Bible

 

Genesis 29

Studie

   

1 Nang magkagayo'y nagpatuloy si Jacob ng kaniyang paglalakbay, at napasa lupain ng mga anak ng silanganan.

2 At siya'y tumingin, at nakakita ng isang balon sa parang, at narito, may tatlong kawan ng mga tupa na nagpapahinga sa tabi roon: sapagka't sa balong yaon pinaiinom ang mga kawan: at ang batong nasa ibabaw ng labi ng balon ay malaki.

3 At doon nagkakatipon ang lahat ng kawan: at kanilang iginugulong ang batong nasa ibabaw ng labi ng balon, at pinaiinom ang mga tupa, at muling inilalagay ang bato sa ibabaw ng labi ng balon, sa dako niyaon.

4 At sinabi sa kanila ni Jacob, Mga kapatid ko, taga saan kayo? At kanilang sinabi, Taga Haran kami.

5 At sinabi niya sa kanila, Nakikilala ba ninyo si Laban na anak ni Nachor? At kanilang sinabi, Nakikilala namin siya.

6 At sinabi niya sa kanila, Siya ba'y mabuti? At, kanilang sinabi, Siya'y mabuti: at, narito, si Raquel na kaniyang anak ay dumarating na dala ang mga tupa.

7 At sinabi niya, Narito, maaga pa, ni hindi oras tipunin ang mga hayop: painumin ninyo ang mga tupa, at inyo silang pasabsabin.

8 At kanilang sinabi, Hindi namin magagawa hanggang sa magkatipon ang lahat ng kawan, at igugulong ang bato mula sa labi ng balon; gayon nga aming pinaiinom ang mga tupa.

9 Samantalang nakikipagusap pa siya sa kanila, ay dumating si Raquel na dala ang mga tupa ng kaniyang ama; sapagka't siya ang nagaalaga ng mga iyon.

10 At nangyari, nang makita ni Jacob si Raquel na anak ni Laban, na kapatid ng kaniyang ina, at ang mga tupa ni Laban na kapatid ng kaniyang ina, na lumapit si Jacob at iginulong ang bato mula sa labi ng balon, at pinainom ang kawan ni Laban, na kapatid ng kaniyang ina.

11 At hinagkan ni Jacob si Raquel; at humiyaw ng malakas at umiyak.

12 At kay Raquel ay sinaysay ni Jacob na siya'y kapatid ni Laban, na kaniyang ama, at anak siya ni Rebeca: at siya'y tumakbo at isinaysay sa kaniyang ama.

13 At nangyari, nang marinig ni Laban ang mga balita tungkol kay Jacob, na anak ng kaniyang kapatid, ay tumakbo siya na kaniyang sinalubong, at kaniyang niyakap at kaniyang hinagkan, at kaniyang dinala sa kaniyang bahay. At isinaysay ni Jacob kay Laban ang lahat ng mga bagay na ito.

14 At sinabi sa kaniya ni Laban, Tunay na ikaw ay aking buto at aking laman. At dumoon sa kaniyang isang buwan.

15 At sinabi ni Laban kay Jacob, Sapagka't ikaw ay aking kapatid ay nararapat ka bang maglingkod sa akin ng walang bayad? sabihin mo sa akin kung ano ang magiging kaupahan mo.

16 At may dalawang anak na babae si Laban: ang pangalan ng panganay ay Lea, at ang pangalan ng bunso ay Raquel.

17 At ang mga mata ni Lea ay mapupungay; datapuwa't si Raquel ay maganda at kahalihalina.

18 At sininta ni Jacob si Raquel; at kaniyang sinabi, Paglilingkuran kitang pitong taon dahil kay Raquel na iyong anak na bunso.

19 At sinabi ni Laban, Magaling ang ibigay ko siya sa iyo, kay sa ibigay ko sa iba: matira ka sa akin.

20 At naglingkod si Jacob dahil kay Raquel, na pitong taon; at sa kaniya'y naging parang ilang araw, dahil sa pagibig na taglay niya sa kaniya.

21 At sinabi ni Jacob kay Laban, Ibigay mo sa akin ang aking asawa, sapagka't naganap na ang aking mga araw upang ako'y sumiping sa kaniya.

22 At pinisan ni Laban ang lahat ng tao roon at siya'y gumawa ng isang piging.

23 At nangyari nang kinagabihan, na kaniyang kinuha si Lea na kaniyang anak at dinala niya kay Jacob, at siya'y sumiping sa kaniya.

24 At sa kaniyang anak na kay Lea ay ibinigay na pinaka alilang babae ang kaniyang alilang si Zilpa.

25 At nangyari, na sa kinaumagahan, narito't si Lea: at kaniyang sinabi kay Laban: Ano itong ginawa mo sa akin? Hindi ba kita pinaglingkuran dahil kay Raquel? Bakit mo nga ako dinaya?

26 At sinabi ni Laban, Hindi ginagawa ang ganyan dito sa aming dako, na ibinibigay ang bunso, bago ang panganay.

27 Tapusin mo ang kaniyang sanglingo, at ibibigay rin naman namin sa iyo ang isa, dahil sa paglilingkod na gagawin mong pitong taon pa, sa akin.

28 At gayon ang ginawa ni Jacob, at tinapos niya ang sanglingo nito, at ibinigay ni Laban sa kaniya si Raquel na kaniyang anak na maging asawa niya.

29 At sa kaniyang anak na kay Raquel ay ibinigay ni Laban na pinaka alilang babae ang kaniyang alilang si Bilha.

30 At sumiping din naman si Jacob kay Raquel, at kaniya namang inibig si Raquel ng higit kay Lea, at naglingkod siya kay Laban na pitong taon pa.

31 At nakita ng Panginoon na si Lea ay kinapopootan niya, at binuksan ang kaniyang bahay-bata; datapuwa't si Raquel ay baog.

32 At naglihi si Lea, at nanganak ng isang lalake, at tinawag niya ang kaniyang pangalan na Ruben; sapagka't kaniyang sinabi, Sapagka't nilingap ng Panginoon ang aking kapighatian; dahil sa ngayo'y mamahalin ako ng aking asawa.

33 At naglihi uli, at nanganak ng isang lalake; at nagsabi, Sapagka't narinig ng Panginoon na ako'y kinapopootan ay ibinigay rin naman sa akin ito: at pinanganlan niyang Simeon.

34 At naglihi uli at nanganak ng isang lalake; at nagsabi, Ngayo'y masasama na sa akin ang aking asawa, sapagka't nagkaanak ako sa kaniya ng tatlong lalake: kaya't pinanganlan niyang Levi.

35 At muling naglihi at nanganak ng isang lalake, at nagsabi, Ngayo'y aking pupurihin ang Panginoon: kaya't pinanganlang Juda; at hindi na nanganak.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3864

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3864. 'My affliction' - that is to say, 'Because Jehovah has seen it' - means a state of arriving at good. This is clear from the meaning of 'affliction' as temptation, dealt with in 1846. And because temptation is the means by which a person arrives at good 'my affliction' here means a state of moving on from truth which is external and of arriving at good which is internal.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 1846

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

1846. 'And these will afflict them' means their grievous temptations. This becomes clear from the meaning of 'afflicting' or affliction as persecution and therefore as temptation. In the Word of the Lord nothing else is meant by 'affliction', as in Isaiah,

I will refine you, but not with silver; I will single you out in the furnace of affliction. Isaiah 48:10.

'Affliction' stands for temptation.

In Moses,

You shall remember all the way in which Jehovah your God has led you these forty years in the wilderness to afflict you and to tempt you. Jehovah fed you with manna in the wilderness, which your fathers did not know, to afflict you and to tempt you, to do good to you in [your] latter end. Deuteronomy 8:2, 16.

'To afflict' plainly means to tempt.

[2] In the same author,

And the Egyptians ill-treated us and afflicted us, and imposed hard service upon us, and we cried out to Jehovah the God of our fathers, and Jehovah heard our voice and saw our affliction, and our toil, and our oppression. Deuteronomy 26:6-7.

Here the same things are mentioned as in the present verse, that they served as slaves and were afflicted, by which - as also by their afflictions in the wilderness, which in addition represented the Lord's temptations - the temptations of believers were meant.

[3] As in Isaiah,

He was despised, a man of sorrows, on account of which as it were men hid their faces from Him. He was despised, and we esteemed Him not. Surely He has borne our sicknesses and carried our sorrows, yet we esteemed Him stricken, smitten of God, and afflicted. Isaiah 53:3-4.

These words mean the Lord's temptations. The words 'He has borne our sicknesses and carried our sorrows' are not used to mean that believers will not undergo any temptation, nor that He transferred their sins on to Himself and so bore them Himself. Rather, they mean that He who overcame the hells through the conflicts brought about by temptations and through victories would in the same manner - all by Himself, even as to His Human Essence - endure the temptations experienced by believers.

[4] The Lord too calls temptations afflictions: in Mark,

These are the ones sown upon rocky ground. When they have heard the word they have no root in themselves but endure for a while. Then, when affliction and persecution arise because of the word they immediately stumble. Mark 4:16-17.

'Affliction' clearly stands for temptation. 'Having no root in themselves' is having no charity, for it is in charity that faith is rooted, and those who are not endowed with that root give way in temptations. In John,

In the world you have affliction; but be of good cheer, I have overcome the world. John 16:33.

'Affliction' stands for temptation.

[5] In Matthew,

Nation will be roused against nation and kingdom against kingdom. All these are the start of sorrows. At that time they will deliver you up to affliction. There will be great affliction then such as has not been from the beginning of the world. Immediately after the affliction of those days the sun will be darkened. Matthew 24:7-9, 21, 29.

This refers to the close of the age, or last times of a Church. 'Affliction' stands for temptations, external and internal, external temptations being persecutions by the world, internal by the devil. The non-existence of charity is meant by 'nation against nation' and 'kingdom against kingdom', and by 'the sun' - that is, the Lord, love and charity - being 'darkened'.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.