Bible

 

Exodo 33:12

Studie

       

12 At sinabi ni Moises sa Panginoon, Tingnan mo, iyong sinasabi sa akin: Isampa mo ang bayang ito: at hindi mo ipinakilala sa akin kung sino yaong susuguin mo na kasama ko. Gayon ma'y iyong sinabi, Aking nakikilala ka sa pangalan, at ikaw rin naman ay nakasumpong ng biyaya sa aking paningin.

Bible

 

Genesis 50

Studie

   

1 At yumakap si Jose sa mukha ng kaniyang ama, at umiyak sa ibabaw niya, at hinalikan niya siya.

2 At iniutos ni Jose sa kaniyang mga lingkod na manggagamot, na embalsamahin ang kaniyang ama: at inembalsama ng mga manggagamot si Israel.

3 At apat na pung araw ang ginanap sa kaniya; sapagka't gayon ginaganap ang mga araw ng pagembalsama; at tinangisan siya ng mga Egipcio ng pitong pung araw.

4 At nang makaraan ang mga araw ng pagiyak sa kaniya ay nagsalita si Jose sa sangbahayan ni Faraon, na sinasabi, Kung ngayo'y nakasumpong ako ng biyaya sa inyong mga mata ay salitain ninyo, isinasamo ko sa inyo, sa mga pakinig ni Faraon, na inyong sabihin,

5 Pinanumpa ako ng ama ko, na sinasabi, Narito, ako'y namamatay: sa libingan na aking hinukay sa akin sa lupain ng Canaan, ay doon mo ako ililibing. Ngayon nga'y pahintulutan ninyo akong umahon, isinasamo ko sa inyo, at aking ilibing ang aking ama, at babalik uli ako.

6 At sinabi ni Faraon, Umahon ka, at ilibing mo ang iyong ama, ayon sa kaniyang ipinasumpa sa iyo.

7 At umahon si Jose upang ilibing ang kaniyang ama: at kasama niyang umahon ang lahat ng lingkod ni Faraon, ang mga matanda sa kaniyang sangbahayan, at ang lahat na matanda sa lupain ng Egipto;

8 At ang buong sangbahayan ni Jose, at ang kaniyang mga kapatid, at ang sangbahayan ng kaniyang ama: ang kanila lamang mga bata, at ang kanilang mga kawan, at ang kanilang bakahan, ang iniwan nila sa lupain ng Gosen.

9 At umahong kasama niya ang mga karro at mga nangangabayo: at yao'y naging totoong malaking pulutong.

10 At sila'y dumating sa giikan ni Atad, na nasa dako pa roon ng Jordan, at doo'y nanaghoy sila ng malakas at kapaitpait na panaghoy: at kaniyang pinanangisan ang kaniyang ama na pitong araw.

11 At nang makita ng mga nananahan sa lupaing yaon, ng mga Cananeo, ang panaghoy sa giikan ni Atad, ay kanilang sinabi, Ito'y isang kahambalhambal na panaghoy ng mga Egipcio kaya't ang pangalang itinawag ay Abel-mizraim, nasa dako pa roon ng Jordan.

12 At ginawa sa kaniya ng kaniyang mga anak ang ayon sa iniutos sa kanila.

13 Sapagka't dinala siya ng kaniyang mga anak sa lupain ng Canaan, at inilibing siya sa yungib ng Machpela, na binili ni Abraham sangpu ng parang na pinakaaring libingan, kay Ephron na Hetheo, sa tapat ng Mamre.

14 At bumalik si Jose sa Egipto, siya, at ang kaniyang mga kapatid, at ang lahat na umahong kasama niya sa paglilibing sa kaniyang ama, pagkatapos na mailibing ang kaniyang ama.

15 At nang makita ng mga kapatid ni Jose, na ang kanilang ama'y namatay, ay kanilang sinabi, Marahil si Jose ay mapopoot sa atin, at lubos na gagantihin sa atin ang buong kasamaan na ating ginawa sa kaniya.

16 At ipinasabi nila kay Jose, Iniutos ng iyong ama bago namatay, na sinasabi,

17 Ganito sasabihin ninyo kay Jose. Ipatawad mo, isinasamo ko sa iyo ngayon, ang pagsalangsang ng iyong mga kapatid, at ang kanilang kasalanan; at ngayon, ay aming isinasamo sa iyo, na ipatawad mo ang mga pagsalangsang ng mga lingkod ng Dios ng iyong ama. At si Jose ay umiyak ng kanilang salitain sa kaniya.

18 At naparoon ang kaniyang mga kapatid naman at nagpatirapa sa harap niya; at kanilang sinabi, Narito, kaming iyong mga lingkod.

19 At sinabi ni Jose sa kanila, Huwag kayong matakot, sapagka't nasa kalagayan ba ako ng Dios?

20 At tungkol sa inyo ay inyong ipinalagay na kasamaan laban sa akin; nguni't ipinalagay ng Dios na kabutihan upang mangyari ang gaya sa araw na ito, na iligtas ang buhay ng maraming tao.

21 Kaya nga huwag kayong matakot: aking pakakanin kayo at ang inyong mga bata. At kaniyang inaliw sila at kaniyang pinagsalitaan sila na may kagandahang loob.

22 At si Jose ay tumahan sa Egipto, siya at ang sangbahayan ng kaniyang ama: at si Jose ay nabuhay na isang daan at sangpung taon.

23 At nakita ni Jose ang mga anak ni Ephraim hanggang sa ikatlong salin ng lahi; ang mga anak man ni Machir na anak ni Manases ay ipinanganak sa mga tuhod ni Jose.

24 At sinabi ni Jose sa kaniyang mga kapatid: Ako'y namamatay: nguni't tunay na dadalawin kayo ng Dios, at dadalhin kayo mula sa lupaing ito hanggang sa lupain na kaniyang isinumpa kay Abraham, kay Isaac at kay Jacob.

25 At ipinasumpa ni Jose sa mga anak ni Israel, na sinasabi, Tunay na dadalawin kayo ng Dios, at inyong iaahon ang aking mga buto mula rito.

26 Sa gayo'y namatay si Jose na may isang daan at sangpung taon: at kanilang inembalsama siya, at siya'y inilagay sa isang kabaong sa Egipto.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 4281

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

4281. 'The hollow of Jacob's thigh was out of joint as he wrestled with him' means that in the descendants of Jacob that conjunction had been thoroughly damaged and the two loves pulled apart. This becomes clear from the meaning of 'wrestling' in this sense as being pulled apart and so suffering damage. It is evident from what has been stated above in 4280 that 'the hollow of the thigh' means a joining together; and that 'Jacob' in the Word means not only Jacob but also all his descendants is clear from very many places, such as Numbers 23:7, 10, 21, 23; 24:5, 17, 19; Deuteronomy 33:10; Isaiah 40:27; 43:1, 22; 44:1-2, 21; 48:12; 59:20; Jeremiah 10:16, 25; 30:7, 10, 18; 31:7, 11; 46:27-28; Hosea 10:11; Amos 7:2; Micah 2:12; 3:8; Psalms 14:7; 24:6; 59:13; 78:5; 99:4; and in other places.

[2] Jacob and his descendants were by nature such that with them celestial and spiritual love could not be joined to natural good, that is, the internal or spiritual man could not be joined to the external or natural man. This is evident from the details told in the Word concerning that nation. For they neither knew nor wished to know what the internal or spiritual man was, and therefore that matter was not revealed to them. In fact it was their belief that nothing existed with man apart from the external and natural. Nor in all their worship did they have anything else in mind, so that Divine worship with them was wholly idolatrous; for once internal worship is separated from external, it is nothing but idolatrous. The Church which was established among them was not in fact a Church but only a representative of the Church, for which reason that Church is called a representative Church. For it was possible for a representative of the Church to exist among such people, see 1361, 3670, 4208.

[3] Indeed in representations no attention is paid to the person who represents, only to the thing represented by him. Consequently not only persons represented Divine, celestial, or spiritual things, but also inanimate objects, such as Aaron's garments, the ark, the altar, the oxen and sheep which used to be sacrificed, the lampstand with its lamps, the bread of the presence on the table of gold, the oil with which they were anointed, the frankincense, and other objects like these. This was why their kings, bad ones no less than the good, represented the Lord's kingship, and why their high priests, bad ones no less than the good, represented the things that belong to the Lord's Divine priesthood, when they performed their own function in external form according to the prescribed rules and commands. In order therefore that among them a representative of the Church might come into existence they were provided through plainly visible revelation with such prescribed rules and such laws as would be entirely representative. Therefore as long as they kept to them and strictly complied with them, those people were able to play a representative role. But when they deviated from them into the prescribed rules and laws of other nations, and in particular to the worship of another god, they deprived themselves of their ability to play that representative role. For this reason they were coerced by external means - which were captivities, calamities, threats, and miracles - into obeying laws and prescribed rules that were truly representative, not by internal means, as those people are whose external worship has internal within it. These are the considerations that are meant in the internal historical sense by the words 'the hollow of Jacob's thigh was out of joint', which sense has regard to Jacob and his descendants.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.