Bible

 

Exodo 33:12

Studie

       

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

Bible

 

Genesis 50

Studie

   

1 At yumakap si Jose sa mukha ng kaniyang ama, at umiyak sa ibabaw niya, at hinalikan niya siya.

2 At iniutos ni Jose sa kaniyang mga lingkod na manggagamot, na embalsamahin ang kaniyang ama: at inembalsama ng mga manggagamot si Israel.

3 At apat na pung araw ang ginanap sa kaniya; sapagka't gayon ginaganap ang mga araw ng pagembalsama; at tinangisan siya ng mga Egipcio ng pitong pung araw.

4 At nang makaraan ang mga araw ng pagiyak sa kaniya ay nagsalita si Jose sa sangbahayan ni Faraon, na sinasabi, Kung ngayo'y nakasumpong ako ng biyaya sa inyong mga mata ay salitain ninyo, isinasamo ko sa inyo, sa mga pakinig ni Faraon, na inyong sabihin,

5 Pinanumpa ako ng ama ko, na sinasabi, Narito, ako'y namamatay: sa libingan na aking hinukay sa akin sa lupain ng Canaan, ay doon mo ako ililibing. Ngayon nga'y pahintulutan ninyo akong umahon, isinasamo ko sa inyo, at aking ilibing ang aking ama, at babalik uli ako.

6 At sinabi ni Faraon, Umahon ka, at ilibing mo ang iyong ama, ayon sa kaniyang ipinasumpa sa iyo.

7 At umahon si Jose upang ilibing ang kaniyang ama: at kasama niyang umahon ang lahat ng lingkod ni Faraon, ang mga matanda sa kaniyang sangbahayan, at ang lahat na matanda sa lupain ng Egipto;

8 At ang buong sangbahayan ni Jose, at ang kaniyang mga kapatid, at ang sangbahayan ng kaniyang ama: ang kanila lamang mga bata, at ang kanilang mga kawan, at ang kanilang bakahan, ang iniwan nila sa lupain ng Gosen.

9 At umahong kasama niya ang mga karro at mga nangangabayo: at yao'y naging totoong malaking pulutong.

10 At sila'y dumating sa giikan ni Atad, na nasa dako pa roon ng Jordan, at doo'y nanaghoy sila ng malakas at kapaitpait na panaghoy: at kaniyang pinanangisan ang kaniyang ama na pitong araw.

11 At nang makita ng mga nananahan sa lupaing yaon, ng mga Cananeo, ang panaghoy sa giikan ni Atad, ay kanilang sinabi, Ito'y isang kahambalhambal na panaghoy ng mga Egipcio kaya't ang pangalang itinawag ay Abel-mizraim, nasa dako pa roon ng Jordan.

12 At ginawa sa kaniya ng kaniyang mga anak ang ayon sa iniutos sa kanila.

13 Sapagka't dinala siya ng kaniyang mga anak sa lupain ng Canaan, at inilibing siya sa yungib ng Machpela, na binili ni Abraham sangpu ng parang na pinakaaring libingan, kay Ephron na Hetheo, sa tapat ng Mamre.

14 At bumalik si Jose sa Egipto, siya, at ang kaniyang mga kapatid, at ang lahat na umahong kasama niya sa paglilibing sa kaniyang ama, pagkatapos na mailibing ang kaniyang ama.

15 At nang makita ng mga kapatid ni Jose, na ang kanilang ama'y namatay, ay kanilang sinabi, Marahil si Jose ay mapopoot sa atin, at lubos na gagantihin sa atin ang buong kasamaan na ating ginawa sa kaniya.

16 At ipinasabi nila kay Jose, Iniutos ng iyong ama bago namatay, na sinasabi,

17 Ganito sasabihin ninyo kay Jose. Ipatawad mo, isinasamo ko sa iyo ngayon, ang pagsalangsang ng iyong mga kapatid, at ang kanilang kasalanan; at ngayon, ay aming isinasamo sa iyo, na ipatawad mo ang mga pagsalangsang ng mga lingkod ng Dios ng iyong ama. At si Jose ay umiyak ng kanilang salitain sa kaniya.

18 At naparoon ang kaniyang mga kapatid naman at nagpatirapa sa harap niya; at kanilang sinabi, Narito, kaming iyong mga lingkod.

19 At sinabi ni Jose sa kanila, Huwag kayong matakot, sapagka't nasa kalagayan ba ako ng Dios?

20 At tungkol sa inyo ay inyong ipinalagay na kasamaan laban sa akin; nguni't ipinalagay ng Dios na kabutihan upang mangyari ang gaya sa araw na ito, na iligtas ang buhay ng maraming tao.

21 Kaya nga huwag kayong matakot: aking pakakanin kayo at ang inyong mga bata. At kaniyang inaliw sila at kaniyang pinagsalitaan sila na may kagandahang loob.

22 At si Jose ay tumahan sa Egipto, siya at ang sangbahayan ng kaniyang ama: at si Jose ay nabuhay na isang daan at sangpung taon.

23 At nakita ni Jose ang mga anak ni Ephraim hanggang sa ikatlong salin ng lahi; ang mga anak man ni Machir na anak ni Manases ay ipinanganak sa mga tuhod ni Jose.

24 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid: Ako'y namamatay: nguni't tunay na dadalawin kayo ng Dios, at dadalhin kayo mula sa lupaing ito hanggang sa lupain na kaniyang isinumpa kay Abraham, kay Isaac at kay Jacob.

25 At ipinasumpa ni Jose sa mga anak ni Israel, na sinasabi, Tunay na dadalawin kayo ng Dios, at inyong iaahon ang aking mga buto mula rito.

26 Sa gayo'y namatay si Jose na may isang daan at sangpung taon: at kanilang inembalsama siya, at siya'y inilagay sa isang kabaong sa Egipto.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4293

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4293. In the internal historical sense 'for as a prince you have contended with God and with men, and have prevailed' means on account of the stubborn perverseness which was a product of their false delusions and evil desires. This becomes clear from the meaning of 'God' and the meaning of 'men' as truths and goods, dealt with above in 4287, though here the selfsame words have the opposite meaning because in this internal historical sense they are expressions used in reference to the descendants of Jacob, with whom no truths or goods were present interiorly, as shown above, only falsities and evils. Falsities are false delusions because they are the product of such delusions, and evils are evil desires because they are the product of such desires.

[2] As regards that nation's insistence that they should play the representative part, that is, that they themselves should constitute the Church in preference to all nations throughout the whole world, see above in 4290. More than this it is the fact that they were allowed to do so on account of the stubborn perverseness which was a product of their false delusions and of their evil desires that is meant here. No one can know the nature of those delusions and desires unless he has some contact with them in the next life. To enable me to know, such contact has been granted to me, for I have talked on several occasions to those people there. They love themselves and worldly wealth more than anybody else does, and above all they fear loss of position as well as loss of gain more than anybody else does. Consequently today as in former times they despise everyone else in comparison with themselves; they are also utterly intent on the acquisition of wealth, and in addition are full of fear. Because that nation has been like this since ancient times they were better able than others to be kept in external holiness devoid of all internal holiness, and so in outward form to represent things that constituted the Church It was these false delusions and evil desires that produced such stubborn perverseness.

[3] This is also apparent from many things which are mentioned regarding them in the historical narratives of the Word. After being punished they were able to demonstrate an external humility such as no other nation could do, for they were able for whole days to lie prostrate on the ground and to roll themselves in the dust and not get up until the third day. They were also able for many days to beat their breasts, and to go around in sackcloth, in tattered garments, with ashes or dust sprinkled over their head. They were able to fast continuously for many days, and during that time to burst into bitter tears. But these were the expressions solely of bodily and earthly love, and a fear of losing their pre-eminence and worldly wealth. For there was not anything internal which moved them since they did not know at all, and did not even wish to know, what the internal was, such as the matter of a life after death, or that of eternal salvation.

[4] From this it may be seen that because their nature was such they had to be dispossessed of all internal holiness, for this holiness accords in no way at all with the kind of external holiness that has just been described; indeed the two are utterly contrary to each other. It may also be seen that they were better able than others to play the part of a representative of the Church, that is to say, to represent holy things in external form, devoid of all internal holiness; and that thus by means of that nation some kind of communication with the heavens was possible, see 4288.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.