Bible

 

Exodo 2

Studie

   

1 At isang lalake sa lipi ni Levi ay yumaon, at nagasawa sa isang anak na babae ng lipi ni Levi.

2 At ang babae ay naglihi, at nanganak ng isang lalake: at nang kaniyang makita na maganda, ay kaniyang itinagong tatlong buwan.

3 At nang hindi na niya maitatagong malaon ay ikinuha niya ng isang takbang yantok, at pinahiran niya ng betun at ng sahing; at kaniyang isinilid ang bata roon, at inilagay sa katalahiban sa tabi ng ilog.

4 At tumayo sa malayo ang kaniyang kapatid na babae, upang maalaman ang mangyayari sa bata.

5 At ang anak na babae ni Faraon ay lumusong upang maligo sa ilog; at nagsipaglakad ang kaniyang mga abay sa tabi ng ilog; at kaniyang nakita ang takba sa katalahiban, at ipinakuha sa kaniyang abay.

6 At kaniyang binuksan, at nakita niya ang bata: at narito, ang sanggol ay umiyak. At kaniyang kinaawaan at sinabi, Ito'y isa sa mga anak ng mga Hebreo.

7 Nang magkagayo'y sinabi ng kaniyang kapatid na babae sa anak ni Faraon, Yayaon ba ako at itatawag kita ng isang sisiwa sa mga babaing Hebrea, na makapagalaga sa iyo ng batang ito?

8 At sinabi sa kaniya ng anak ni Faraon, Yumaon ka. At ang dalaga ay yumaon, at tinawag ang ina ng bata.

9 At sinabi ng anak ni Faraon, sa kaniya, Dalhin mo ang batang ito, at alagaan mo sa akin, at bibigyan kita ng iyong kaupahan. At kinuha ng babae ang bata, at inalagaan.

10 At ang bata ay lumaki, at kaniyang dinala sa anak ni Faraon, at siya'y kaniyang inaring anak. At kaniyang pinanganlang Moises, at sinabi, Sapagka't aking sinagip siya sa tubig.

11 At nangyari nang mga araw na yaon, ng malaki na si Moises, na kaniyang nilabas ang kaniyang mga kapatid, at minasdan ang atang sa kanila: at kaniyang nakita ang isang Egipcio, na nananakit ng isang Hebreo, na isa sa kaniyang mga kapatid.

12 At siya'y nagmasid sa magkabikabilang dako, at nang siya'y walang makitang tao, ay kaniyang pinatay ang Egipcio at kaniyang tinabunan sa buhanginan.

13 At siya'y lumabas ng ikalawang araw, at, narito, na may dalawang lalaking Hebreo, na nagbababag: at kaniyang sinabi roon sa umaapi, Bakit mo sinasaktan ang iyong kasama?

14 At sinabi niya, Sinong naglagay sa iyong pangulo at hukom sa amin? Iniisip mo bang patayin ako, na gaya ng pagpatay mo sa Egipcio? At natakot si Moises, at nagsabi, Tunay na ang bagay na yaon ay nahayag.

15 Nang mabalitaan nga ni Faraon ang bagay na ito, ay minithi niyang patayin si Moises. Datapuwa't si Moises ay tumakas sa harapan ni Faraon, at tumahan sa lupain ng Madian: at siya'y umupo sa tabi ng isang balon.

16 Ang saserdote nga sa Madian ay may pitong anak na babae: at sila'y naparoon at umigib ng tubig, at kanilang pinuno ang mga inuman upang painumin ang kawan ng kanilang ama.

17 At ang mga pastor ay dumating, at sila'y pinalayas: datapuwa't si Moises ay tumayo, at sila'y tinulungan, at pinainom ang kanilang kawan.

18 At nang sila'y dumating kay Raquel na kanilang ama, ay sinabi niya, Bakit kayo tumindig na madali ngayon?

19 At kanilang sinabi, Ipinagsanggalang kami ng isang Egipcio sa kamay ng mga pastor, at saka iniigib pa niya kami ng tubig, at pinainom ang kawan.

20 At kaniyang sinabi sa mga anak niya, At saan naroon siya? bakit ninyo iniwan ang lalaking yaon? tawagin ninyo siya upang makakain ng tinapay.

21 At si Moises ay natuwa na makisuno sa lalaking yaon: at kaniyang pinapag-asawa kay Moises si Zephora na kaniyang anak.

22 At nanganak ng isang lalake, at kaniyang pinanganlan ng Gersom; sapagka't kaniyang sinabi, Ako'y nakipamayan sa ibang bayan.

23 At nangyari pagkaraan ng maraming araw na ang hari sa Egipto ay namatay; at ang mga anak ni Israel ay nagbuntong hininga dahil sa pagkaalipin, at sila'y dumaing at ang kanilang daing ay umabot sa Dios dahil sa pagkaalipin.

24 At dininig ng Dios ang kanilang hibik, at naalaala ng Dios ang kaniyang tipan kay Abraham, kay Isaac, at kay Jacob,

25 At nilingap ng Dios ang mga anak ni Israel, at sila'y kinilala ng Dios.

   

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 6791

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

6791. 'And let him eat bread' means being made stronger in good. This is clear from the meaning of 'bread' as the good of love, dealt with in 2165, 2177, 3478, 3735, 3813, 4211, 4217, 4735. The reason why eating bread' is being made stronger in good is that 'eating' is used here to mean a banquet which in the Word is called a feast. Banquets or feasts were held among the ancients within the Church for the sake of joining people together and making them stronger in good, see 3596, 3832, 5161.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.

Ze Swedenborgových děl

 

Arcana Coelestia # 3735

Prostudujte si tuto pasáž

  
/ 10837  
  

3735. 'And clothing to wear' means being joined to Divine Truth. This is clear from the meaning of 'clothing' as truth, dealt with in 1073, 2576, Divine Truth here since the Lord is the subject; and from the meaning of 'wearing' as making it one's own and being joined to it. As for the nature of the internal sense of the Word, that becomes clear from these and all other details; that is to say, when the sense of the letter refers to bread and to clothing, and also when it does so within historical narrative, as here in 'If God will give me bread to eat and clothing to wear', the angels present with a person at the time have no thought at all of bread but of the good of love, and in the highest sense, of the Lord's Divine Good. Nor do they have any thought at all of clothing but of truth, and in the highest sense, of the Lord's Divine Truth. To them such things as are referred to in the sense of the letter are simply objects for thought regarding heavenly and Divine matters, for such things are vessels existing in the ultimate degree of order.

[2] So when with holiness of mind a person thinks about bread - for example, when he thinks about the bread in the Holy Supper, or about the daily bread in the Lord's Prayer - that thought which he has about bread serves the angels present with him as an object for thought regarding the good of love which comes from the Lord. For the angels do not take hold of anything at all of the person's actual thought concerning bread, but instead their thought concerns good; for such is the correspondence between the two. It is similar when with holiness of mind a person thinks about clothing. The angels' thought in that case concerns truth. So it is with everything else in the Word. From this the nature of the joining together of heaven and earth by means of the Word becomes clear; that is to say, the joining together is such that when with holiness of mind anyone reads the Word he is joined by means of such correspondences more closely to heaven, and through heaven to the Lord, even though that person's thought is concerned solely with things in the Word which are stated in the sense of the letter. His holiness of mind at that time is the product of the influx of celestial and spiritual thoughts and affections such as exist with angels.

[3] So that such influx might exist and from that influx man might be joined to the Lord, the Lord has instituted the Holy Supper where it is explicitly stated that the Lord is the bread and wine. For the Lord's body means His Divine love, and the reciprocal love in man, love such as exists with celestial angels, while His blood in a similar way means His Divine love, and the reciprocal love in man, but love such as exists with spiritual angels. From this it is evident how much of the Divine there is within every individual part of the Word, though man does not know what that Divine content is or the nature of it. People however who, while in the world, have led a good life enter after death into cognitions and a perception of all those things, for at that time they cast off earthly and worldly things and take to themselves heavenly ones, and have, like angels, spiritual and celestial ideas.

  
/ 10837  
  

Thanks to the Swedenborg Society for the permission to use this translation.