom good and accompanying truth are present, and in the abstract sense good itself and its truth. From these considerations one may see why within the Church marriage must be a relationship involving one husband and one wife, and why the descendants of Jacob were permitted to marry more than one wife. They were permitted to do so for the reason that no Church existed among them, and therefore a representative of the Church could not be established among them by means of marriages, because the reverse of conjugial love reigned among them.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Bible

 

1 Samuel 22:1

Studie

       

1 Umalis nga si David doon, at tumakas sa yungib ng Adullam: at nang mabalitaan ng kaniyang mga kapatid at ng sangbahayan ng kaniyang ama, kanilang nilusong siya roon.